Παρότι η ταινία της δεν έχει προβληθεί ακόμη στους κινηματογράφους, η Κάθριν Μπίγκελοου έχει καταφέρει να συγκεντρώσει τα πυρά τόσο των Ρεπουμπλικανών όσο και των Δημοκρατικών. Η αμερικανίδα σκηνοθέτις δεν είναι, επομένως, μόνο η πρώτη γυναίκα που έχει τιμηθεί με Οσκαρ. Είναι και η πρώτη που προκαλεί ένα είδος διακομματικής δυσαρέσκειας. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι κάνει καλά τη δουλειά της. Μέχρις ότου απαντήσουν οι κριτικοί, έσπευσε να δώσει η ίδια μια απάντηση. Η τελευταία της ταινία τιτλοφορείται Zero Dark Thirty και αναφέρεται στην επιχείρηση που οδήγησε στην εξόντωση του Οσάμα μπιν Λάντεν. Το θέμα θα ήταν αδύνατον να περάσει απαρατήρητο. Τα γεγονότα είναι φρέσκα και το αίσιο τέλος της επιχείρησης για τον εντοπισμό του πλέον καταζητούμενου τρομοκράτη στον πλανήτη πιστώθηκε στον Μπαράκ Ομπάμα. Η πρόθεση της παραγωγής να προβληθεί η ταινία στους κινηματογράφους πριν από τις προεδρικές εκλογές της 6ης Νοεμβρίου εξόργισε αρκετούς Ρεπουμπλικανούς και διάφορες δεξιές οργανώσεις, οι οποίοι δεν είδαν στο Zero Dark Thirty παρά ένα θανατηφόρο όπλο προπαγάνδας στα χέρια του αμερικανού Προέδρου. Αλλη συντηρητική οργάνωση κατηγόρησε τον Λευκό Οίκο ότι επέτρεψε στην Μπίγκελοου την πρόσβαση σε απόρρητα έγγραφα σχετικά με την επιχείρηση εις βάρος της εθνικής ασφάλειας. Τελικά, ο Μπαράκ Ομπάμα επανεξελέγη χωρίς τη βοήθεια της ταινίας, η πρεμιέρα της οποίας μετατέθηκε για τα μέσα Ιανουαρίου.

Το Zero Dark Thirty έκανε μόνο μια περιορισμένη κινηματογραφική έξοδο στις 19 Δεκεμβρίου. Ηταν αρκετή για να κάνει τους κινηματογραφόφιλους να υποθέσουν ότι η Μπίγκελοου είναι πιθανόν να γίνει η πρώτη γυναίκα που θα έχει βραβευθεί με δύο Οσκαρ σκηνοθεσίας. Αλλά και τους προοδευτικούς να διακριβώσουν την παντελή απουσία μιας κριτικής ματιάς στα βασανιστήρια στα οποία κατέφυγαν οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες για να αποσπάσουν πληροφορίες. Η Μπίγκελοου καταγράφει με αποστασιοποιημένη ματιά τον εικονικό πνιγμό που δεν άρεσε καθόλου στους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν θα δικαιούταν να υποθέσει κάποιος ότι δικαιολογεί αυτές τις μεθόδους; «Η ταινία δεν παίρνει θέση. Ηθελα απλώς να καταγράψω τη βιωματική εμπειρία αυτών των ανθρώπων», δηλώνει η ίδια στη εφημερίδα «Ομπσέρβερ». Αυτό το είδος επικρίσεων δεν είναι καινούργιο για την 61χρονη σκηνοθέτιδα που σπούδασε καλές τέχνες, οδηγήθηκε στη σκηνοθεσία από μία μικρού μήκους ταινία που ενθουσίασε τόσο τον Μίλον Φόρμαν της Φωλιάς του Κούκου και του Αμαντέους ώστε να της προσφέρει μια υποτροφία και έφτασε στα Οσκαρ χάρις στην επιμονή του πρώην συζύγου της και σκηνοθέτη Τζέιμς Κάμερον να γυρίσει το Hurt Locker, παρά τους δισταγμούς της. Ακόμη και στο οσκαρικό Hurt Locker αυτό που φαινόταν να την ενδιαφέρει δεν ήταν ο ίδιος ο πόλεμος του Ιράκ, αλλά το προσωπικό δράμα ενός ναρκαλιευτή. Για την Κάθριν Μπίγκελοου ένας πόλεμος δεν είναι δίκαιος ή άδικος. Είναι απλώς μια πραγματικότητα.