… 33 χρόνια, όταν ήμουν 17 ετών και ζούσα στη Βομβάη, βιάστηκα ομαδικά και παραλίγο θα πέθαινα. Τρία χρόνια αργότερα, εξοργισμένη με τη σιωπή και τις λανθασμένες αντιλήψεις αναφορικά με τον βιασμό, έγραψα ένα άρθρο για ένα ινδικό γυναικείο περιοδικό στο οποίο περιέγραφα την εμπειρία μου. Το άρθρο προκάλεσε αίσθηση μεταξύ των κινημάτων των γυναικών και της οικογένειάς μου αλλά στη συνέχεια ξεχάστηκε. Ομως την προηγούμενη εβδομάδα, ελέγχοντας τα μέιλ μου, ήταν εκεί. Στο πλαίσιο της πρωτόγνωρης έκφρασης οργής που ακολούθησε τον βιασμό και τον θάνατο μιας νεαρής γυναίκας στο Νέο Δελχί, κάποιος το ανάρτησε στο Διαδίκτυο με αποτέλεσμα να διαδοθεί ταχύτατα. Από τότε, έχω λάβει πλήθος μηνυμάτων από ανθρώπους που εκφράζουν την υποστήριξή τους.

Δεν είμαι…

… ειδική και ούτε εκπροσωπώ όλα τα θύματα βιασμού. Το μοναδικό που μπορώ να προσφέρω –σε αντίθεση με τη νεαρή γυναίκα που πέθανε τον Δεκέμβριο και με πολλές άλλες –είναι η ιστορία μου, η οποία δεν τελείωσε εκείνο το βράδυ και τώρα μπορώ να συνεχίσω να την αφηγούμαι. Οταν πάλευα για να παραμείνω στη ζωή δεν γνώριζα τον λόγο. Είχα πάει μια βόλτα σ’ ένα βουνό μ’ έναν φίλο μου. Τέσσερις ένοπλοι μάς ανάγκασαν να κατευθυνθούμε προς ένα απόμερο μέρος όπου με βίασαν αλλεπάλληλα και για πολλές ώρες. Επειτα και αφότου μας έδειραν, μας άφησαν τελικά ελεύθερους.

Τότε…

… στην ηλικία των 17 ετών ήμουν μονάχα ένα παιδί. Και η ζωή με αντάμειψε πλουσιοπάροχα για το ότι κατάφερα να επιβιώσω. Σύρθηκα, πληγωμένη και τραυματισμένη, ώς το σπίτι μου και εκεί βρήκα μια υπέροχη οικογένεια. Εχοντας τους ανθρώπους μου στο πλάι μου, η ζωή μού πρόσφερε πάρα πολλά. Βρήκα την αληθινή αγάπη, έγραψα βιβλία, είδα ένα καγκουρό ελεύθερο στη φύση. Πρόλαβα λεωφορεία και έχασα τρένα. Απέκτησα ένα λαμπρό παιδί. Ο αιώνας άλλαξε. Οι πρώτες γκρίζες τρίχες έκαναν την εμφάνισή τους. Πάρα πολλές άλλες γυναίκες, όλα αυτά δεν θα τα ζήσουν ποτέ.

Ο βιασμός…

… είναι φρικτός. Αλλά δεν είναι φρικτός για τους λόγους που έχουν εντυπωθεί στα μυαλά των ινδών γυναικών. Είναι φρικτός γιατί κάποιος σε φοβίζει, παίρνει τον έλεγχο του σώματός σου και σε πληγώνει με τον πιο βαθύ τρόπο. Δεν είναι φρικτός επειδή χάνεις την «αρετή» σου. Δεν είναι φρικτός επειδή ατιμάζεται ο πατέρας και ο αδελφός σου. Απορρίπτω την ιδέα ότι η αρετή μου εντοπίζεται στον κόλπο μου, όπως ακριβώς απορρίπτω την ιδέα ότι το μυαλό των αντρών βρίσκεται στα γεννητικά τους όργανα. Αν η έννοια της τιμής σταματήσει να αποτελεί μέρος της εξίσωσης, ο βιασμός θα εξακολουθεί να είναι φρικτός, αλλά θα πρόκειται για μία φρίκη προσωπική και όχι κοινωνική. Μόνο τότε θα είμαστε σε θέση να προσφέρουμε στις γυναίκες που κακοποιήθηκαν αυτό που πραγματικά χρειάζονται –όχι ανοησίες αναφορικά με την ενοχή ή την ντροπή που θα όφειλαν να αισθάνονται, αλλά κατανόηση για την τραυματική εμπειρία που βιώνουν.

Τελευταία Νέα