Αναζήτηση
Λίγα λεπτά μετά τις εκρήξεις στον τερματισμό του Μαραθωνίου της Βοστώνης βρέθηκε να τρέχει ενάντια στον χρόνο. Ο 51χρονος έλληνας χειρουργός που εδώ και δεκαετίες εξειδικεύεται στην τραυματική και επείγουσα χειρουργική, ήταν ο άνθρωπος που κλήθηκε το απόγευμα της περασμένης Δευτέρας να λάβει γρήγορες αλλά σωτήριες αποφάσεις. Καθοδήγησε την ομάδα των γιατρών του Γενικού Νοσοκομείου Μασαχουσέτης, η οποία εγχείρησε τα πιο βαριά περιστατικά τραυματισμών. «ΤΑ ΝΕΑ» τον συνάντησαν στο γραφείο του, ανάμεσα σε χειρουργικές επεμβάσεις και συνεντεύξεις Τύπου σε μια πόλη που ακόμα θεραπεύει τις πληγές της. Οταν έλαβε το πρώτο τηλεφώνημα για τις διπλές εκρήξεις στην οδό Μπόιλστον στο κέντρο της Βοστώνης, η εφημερία του στο νοσοκομείο μετρούσε ήδη τριάντα δύο συνεχόμενες ώρες. «Βρισκόμουν σε αλλεπάλληλα χειρουργεία και συναντήσεις από την Κυριακή. Η βάρδιά μου τελείωνε το μεσημέρι της Δευτέρας. Σκεφτόμουν ότι έπρεπε να επιστρέψω στο σπίτι όταν χτύπησε το τηλέφωνό μου», λέει στα «ΝΕΑ» ο Γιώργος Βέλμαχος, επικεφαλής του Κέντρου Τραύματος και Επείγουσας Χειρουργικής στο Γενικό Νοσοκομείο Μασαχουσέτης.«Στο άκουσμα της είδησης δεν θυμάμαι πώς ένιωσα. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί σε μια πόλη όπως η Βοστώνη. Νομίζω πως κανείς από το προσωπικό του νοσοκομείου δεν είχε τον χρόνο να βάλει μπροστά από το καθήκον οποιοδήποτε συναίσθημα εκείνες τις ώρες».
Στο Γενικό Νοσοκομείο Μασαχουσέτης που βρίσκεται 3,5 χιλιόμετρα από το σημείο του τερματισμού του Μαραθωνίου, μεταφέρθηκαν 31 από τους περίπου 180 τραυματίες. Ηταν τα πιο βαριά περιστατικά. Το πρώτο μήνυμα που αναβόσβησε στον βομβητή του ανέφερε για μια νεαρή γυναίκα. Είχε χάσει το αριστερό πόδι της. Λίγα λεπτά αργότερα ο κ. Βέλμαχος άκουγε τη σειρήνα του ασθενοφόρου που πλησίαζε.
Ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ.Ηταν γύρω στις τρεις το απόγευμα της Δευτέρας, θυμάται. Στο τμήμα των επειγόντων περιστατικών είχε ενεργοποιηθεί το σύστημα έκτακτης ανάγκης. Τα χειρουργεία είχαν εκκενωθεί και μια ομάδα που απαρτιζόταν από έξι χειρουργούς τραύματος, τριάντα γιατρούς και μέλη του υποστηρικτικού προσωπικού περίμενε υπομονετικά να αναλάβει καθήκοντα υπό την καθοδήγησή του. «Ολοι οι τραυματίες είχαν εκτεταμένη αιμορραγία και κακώσεις στα κάτω άκρα», αναφέρει. «Ηταν ετοιμοθάνατοι». Μιλά για μεγάλα τραύματα και εγκαύματα.Αμέσως,ο κ. Βέλμαχος και οι συνεργάτες του ανέλαβαν τα τέσσερα από τα πέντε πρώτα χειρουργεία. Προσπάθησαν να επισπεύσουν τις επεμβάσεις. Κάθε λεπτό που περνούσε ήταν κρίσιμο για την επιβίωση των τραυματισμένων. Ελαβαν εξαιρετικά γρήγορες αλλά σωτήριες αποφάσεις, τονίζει.
