… αντιαμερικανικής οργής που έχει ξεσπάσει στον μουσουλμανικό κόσμο ξαναβάζει τους απλούς Αμερικανούς μπροστά σε αυτή τη γνώριμη απορία: «Γιατί μας μισούν τόσο πολύ;». Ομως τα παραπλανητικά σχόλια των αμερικανικών μέσων ενημέρωσης και των πολιτικών δεν τους βοηθούν να βρουν τη σωστή απάντηση. Οχι, οι μουσουλμάνοι δεν έχουν ξεσηκωθεί επειδή μισούν την αμερικανική καταναλωτική κοινωνία και τα φαστ φουντ, ούτε επειδή σιχαίνονται τον χριστιανισμό και τη δημοκρατία. Δεν είναι ούτε πρωτόγονα ούτε βίαια όντα. Το βίντεο που γελοιοποιούσε τον Μωάμεθ δεν ήταν παρά μία αφορμή.

Πολλοί Αμερικανοί…

… είναι πεπεισμένοι πως δεν είναι παρά αθώοι παρατηρητές όσων συμβαίνουν στον μουσουλμανικό κόσμο ή πως η χώρα τους έχει εμπλακεί εκεί σε μια αλτρουιστική αποστολή με στόχο να σώσει τους ιθαγενείς από τις σκοτεινές δυνάμεις της «τρομοκρατίας». Ο αμερικανός δημοσιογράφος Ερικ Μαργκόλις όμως έρχεται να διαλύσει αυτές τις αυταπάτες. Και υποστηρίζει πως οι αμερικανικοί στόχοι είναι παρόμοιοι με εκείνους που είχε κάποτε η βρετανική αυτοκρατορία: η οικονομική εξάρτηση και η στρατηγική επιβολή. «Οι παλαιστίνιοι πρόσφυγες ανέρχονται σήμερα σε εννέα εκατομμύρια και οι Αφγανοί σε δύο, όπως και οι Ιρακινοί» γράφει ο Ερικ Μαργκόλις. «Η Συρία σπαράσσεται από μια εξέγερση που έχει την υποστήριξη της Σαουδικής Αραβίας και των ΗΠΑ. Ο Μουμπάρακ δεν υπάρχει πια, αλλά οι ΗΠΑ υποστηρίζουν μερικά από τα πιο αντιδραστικά και μισητά καθεστώτα του κόσμου, όπως τις μεσαιωνικές μοναρχίες της Αραβίας και το στρατιωτικό καθεστώς της Αλγερίας. Και ας μην ξεχνάμε τους απεχθείς δυνάστες της Κεντρικής Ασίας που υποστηρίζονται και χρηματοδοτούνται από την Ουάσιγκτον».

Το φταίξιμο…

… για τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα του μουσουλμανικού κόσμου ασφαλώς δεν μπορεί να αποδοθεί στο σύνολό του στην Αμερική. Ομως σίγουρα αυτά τα προβλήματα επιδεινώνονται από τις επίμονες πιέσεις που ασκούν οι ΗΠΑ σε στρατηγικές μουσουλμανικές χώρες με στόχο την προώθηση των αμερικανικών συμφερόντων –όπως στην περίπτωση της Τουρκίας, στην οποία οι ΗΠΑ μόλις ανέθεσαν εργολαβικά την έναρξη εχθροπραξιών εις βάρος της Συρίας. Δεν είναι λοιπόν να απορεί κανείς που ο μουσουλμανικός κόσμος είναι τόσο οργισμένος. Η αγωνία των Παλαιστινίων συνεχίζεται καθώς οι αμερικανοί πολιτικοί, με πρώτο τον Μιτ Ρόμνεϊ, τοποθετούνται ανοικτά εναντίον τους. Την ίδια στάση τηρούν και άλλα κορυφαία στελέχη των Ρεπουμπλικανών (Γκίνγκριτς, Μπάχμαν, Σαντόρουμ), καθώς και τα μέσα ενημέρωσης που τους εκφράζουν («Φοξ Νιους», «Γουόλ Στριτ Τζόρναλ»).

Τι απομένει…

… λοιπόν ώστε τόσο οι μουσουλμανικοί λαοί όσο και οι αμερικανοί πολίτες να μπορούν να ελπίζουν σε μια διαφορετική πολιτική; Ασφαλώς δεν μπορούν να ελπίζουν σε έναν Ρεπουμπλικανό πρόεδρο, αφού από έναν τέτοιο ο Μπαράκ Ομπάμα παρέλαβε μια Αμερική σε εμπόλεμη κατάσταση με τον μουσουλμανικό κόσμο. Θα μπορούσαν να ελπίζουν βάσιμα σε έναν Δημοκρατικό πρόεδρο, αν ο Ομπάμα τούς είχε πείσει πως είχε προσπαθήσει αρκετά να τερματίσει αυτή την εμπόλεμη κατάσταση στη διάρκεια της δικής του θητείας.