Στις παρυφές του κεντρικού Λονδίνου, η είδηση ότι έγινε μία βομβιστική

επίθεση, δεν σκάει, διαχέεται. Το πρώτο στοιχείο είναι το πλήθος που είναι

συγκεντρωμένο σε ένα σταθμό λεωφορείου, ο οποίος, σε κανονική μέρα, έχει απλώς

μία μικρή ουρά. Μετά, λίγα εκατοντάδες μέτρα πιό πέρα, σε ένα άλλο σταθμό,

βρίσκεται ένα άλλο πλήθος και αυτό σημαίνει ότι είναι κλειστός ο σταθμός του

μετρό. Πέρα από το λόφο, κοντά σε ένα άλλο σταθμό, που ανήκει σε μία εντελώς

διαφορετική γραμμή μετρό, υπάρχουν ακόμα περισσότεροι άνθρωποι οι οποίοι

περιμένουν στους σταθμούς των λεωφορείων, οπότε κάτι σοβαρό συμβαίνει. Δύο

ασθενοφόρα και ένα περιπολικό τρέχουν, το ένα πίσω από το άλλο, προς την

κατεύθυνση του κέντρου της πόλης.

Κάπως έτσι ξεκινάει το πρώτο, αργό μέρος της μέρας, όπου οι σύζυγοι ή οι

ερωμένες κάποιων, που πήγαν στο Σίτυ του Λονδίνου το πρωί, τώρα σταδιακά

αρχίζουν να μαθαίνουν πως κάτι δεν πηγαίνει καλά. Στο σπίτι, το BBC μεταδίδει

ζωντανή κάλυψη των γεγονότων. Εν τω μεταξύ αρχίζουν τα τηλεφωνήματα. Ένας

συγγενής τηλεφωνεί για να μάθει εάν είμαστε καλά, ενώ η μεγάλη μου κόρη μου

στέλνει μήνυμα από το σχολείο όπου βρίσκεται, όπου είναι φανερά φοβισμένα και

ελαφρώς συνεπαρμένα τα παιδιά. Έπειτα με παίρνουν τηλέφωνο από το σχολείο της

μικρότερής μου κόρης, ζητώντας μου να την πάρω από το σχολείο αμέσως. Αμέσως

μετά έρχονται τα τηλεφωνήματα με τις ακυρώσεις: όλα, δουλειά και διασκέδαση,

είτε ματαιώνονται, είτε αναβάλλονται.

Ένα από τα προβλήματα για τους τρομοκράτες, ιδίως σε μία πόλη όπως το Λονδίνο,

είναι ότι υπάρχει μία απόλυτη διαφορά μεταξύ του να είναι κανείς ένας από τους

σχετικά λίγους ανθρώπους που είναι παρόντες όταν εκρήγνυται μία βόμβα, και του

να περιλαμβάνεται ανάμεσα στους πολλούς εκατοντάδες χιλιάδες που βιώνουν το

γεγονός αυτό ώς μία σειρά από φήμες, μικρές αλλαγές και δυσκολίες και

μικροανησυχίες. Θα υπάρχουν γονείς, εραστές σε προάστεια του Λονδίνου, ή σε

μία ιταλική πόλη ή σε ένα χωριό της Καραϊβικής, για τους οποίους η Πέμπτη 7

Ιουλίου του 2005 θα έχει γίνει η χειρότερη μέρα στις ζωές τους. Αλλά για εμάς

τους υπολοίπους, η ροή της ζωής μας θα ξεπεράσει και αυτό το εμπόδιο, όπως και

κάθε άλλο.