Αναζήτηση
Συμβουλή για μια Αργή Επανάσταση: «Τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε δεν μπορούν να επιλυθούν στο ίδιο επίπεδο σκέψης όπου βρισκόμασταν όταν τα δημιουργήσαμε» (Άλμπερτ Αϊνστάιν). Αν βρεθείτε στο Λονδίνο μεταξύ 24 Απριλίου και 4 Μαΐου και έχετε τα μάτια σας ανοιχτά, θα δείτε, παράλληλα με την κοσμοσυρροή, την κίνηση, τη βαβούρα και την γκρίνια για την οικονομική κρίση, μια πόλη διαφορετική, πιο χαλαρή, πιο ήσυχη, σίγουρα πιο χαρούμενη: την περίοδο αυτή διοργανώνεται στη βρετανική πρωτεύουσα το πρώτο φεστιβάλ Slow Downσε ελεύθερη μετάφραση, Κατεβάστε Ταχύτητα.
«Πόσο πολλοί άνθρωποι λαχταρούν κρυφά μια ζωή στη λωρίδα αργής κυκλοφορίας» ομολογούσαν τις προάλλες οι «Τimes» στο κύριο άρθρο τους. «Πόσο πολλοί αναπολούν με νοσταλγία τις ημέρες που μπορούσες να παρατείνεις το μεσημεριανό διάλειμμα για φαγητό, να περιπλανηθείς στη φύση, να γράψεις μακροσκελή γράμματα και να παρατήσεις για λίγο τα επαγγελματικά σου έγγραφα για να σκεφτείς. Πόσο πολλοί όμως φοβούνται μήπως μείνουν πίσω στην επιταχυνόμενη κούρσα της ζωής και τρώνε στα γρήγορα ένα σάντουιτς στο γραφείο, πατούν τέρμα το γκάζι στον αυτοκινητόδρομο, στέλνουν γρήγορα e-mails και διαβάζουν διαγώνια τα χαρτιά τους γαβγίζοντας παράλληλα εντολές στο κινητό».
Οι τρεις φίλες.
Οπαδός από καιρό του Κινήματος της Βραδύτητας και συντάκτης μιας στήλης με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Slow Lane» (Λωρίδα αργής κυκλοφορίας) ο δημοσιογράφος των «Financial Τimes» Χάρι Έιρς δεν κρύβει τον ενθουσιασμό του για τη διοργάνωση του πρώτου φεστιβάλ Slow Down σε μια πόλη φαινομενικά τόσο ακατάλληλη, όπως το Λονδίνο. Πίσω από αυτή την εκδήλωση, εξιστορεί, βρίσκονται τρεις φίλες, η πρώην παραγωγός του ραδιοφώνου του ΒΒC Τέσα Βατ, η σύμβουλος επιχειρήσεων Αμάντα Στόουν και η πρώην σύμβουλος επιχειρήσεων και νυν καθηγήτρια γιόγκα Ντίπα Πάτελ. Προετοίμαζαν το φεστιβάλ πολύ πριν ξεσπάσει η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση. Η έλευσή της, και τα δεινά που έχει προκαλέσει, απλώς κατέδειξαν την αναγκαιότητά του.
«Έπρεπε να μπει λίγο φρένο σε αυτόν τον φαύλο κύκλο καταναλωτισμού και εργασίας», λέει η Πάτελ. «Από τη βιομηχανική επανάσταση και μετά, η ταχύτητα συνεχώς αυξάνεται. Και σήμερα όμως, όσοι γνωστοί μου δεν έχουν χάσει τη δουλειά τους, τείνουν να εργάζονται ακόμα σκληρότερα. Όσο για τους απολυμένους και τους ανέργους, είναι αναμφισβήτητα πολύ επώδυνο, παράλληλα όμως είναι και μια ευκαιρία να σκεφτούν τι πραγματικά θέλουν από τη ζωή, να εκτιμήσουν κάποια από τα πράγματα που ενδεχομένως έχασαν ενόσω έτρεχαν πέρα δώθε».
LΙΝΚ:
Η υπερβολική «ταχύτητα» μπορεί να σκοτώσει
●ΤΟ 1999ήρθε η σειρά του Cittaslow (Αργή Πόλη).
