Ενας από τους τίτλους που κυριάρχησαν την επομένη των εκλογών στον γερμανικό Τύπο ήταν «Δημοκρατία Μέρκελ». Η πρόθεση ήταν να αποτυπωθεί η απόλυτη κυριαρχία της Καγκελαρίου στην πολιτική σκηνή της Γερμανίας μετά τον θρίαμβο του 41,5%. Αλλά δύσκολα θα έλεγε κανείς ότι υπάρχει κάποιο στοιχείο υπερβολής στον τίτλο ή στην πρόθεση. Ο θρίαμβος της Μέρκελ χτίστηκε με σχεδόν μοναδικό υλικό την προσωπική της απήχηση. «Ηταν μια προεκλογική εκστρατεία προεδρικού τύπου. Η Ανγκελα Μέρκελ συμπεριφέρεται σαν πρόεδρος και πρόεδρος θεωρείται από τους πολίτες», επισημαίνει στην «Κοριέρε ντέλα Σέρα» ο Βόλκερ Πέρθες, επικεφαλής του γερμανικού ινστιτούτου Stiftung Wissenschaft und Politik.

Ενα μερίδιο της επιτυχίας θα πρέπει να πιστωθεί ασφαλώς στο κόμμα της Καγκελαρίου. Στις 10 μονάδες επιπλέον σε σχέση με το 2009 συνέβαλαν μια προεκλογική εκστρατεία χωρίς λάθη, το γεγονός ότι οι εσωτερικές έριδες μειώθηκαν στο ελάχιστο και ότι το επιτελείο της CDU κατάφερε να κινητοποιήσει πολλούς πολίτες που είχαν απόσχει από τις προηγούμενες εκλογές. Ολα αυτά, όμως, συνέβησαν στη σκιά της πιο ισχυρής γυναίκας στον κόσμο. Ακόμη και η μάχη απέναντι στη «δεύτερη ψήφο» προς τους Φιλελεύθερους, οι οποίοι είχαν ζητήσει την υποστήριξη των Χριστιανοδημοκρατών ψηφοφόρων, είχε προσωπικό τόνο. Κανένας δεν μίλησε για τον κίνδυνο να χαθούν πολλές ψήφοι, κανένας δεν έκανε έκκληση στην αφοσίωση των οπαδών. Το επιχείρημα ήταν απλό: «Εάν θέλετε την Ανγκελα Μέρκελ ψηφίστε εμάς, δεν έχουμε να χαρίσουμε τίποτε στους άλλους». Η αναφορά στην Καγκελάριο αποδείχθηκε αρκετή. Από τη δεξαμενή της CDU δεν υπήρξε ούτε μία διαρροή προς τους Ελεύθερους Δημοκράτες. Συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Αποτέλεσμα; Οι Χριστιανοδημοκράτες κατέγραψαν ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά στην ιστορία τους ενώ οι Φιλελεύθεροι έμειναν έξω από τη Βουλή.

ΕΥΡΕΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ. Οπως η νίκη στις εκλογές έχει μόνο έναν πατέρα –ή μάλλον μία «μανούλα» -, έτσι και η αναγέννηση του CDU φέρει μόνο μία σφραγίδα. Το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα δεν είναι ασφαλώς η μαζική οργάνωση του παρελθόντος. Κατάφερε όμως να χτίσει μια μεγάλη βάση από όλες τις κοινωνικές τάξεις. «Κλέβοντας» από την ατζέντα της Κεντροαριστεράς ό,τι της ήταν χρήσιμο, η Μέρκελ διαμόρφωσε ένα κλίμα ευρείας συναίνεσης. Αυτό εξηγεί το γεγονός ότι το CDU κέρδισε πολλούς ψηφοφόρους που δεν είχαν καμία σχέση με την ιστορική του ταυτότητα. Με άλλα λόγια, πολλοί Γερμανοί δεν ψήφισαν κόμμα αλλά Μέρκελ. «Ποιοι είναι οι άνθρωποι – κλειδιά της CDU; Η Μέρκελ, η Μέρκελ, η Μέρκελ και η Μέρκελ», σημειώνει ο Εκαρτ Στράτενσουλτε, επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας του Βερολίνου.

Είναι κάτι που τα ηγετικά στελέχη του κόμματος έχουν αποδεχθεί απολύτως. Η σχέση της CDU με την κυβέρνηση περνάει από κάποιους υπουργούς, όπως είναι για παράδειγμα ο υπουργός Περιβάλλοντος Πέτερ Αλτμάιερ. Απολύτως αφοσιωμένος θεωρείται και ο γενικός γραμματέας Χέρμαν Γκρέχε. Το μόνο στέλεχος που αμφισβήτησε κάποια στιγμή τη Μέρκελ ήταν μια άλλη γυναίκα, η υπουργός Εργασίας Ούρσουλα φον ντερ Λέγεν. Ηταν μετά τη δεύτερη νίκη της Καγκελαρίου, όταν το άστρο της φαινόταν να πέφτει κατακόρυφα. Από τότε έχουν περάσει σχεδόν τρία χρόνια. Με πολιτικούς όρους, μια αιωνιότητα και κάτι.

«Δεν ελέγχει. Πετυχαίνει»

«Το κόμμα είναι αυτή, όχι όμως επειδή ελέγχει δομές και πρόσωπα.Η Μέρκελ κυριαρχεί χάρη στην επιτυχία της,τη θέλουν ακριβώς επειδή έχει επιτυχία», δηλώνει γερμανός αναλυτής

Τελευταία Νέα