Η Άντρεα Ντόρκιν ήταν η ακτιβίστρια που έγινε γνωστή στη δεκαετία του 1980 ισχυριζόμενη ότι εάν δεν περιορίσουμε την πορνογραφία, οι περισσότεροι άνδρες θα αντιμετωπίζουν τις γυναίκες πιο πολύ σαν αντικείμενα και θα τους συμπεριφέρονται όχι σαν σε ανθρώπους αλλά σαν σε πορνοστάρ. Εάν ανοίξουν οι πύλες, έλεγε, οι βιασμοί και η σεξουαλική επιθετικότητα θα αυξηθούν σημαντικά.


Έκτοτε, με την επέλαση του Ίντερνετ στα περισσότερα σπίτια του δυτικού κόσμου, η πορνογραφία δεν αποτελεί πλέον περιθωριακό και ιδιωτικό φαινόμενο, αλλά έχει καλύψει ένα μεγάλο κομμάτι της κουλτούρας μας. Όλος ο κόσμος έχει «πορνογραφηθεί». Πριν από μια δεκαετία η αποκάλυψη ότι ένας άνδρας χρησιμοποιεί πορνογραφικό υλικό αποτελούσε σκάνδαλο. Τώρα, με την αποκάλυψη ότι ο σύζυγος της υπουργού Εσωτερικών έβλεπε πορνοταινίες για τις οποίες πλήρωναν οι φορολογούμενοι, δεν εκφράστηκε καμιά ιδιαίτερη αντίδραση από το κοινό για το γεγονός ότι παρακολουθούσε ερωτικές ταινίες- όλοι διαμαρτυρήθηκαν για τα χρήματα. Σήμερα υποθέτουμε ότι όλοι- κυρίως οι άνδρες- χρησιμοποιούν πορνό υλικό. Έρευνα σε Βρετανούς εφήβους αποκάλυψε ότι το 28% μαθαίνει για το σεξ από πορνοταινίες. Ο ιεραποστολικός τρόπος.

Όταν μεγάλωνα στη δεκαετία του ΄70, υπήρχαν γύρω μου περισσότεροι πρόθυμοι νεαροί που ήθελαν να κάνουν σεξ, από κοπέλες που ήταν έτοιμες να πάνε μαζί τους. Το αγόρι σου μπορεί να είχε διαβάσει το «Ρlayboy», αλλά εσύ ήσουν ζωντανή και γυμνή μπροστά του. Πριν από 30 χρόνια το να κάνεις έρωτα με τον παραδοσιακό ιεραποστολικό τρόπο εθεωρείτο πολύ ερεθιστικό. Πλέον είμαι 42 ετών και η δική μου γενιά γυναικών είναι η τελευταία που αισθάνθηκε αυτή τη σεξουαλική αυτοπεποίθηση και ασφάλεια για όλα όσα μπορούσαμε να προσφέρουμε στον ερωτικό τομέα. Τώρα, το να είσαι γυμνή δεν είναι αρκετό- πρέπει να έχεις πλούσιες καμπύλες, μαύρισμα και στήθη ενισχυμένα χειρουργικά, όπως και οι κοπέλες στις ροζ ταινίες. Το πρότυπο της δυτικής ομορφιάς διαμορφώνεται από τα πρότυπα της πορνογραφίας. Στο γυμναστήριό μου παρατηρώ ότι όλα τα 20χρονα κορίτσια κάνουν αποτρίχωση παντού. Στη δεκαετία του 1970 το πορνό ήταν ένα κακό υποκατάστατο των πραγματικών γυναικών. Σήμερα το τέλειο πορνό είναι εκείνο που αντι προσωπεύει το «πραγματικό» σεξ για τα νέα παιδιά και οι αληθινές γυμνές γυναίκες αποτελούν απλά ένα κακό πορνό.

Τα κορίτσια που θέλουν να ακολουθήσουν τη μόδα πηγαίνουν μαζί με τα αγόρια τους σε στριπτιζάδικα και μερικές φορές ζητούν από τις χορεύτριες να κουνηθούν γι΄ αυτές προκλητικά. Στα πανεπιστήμια τα κορίτσια προκαλούν τα αγόρια ανταλλάσσοντας φιλιά μεταξύ τους. Όλα αυτά μήπως σημαίνουν ότι έχουμε απελευθερωθεί σεξουαλικά; Φθηνός ερωτισμός.

