… αυτή η μελαγχολία που αναδύεται από τον θάνατο νέων ανθρώπων που ήθελαν απλώς να διασκεδάσουν. Οπως και άλλες τραγωδίες, αυτή της περασμένης εβδομάδας στη Σάντα Μαρία, μια φοιτητούπολη στη Νότια Βραζιλία, όπου ένα νάιτ κλαμπ τυλίχθηκε στις φλόγες οδηγώντας στον θάνατο τουλάχιστον 235 ανθρώπους (ο αριθμός των νεκρών αλλάζει καθημερινά), αποκάλυψε την καλή, αλλά και την άσχημη πλευρά της βραζιλιάνικης κοινωνίας.

Δωρητές αίματος…

… έσπευσαν από όλη τη Βραζιλία, ενώ διαδηλωτές ξεχύθηκαν στους δρόμους απαιτώντας να αποδοθεί Δικαιοσύνη. Πολύ σημαντική υπήρξε επίσης η βοήθεια των γειτόνων: η Αργεντινή –όπου μία φονική φωτιά σε νάιτ κλαμπ το 2004 σκότωσε σχεδόν 200 ανθρώπους –έστειλε αμέσως ένα φορτίο με δερματικά μοσχεύματα για τα θύματα που υπέστησαν σοβαρά εγκαύματα.

Την ίδια ώρα…

… αμετροεπείς χρήστες του facebook βρήκαν την ευκαιρία να σχολιάσουν πως εκατοντάδες άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα στην Αφρική εξαιτίας της φτώχειας. Ανόητοι θεώρησαν πως είναι η κατάλληλη στιγμή να κάνουν χιούμορ και να καταλήξουν ότι η πυρκαγιά ήταν κάτι σαν θεϊκή τιμωρία για τη μουσική που οι φοιτητές είχαν πληρώσει για να ακούσουν: ένα είδος μελοδραματικής κάντρι, την οποία κάποιοι βρίσκουν κουραστική. Πολύ χειρότερος ήταν ο τρόπος με τον οποίο τα βραζιλιάνικα μέσα κάλυψαν την είδηση. Μπορεί κανείς να διηγηθεί ένα δράμα με λεπτότητα∙ όπως η ιστορία με τα κινητά των θυμάτων, τα οποία οι διασώστες είχαν τοποθετήσει πάνω στα πτώματα και συνέχιζαν να χτυπούν καθώς οι γονείς, σε κατάσταση πανικού, προσπαθούσαν να μάθουν εάν τα παιδιά τους είναι ακόμη στη ζωή. Αυτό που σίγουρα δεν θα έπρεπε να συμβεί ήταν η καταδίωξη μιας μητέρας που μόλις είχε χάσει τον γιο της από ένα τσούρμο δημοσιογράφων οι οποίοι απαιτούσαν να μάθουν πώς αισθάνεται. Ο Φρόιντ έλεγε πως ο θρήνος είναι μια μύχια διαδικασία. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της Βραζιλίας προτίμησαν να στήσουν ένα ριάλιτι σόου. Εξίσου αποκαρδιωτική ήταν και η δικτυακή ενημέρωση. Μία από τις μεγαλύτερες ειδησεογραφικές ιστοσελίδες ανέβασε σειρά από φωτογραφίες όμορφων νεαρών, καλώντας τους χρήστες να «δουν τα πρόσωπα των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους στη Σάντα Μαρία» – κατά τον ίδιο τρόπο με τον οποίο παρουσίαζε τις «καυτές υπάρξεις στην παραλία της Ιπανέμα», στο Νότιο Ρίο ντε Ζανέιρο. Πάνω στην πυρκαγιά, θα στηριχθούν επίσης οι συντηρητικοί πολιτικοί για να πείσουν τον «καλό πολίτη» (έναν αγαπημένο μυθικό χαρακτήρα των πολιτικών) για το πόσο επικίνδυνος είναι ο τρόπος με τον οποίο διασκεδάζουν οι νέοι. Προς αναζήτηση ενός αποδιοπομπαίου τράγου, θα αποδοθούν ακόμη ευθύνες στον συνωστισμό και τις παρατυπίες στη δομική κατασκευή του κλαμπ.

Οι ευθύνες…

… ασφαλώς και πρέπει να αναζητηθούν. Κάπου ανάμεσα όμως στο πολιτικό και το δημοσιογραφικό τσίρκο, υπάρχουν 235 νεκροί άνθρωποι και ακόμη περισσότεροι γονείς και συγγενείς εγκλωβισμένοι σε έναν εφιάλτη. Οι οικογένειες των θυμάτων έχουν δικαίωμα στη δικαιοσύνη. Ενώ παλεύουν με μια αναντικατάστατη απώλεια, έχουν επίσης δικαίωμα στη σιωπή και στον σεβασμό από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Τελευταία Νέα