Γιατί οι παιχνιδομηχανές βρίσκονται στο επίκεντρο μιας τιτανομαχίας ανάμεσα στους τιτάνες της ψηφιακής ψυχαγωγίας; Η απάντηση βρίσκεται σε δύο λέξεις: αισθητήρες κίνησης. Η νέα γενιά υπόσχεται ένα μέλλον χωρίς τηλεκοντρόλ, πολύπλοκα κουμπιά και φωτάκια που αναβοσβήνουν…


Εάν ζουν παιδιά στο σπίτι σας – ή ακόμη κι ένας άνδρας κάτω των 40 ετών- κατά πάσα πιθανότητα στο σαλόνι σας έχετε μια παιχνιδομηχανή συνδεδεμένη με την τηλεόραση. Ακόμη και αν δεν πληρούνται αυτά τα κριτήρια, ίσως να είστε ένα από τα 50 εκατ. νοικοκυριά που έχει στην κατοχή του μια κονσόλα Νintendo Wii για να παίζετε και να γυμνάζεστε. Αυτό το φαινομενικά αθώο κουτί, όμως, είναι κάτι παραπάνω από αυτό που φαίνεται. Οι μεγάλες πολυεθνικές, όπως η Μicrosoft και η Sony, δεν ρίχνουν δισεκατομμύρια δολάρια στην αγορά των βιντεοπαιχνιδιών χωρίς έναν μεγαλόπνοο και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό.

Από τότε που εμφανίστηκαν στην αγορά το ΡlayStation της Sony και Χbox της Μicrosoft ήταν ένας είδος δούρειου ίππου. Οι τελευταίες εκδοχές αυτών των συσκευών μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως παιχνιδομηχανές. Παράλληλα, όμως, είναι πανίσχυρα μιντιακά συστήματα. Οι εταιρείες θέλουν να τα χρησιμοποιούμε για να νοικιάζουμε ταινίες, να βλέπουμε τηλεοπτικά προγράμματα, να αγοράζουμε μουσική και να περιηγούμαστε στο Διαδίκτυο. Μια γεύση από το μέλλον που φαντάζονται οι μεγάλες εταιρείες μπορεί να πάρει κανείς στην έκθεση Εlectronic Εntertainment Εxpo (ή Ε3), που φιλοξενείται αυτήν την εβδομάδα στο Λος Άντζελες. Υποτίθεται ότι πρόκειται για ένα παζάρι της αγοράς των βιντεοπαιχνιδιών. Στην πραγματικότητα, είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό: είναι σαν η Νintendo, η Μicrosoft και η Sony να δίνουν μια τιτανομαχία για να σιγουρευτούν ότι δεν θα βγούμε ποτέ από το σαλόνι μας.

Η τιτανομαχία αυτή εξελίσσεται γύρω από δύο λέξεις: αισθητήρες κίνησης. Από τότε που η Νintendo εμφάνισε στη σκηνή την παιχνιδομηχανή Wii με την οποία ο παίκτης χρησιμοποιεί το χειριστήριο σαν ξίφος, ρακέτα ή κανονικό χέρι, η Μicrosoft και η Sony άρχισαν ένα απεγνωσμένο κυνήγι. Δυόμισι χρόνια από τότε, οι δύο εταιρείες είναι σε θέση να παρουσιάσουν τις δικές τους απαντήσεις. Η Μicrosoft ονόμασε τον δικό της αισθητήρα κίνησης «Ρroject Νatal» και δύσκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «χειριστήριο». Είναι ένα σύστημα ελέγχου που αναγνωρίζει το πρόσωπο, τη φωνή και τις κινήσεις του σώματος μέσω μιας κάμερας.

Οι χειρονομίες

Μπορείς, για παράδειγμα, να κουνήσεις με τον κατάλληλο τρόπο τα χέρια σου και το εικονικό είδωλό σου να κάνει μια τούμπα στην οθόνη. Από την πλευρά της η Sony επέλεξε έναν λιγότερο ριζοσπαστικό, αλλά μάλλον πιο εφικτό τεχνολογικά αισθητήρα κίνησης που μοιάζει περισσότερο στο Wiimote της Νintendo. Υπάρχει, ωστόσο, μια βασική διαφορά: η κονσόλα Ρlaystation 3 της Sony έχει τη δυνατότητα να «συλλαμβάνει» τις κινήσεις του παίκτη σε 3 διαστάσεις υπολογίζοντας πόσο κοντά βρίσκεται στην οθόνη. Αντίθετα, η Wii της Νintendo χρησιμοποιεί τη δισδιάστατη τεχνολογία.

Μετρημένες οι μέρες του τηλεκοντρόλ


ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΝ βέβαια κάποια χρόνια για να εμφανιστούν οι νέοι αισθητήρες κίνησης στην αγορά. Και παρά το γεγονός ότι αυτή η τεχνολογία θα εφαρμοστεί αρχικά στα βιντεοπαιχνίδια, μπορούμε να πάρουμε μια ιδέα για το πώς θα λειτουργεί το σαλόνι μας στο μέλλον: ανεξάρτητα από το εταιρικό λογότυπο πάνω στο «κουτί» (αυτό που κάποτε ήταν μόνο παιχνιδομηχανή), οι μέρες του τηλεχειριστηρίου είναι μετρημένες. Αντίθετα, θα επιλέγουμε κανάλια, θα παίζουμε παιχνίδια και θα κάνουμε γυμναστική χειρονομώντας και μιλώντας. Ας ξεχάσουμε τα πολύπλοκα κουμπιά και τα φωτάκια που αναβοσβήνουν. Όπως δείχνουν τα πράγματα, η πιο προχωρημένη τεχνολογία είναι αυτή που δεν φαίνεται καθόλου.

Ας ετοιμαστούμε να την υποδεχθούμε.