Η Ντόρκιν το είχε καταλάβει ανάποδα. Αυτή η υπερπληθώρα φθηνού ερωτισμού εξασθενεί τη σεξουαλική ενέργεια, ιδιαίτερα στους νέους. Η σχέση μεταξύ της πορνογραφικής βιομηχανίας των πολλών δισεκατομμυρίων, του ψυχαναγκασμού και της σεξουαλικής όρεξης έχει γίνει όπως η σχέση μεταξύ της γεωργίας, των κατεργασμένων τροφών, των φαστ φουντ και της παχυσαρκίας. Εάν η όρεξή σου ερεθίζεται και καλύπτεται από υλικά κακής ποιότητας, θα χρειάζεσαι όλο και περισσότερα σκουπίδια για να χορτάσεις. Οι έρευνες δείχνουν πως το πορνό είναι πράγματι εθιστικό, ιδιαίτερα για τους άνδρες, και πως μακροπρόθεσμα καταστρέφει τη λίμπιντό τους. Οι ειδικοί στις σεξουαλικές δυσλειτουργίες βλέπουν σήμερα μια επιδημία που χτυπά τους υγιείς νέους άνδρες οι οποίοι δεν συνευρίσκονται εύκολα με τις συντρόφους τους επειδή έχουν εκτεθεί υπερβολικά στην πορνογραφία.

●Η Ναόμι Γουλφ είναι Αμερικανίδα συγγραφέας και πολιτική σύμβουλος. Με το βιβλίο της «Ο Μύθος της Ομορφιάς» έγινε από τις κορυφαίες εκπροσώπους του κινήματος που αργότερα περιγράφηκε ως φεμινισμός τρίτου κύματος.

«Το σεξ δεν έχει κανένα μυστήριο»


Δεν θα ξεχάσω ποτέ την επίσκεψη που έκανα στην Ιλάνα, μια παλιά φίλη που έχει γίνει ορθόδοξη Εβραία και ζει στην Ιερουσαλήμ. Είχε εγκαταλείψει τα τζιν και τα μπλουζάκια για μακριές φούστες και μαντίλι στο κεφάλι. «Δεν μπορώ να δω ούτε τα μαλλιά σου;» τη ρώτησα, αναζητώντας την παλιά μου φίλη. «Μόνο ο σύζυγός μου», είπε εκείνη με μια ήρεμη σεξουαλική αυτοπεποίθηση, «βλέπει τα μαλλιά μου».

Όταν μου έδειξε την κρεβατοκάμαρα, στην οποία δεν επιτρέπονταν ούτε τα παιδιά, η σεξουαλική ένταση στον αέρα ήταν σχεδόν πρωτόγονη. Ήταν κάτι απολύτως ιδιωτικό. Συγκρίνετε αυτό με τη συζήτηση που είχα με έναν φοιτητή έπειτα από μια διάλεξή μου για τις επιδράσεις του πορνό στις σχέσεις. «Προτιμώ να κάνω σεξ αμέσως για να τελειώνω με αυτό, να ξεφορτώνω την ένταση».

Μα, αυτή η ένταση δεν είναι ωραία; Έτσι δεν ξεφορτώνεσαι και το μυστήριο; τον ρώτησα. «Το μυστήριο;» με κοίταξε απορημένος. Και μετά χωρίς να διστάσει, απάντησε.

«Δεν ξέρω για τι πράγμα μου μιλάτε. Το σεξ δεν έχει κανένα μυστήριο».

Ένα φιλί, μια μυρωδιά, ένα σώμα…


Το πορνό σκοτώνει την ερωτική επιθυμία. Όταν πρόσφατα έγραψα αυτή την άποψή μου στο περιοδικό «Νew Υork», οι αντιδράσεις των ανδρών μού έδειξαν ότι είχα χτυπήσει μια χορδή. Μια ολόκληρη γενιά ίσως είναι λιγότερο ικανή να συνδεθεί ερωτικά με τις πραγματικές γυναίκες. Γνωρίζω άνδρες που απομακρύνθηκαν από το πορνό όχι για λόγους ηθικής, αλλά επειδή ήθελαν να προστατεύσουν την ερωτική επιθυμία τους.

Η πορνογραφία λειτουργεί με έναν βασικό τρόπο στον εγκέφαλο- είναι παβλοφική. Ο οργασμός αποτελεί μια από τις καλύτερες επιβραβεύσεις. Εάν συνδυάσεις τον οργασμό με τη σύζυγό σου, ένα φιλί, μια μυρωδιά, ένα σώμα, όλα αυτά θα σε ερεθίζουν. Εάν όμως εστιάσεις σε μια αέναη εναλλαγή εικόνων κυβερνοσέξ, αυτό τελικά θα σε ερεθίζει. Οι φεμινίστριες συχνά παρανοούν τη σεξουαλική απαγόρευση. Δεν υπερασπίζομαι την επιστροφή στις ημέρες που η γυναικεία σεξουαλικότητα κρυβόταν, θεωρώ όμως ότι η δύναμη του σεξ διατηρείται όταν έχει κάτι μοναδικό.