… σύγκρουση δεν υπάρχει πια. Βγήκε από τις διεθνείς ειδήσεις, κυνηγημένη από μεγάλη μερίδα του Τύπου και αγνοημένη από τα τηλεοπτικά δίκτυα. Εξαφανίστηκε, υποβαθμίστηκε, μπήκε σε δεύτερη μοίρα, και αυτό δεν είναι καλό σημάδι. Κάθε φορά που γινόταν κάτι τέτοιο στο παρελθόν, η αντιπαράθεση Ισραηλινών – Παλαιστινίων επανερχόταν για τα καλά στη μνήμη όλου του κόσμου –γενικά, με βίαιο τρόπο.

Η Γενική Συνέλευση…

… των Ηνωμένων Εθνών, ένα φόρουμ όπου η συγκεκριμένη διένεξη έχει πολυσυζητηθεί, έχει προκαλέσει πάθη, διαιρέσεις και ρητορικές μάχες, κλείνει τη φθινοπωρινή της συνεδρίαση. Μόλις που έγινε αναφορά στην ειρήνευση Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Το 2011, ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς προσπάθησε να επαναφέρει τι θέμα στην κορυφή της διπλωματικής ατζέντας. Ανακοίνωσε την πρόθεσή του να κάνει τα Ηνωμένα Εθνη να αναγνωρίσουν τον σχεδιασμό ενός παλαιστινιακού κράτους. Οι «μεγάλοι» χρησιμοποιήθηκαν για να τορπιλιστεί αυτή η πρωτοβουλία –για τον έναν ή τον άλλο λόγο, δηλητηρίαζε πολύ κόσμο. Τουλάχιστον, για μια στιγμή, η Συνέλευση επικέντρωσε την προσοχή της στη διένεξη. Φέτος δεν έγινε τίποτα –ή σχεδόν τίποτα. Ο Αμπάς επέστρεψε στο βήμα της Συνέλευσης. Επί της ουσίας, μίλησε πάνω στην ίδια βάση που είχε μιλήσει και πριν από έναν χρόνο: για τη συνέχιση των ισραηλινών εποικισμών στη Δυτική Οχθη και στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, η οποία αποδυναμώνει κάθε ημέρα και περισσότερο τη λύση που έχουν προτείνει ο ΟΗΕ, οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα, η Ευρώπη κ.λπ. –τη λύση των «δύο κρατών». Οι σύνεδροι άκουσαν με ευγένεια τον Αμπάς. Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου παρενέβη λίγο αργότερα. Ο ισραηλινός Πρωθυπουργός, από την πλευρά του, θυσίασε λιγότερες από εννέα αράδες στο ίδιο θέμα, της ειρήνης με τους Παλαιστινίους. Επικέντρωσε την παρέμβασή του στον κίνδυνο, που σύμφωνα με το ίδιο απειλεί περισσότερο το Ισραήλ: από το καλοκαίρι, το Ιράν θα έχει την ικανότητα να αρμολογήσει έναν πυρηνικό στρατό, υποστήριξε ο «Μπιμπί» Νετανιάχου. Ο αμερικανός Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα και ο ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ αναφέρθηκαν στις ισραηλινοπαλαιστινιακές σχέσεις εν παρόδω, σχεδόν τυπικά.

Οι «µεγάλοι»…

… αποσύρονται από το παιχνίδι. Οι χρόνιες συζητήσεις απευθείας μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών δεν μπόρεσαν να φέρουν πρόοδο στην ειρήνη. Στον ορίζοντα δεν διαφαίνεται η παραμικρή προοπτική για σοβαρή διαπραγμάτευση. Στα αραβικά, όπως και στα εβραϊκά, αυτό ονομάζεται αδιέξοδο.

Η συνεργασία…

… που έχει χτιστεί εδώ και 20 χρόνια με τη Συρία του Ασαντ αποτελεί την κύρια πύλη εισόδου του Ιράν στον αραβικό κόσμο. Είναι το μέσο μιας περιφερειακής επιρροής που η ισλαμική δημοκρατία θέλει να επικρατήσει και που θα διευκόλυνε ακόμη περισσότερο την επιδεξιότητα του πυρηνικού στρατού. Στο πλαίσιο αυτής της τεράστιας σύγκρουσης, το ισραηλινοπαλαιστινιακό απόστημα αντιμετωπίζεται ως καλόηθες κακό. Λάθος. Εάν δεν είναι «στρατηγικό» ζήτημα, παραμένει «κεντρικό» με τον τρόπο του. Στέργει ένα μέρος της αραβικής δυσαρέσκειας έναντι της Δύσης. Και παγιώνει ένα αίσθημα ταπεινότητας, το οποίο με τη σειρά του συντηρεί στη Μέση Ανατολή έναν λανθάνοντα αντιαμερικανισμό, έτοιμο να εκραγεί με βία, όπως στην Αίγυπτο και τη Λιβύη.

Τελευταία Νέα