«Προβήκαμε σε επανορθώσεις και ακρωτηριασμούς μελών που ήταν εντελώς κατεστραμμένα, αλλά είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος ότι δεν θα έχουμε περισσότερες απώλειες ανθρώπινων ζωών», δήλωνε εμφανώς καταπονημένος λίγες ώρες αργότερα, κατά τη διάρκεια της πρώτης συνέντευξης Τύπου έξω από το νοσοκομείο. Μιλούσε αργά και ήρεμα. Απάντησε αναλυτικά σε όλες τις ερωτήσεις. Τα εικοσιτετράωρα που ακολούθησαν, ο κ. Βέλμαχος έγινε η φωνή των γιατρών του νοσοκομείου του στα αμερικανικά και διεθνή μέσα ενημέρωσης. Η προσωποποίηση της ετοιμότητας και αποτελεσματικότητας της ομάδας του. Ηταν από τους πρώτους γιατρούς που εντόπισαν μεταλλικά θραύσματα στις πληγές των τραυματιών, στοιχείο που επηρέασε την πορεία των ερευνών των Αρχών. Εκτοτε, το τηλέφωνο του γραφείου του δεν σταμάτησε να χτυπά. Αργά το μεσημέρι της Τετάρτης, διαβεβαίωνε τους δημοσιογράφους πως δύο από τους οκτώ βαριά τραυματισμένους ασθενείς του βρίσκονταν πλέον σε σταθερή κατάσταση και εκτός κινδύνου. Τέσσερις από αυτούς είχαν φτάσει στην Εντατική έχοντας χάσει τουλάχιστον ένα μέλος. Κάποιοι άλλοι είχαν ξυπνήσει ήδη. Συνειδητοποιώντας ότι ζουν ευχαριστούσαν τους γιατρούς. Οι οικογένειές τους –συμπληρώνει με χαμόγελο –ήταν οι πραγματικοί ήρωες: συνεργάστηκαν άψογα με το νοσοκομειακό προσωπικό, χωρίς εξάρσεις πανικού.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.Ο κ. Βέλμαχος δηλώνει υπερήφανος για την ομάδα του. «Το προσωπικό εργάστηκε με αλληλεγγύη. Ολοι γνώριζαν πολύ καλά τα καθήκοντά τους. Ηταν συγκλονιστικό ότι συνάδελφός μου, ο οποίος βρισκόταν στην Ουάσιγκτον επέλεξε να επιστρέψει στη Βοστώνη και στο νοσοκομείο, σε συνεννόηση με μια αεροπορική εταιρεία που πραγματοποιεί εσωτερικές πτήσεις, μόλις δύο ώρες μετά τα γεγονότα. Το ίδιο και ένας χειρουργός, ο οποίος μπήκε στο χειρουργείο εξαντλημένος έχοντας τερματίσει στον Μαραθώνιο», λέει.«Τη μεγαλύτερη συμβολή, όμως, στην προσπάθεια των γιατρών είχαν οι τραυματιοφορείς και το προσωπικό των ασθενοφόρων. Αυτοί κράτησαν τους τραυματισμένους στη ζωή, βάζοντας ελαστικούς επιδέσμους στα κομμένα άκρα για να σταματήσουν την αιμορραγία», τονίζει. Διέκριναν από την αρχή τη σοβαρότητα των περιστατικών και έδωσαν προτεραιότητα στη μεταφορά πρώτα όσων είχαν άμεση ανάγκη βοήθειας. Αυτό διατήρησε –υποστηρίζει –χαμηλό τον αριθμό των θυμάτων. «Οι ασθενείς μου απαλύνουν τα δικά μου τραύματα», ανέφερε καθισμένος στο γραφείο του το απόγευμα της Τετάρτης. Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής η αμερικανίδα δημοσιογράφος της εφημερίδας«USA Today» τού ζητούσε να κάνει απολογισμό των συναισθημάτων του.«Δεν υπάρχει τίποτα πιο θεραπευτικό για έναν χειρουργό από το να βλέπει τον ασθενή που χειρούργησε να επιστρέφει στην κοινωνία ως πλήρως λειτουργικό μέλος της, όντας ταυτόχρονα ευγνώμων για το γεγονός ότι είναι ακόμα ζωντανός», της απάντησε. Και συνέχισε: «Προφανώς, νιώθω ανακουφισμένος που κανένα από τα αγαπητά μου πρόσωπα δεν βρίσκεται ανάμεσα στους τραυματίες. Ωστόσο, καθένας από αυτούς που έφτασαν στην Εντατική θα μπορούσε κάλλιστα να είναι γείτονάς μου, φίλος μου ή και παιδί μου».