Άρχισε και αυτό από την Ιταλία, διαθέτει όμως σήμερα δίκτυα σε πολλές χώρες του εξωτερικού, από τη Σουηδία έως την Αυστραλία και τη Νότια Κορέα. Στόχος του η βελτίωση της ποιότητας ζωής στην πόλη, η αντίσταση «στον κόσμο της ομογενοποίησης και της ταχείας κυκλοφορίας».
●ΤΗΝ ΙΔΙΑχρονιά ιδρύθηκε από τον Νορβηγό Γκερ Μπέρτελσεν το Παγκόσμιο Ινστιτούτο Βραδύτητας, με όραμα έναν ολόκληρο Αργό Πλανήτη και στόχο την προώθηση ενός πιο αργού και πιο πλούσιου τρόπου ζωής. Συνοψίζοντας τη φιλοσοφία του κινήματος, ο καθηγητής Γκέτορμ Φλόισταντ δηλώνει: ●«“ΤΟ ΜΟΝΟβέβαιο είναι πως όλα αλλάζουν. Αν δεν θέλεις να μείνεις πίσω, καλύτερα να επιταχύνεις…”. Αυτό είναι το μήνυμα των καιρών. Θα ήταν παρά ταύτα χρήσιμο να θυμόμαστε πως οι βασικές μας ανάγκες δεν αλλάζουν ποτέ. Η ανάγκη να σε βλέπουν και να σε εκτιμούν. Η ανάγκη να ανήκεις κάπου. Η ανάγκη για εγγύτητα και φροντίδα, για λίγη αγάπη! Αυτά, μόνο μέσω της βραδύτητας στις ανθρώπινες σχέσεις τα αποκτάς».
●ΤΟ ΚΙΝΗΜΑτης Βραδύτητας είναι πλέον παγκόσμιο, μια πολιτισμική τάση επιβράδυνσης του ρυθμού της ζωής.
Τείνει να επεκταθεί και στα ταξίδια, αντλώντας έμπνευση από Ευρωπαίους ταξιδιωτικούς συγγραφείς του 19ου αιώνα, όπως ο Θεόφιλος Γκοτιέ. Κομβικό του σημείο η ιστοσελίδα slowplanet. com, μανιφέστο του το μπεστ σέλερ του Καναδού δημοσιογράφου Καρλ Ονορέ «Το εγκώμιο της Βραδύτητας: Πώς ένα Παγκόσμιο Κίνημα Αμφισβητεί τη Λατρεία της Ταχύτητας».
Σηκώστε το βλέμμα από το πεζοδρόμιο
Η Πάτελ και οι φίλες της κατάφεραν να προσελκύσουν μια εντυπωσιακή ποικιλία χορηγών, από πολιτισμικά ιδρύματα βαρέων βαρών όπως το Βρετανικό Μουσείο, η Εθνική Πινακοθήκη και η Βασιλική Φιλαρμονική μέχρι μικρά, εναλλακτικά μαγαζάκια του Λονδίνου. Το φεστιβάλ ξεκινάει στις 24 Απριλίου με έναν Μεγάλο Αργό Περίπατο στη London Βridge, και μάλιστα σε ώρα αιχμής, στις 5 το απόγευμα, και περιλαμβάνει εκδηλώσεις για όλα τα γούστα, από «σοβαρές συζητήσεις» για τη φιλοσοφία του Κινήματος της Βραδύτητας και τις δυνατότητες εφαρμογής της στις μεγαλουπόλεις έως πρακτικές ευκαιρίες να απολαύσει κανείς τη ζωή σε αργό ρυθμό – σεμινάρια ποίησης, γιόγκα και διαλογισμού, συναυλίες, αργούς περιπάτους, αργό φαγητό, αργές δοκιμές κρασιού… (το πλήρες πρόγραμμα, στην ιστοσελίδα www.slowdownlondon.co.uk).
Ο Χάρι Έιρς δηλώνει πως θα είναι ικανοποιημένος αν όλοι οι Λονδρέζοι σηκώσουν το βλέμμα από το πεζοδρόμιο και κοιτάξουν ψηλά- «μια μικρή αλλαγή στην οπτική μας γωνία μπορεί να εισαγάγει απρόσμενη απόλαυση στο οπτικό μας πεδίο». Μήπως αυτό δεν ισχύει για όλους μας, ανεξαρτήτως τόπου διαμονής;
