Είναι ο στρατηγός Αντνάν. Ο επικεφαλής των Ειδικών Κομάντος της Αστυνομίας,

της ένοπλης ιρακινής δύναμης που προκαλεί τον φόβο και τον τρόμο στους

πολίτες. Πρώην μπααθιστής σουνίτης, καλείται πλέον να νικήσει το αντάρτικο στο

Ιράκ.

Στόχος επιθέσεων στο Ιράκ γίνονται καθημερινά οι δυνάμεις της ιρακινής

αστυνομίας, ενώ οι Ειδικοί Κομάντος που προκαλούν τον φόβο και τον τρόμο στους

πολίτες κλήθηκαν να χτυπήσουν το αντάρτικο…

Και μόνο στο όνομα Ειδικοί Κομάντος της Αστυνομίας, οι πολίτες

τρομοκρατούνται. Κλήθηκαν να αναλάβουν πέρυσι, όταν κατέστη σαφές ότι οι

αμερικανικές δυνάμεις και εκείνες που τέθηκαν υπό αμερικανική διοίκηση δεν

μπορούσαν μόνες τους να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την εξέγερση των

ανταρτών. Τότε κλήθηκε η περιθωριοποιημένη ώς τότε παλιά φρουρά του Ιράκ.

Δηλαδή άνθρωποι σαν τον Αντνάν, σκληροί και αδίστακτοι. Πρώην μπααθιστής,

σουνίτης, οργάνωσε τη δύναμη των Ειδικών Κομάντος – περίπου 5.000 άνδρες.

Στις μεθόδους του, όμως, περιλαμβάνει εκούσια και αμερικανικές μεθόδους

δράσης. Μια από τις δημοφιλέστερες εκπομπές σήμερα στο Ιράκ ονομάζεται

«Τρομοκρατία στις δαγκάνες της Δικαιοσύνης» και παρουσιάζει κρατουμένους,

πρώην αντάρτες, να ομολογούν διάφορα εγκλήματα. Τρέμουν μπροστά στην κάμερα,

χάνουν τα λόγια τους και κοιτούν στο έδαφος καθώς ομολογούν τις πράξεις τους,

από δολοφονίες κατά παραγγελία μέχρι και ομοφυλοφιλία. Το πραγματικό πρόβλημα

με την εκπομπή αυτή, υποστηρίζουν οι δριμύτεροι επικριτές της – οι εκπρόσωποι

οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων – είναι ότι παραβιάζει τις Συνθήκες της

Γενεύης.

Δημόσια ταπείνωση

Δεν έχουν απαγγελθεί κατηγορίες στους κρατουμένους ενώπιον των δικαστικών

αρχών και εμφανίζονται να ομολογούν κατόπιν άσκησης βίας. Κάποιοι κρατούμενοι

είναι τραυματισμένοι και έχουν μώλωπες. H εκπομπή προβάλλεται σε ζώνη υψηλής

τηλεθέασης στο Αλ Ιρακίγια, το εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο του Ιράκ (αμερικανικής

χρηματοδότησης) και μόλις αρχίζει, όλοι συγκεντρώνονται μπροστά στον

πλησιέστερο τηλεοπτικό δέκτη για να την παρακολουθήσουν – ενδεικτικό της

ικανοποίησης του λαϊκού αισθήματος για ταπείνωση όσων σκορπούν τον τρόμο και

τον θάνατο στη χώρα…

Εφιαλτικό σενάριο το Ελ Σαλβαδόρ

ΣΥΜΦΩΝΑ με ένα από τα πιο απαισιόδοξα σενάρια μάλιστα, μπορεί να

διαρκέσει ή να ξεπεράσει τα δέκα χρόνια. Όπως και στο Ελ Σαλβαδόρ. Αν και

σήμερα το Ιράκ συγκρίνεται συχνά με το Βιετνάμ, το Ελ Σαλβαδόρ αποτελεί

καταλληλότερο ιστορικό παράδειγμα – η δεξιά κυβέρνηση της χώρας υποστηριζόμενη

από τις Ηνωμένες Πολιτείες πολέμησε τους αριστερούς αντάρτες επί 12 χρόνια,

αρχίζοντας τη δεκαετία του 1980. Το κόστος ήταν υψηλό. Στη χώρα των 6

εκατομμυρίων πολιτών πάνω από 70.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν, οι περισσότεροι από

τους οποίους άμαχοι.

Οι δολοφονίες και οι βασανισμοί κατά το μεγαλύτερο ποσοστό έγιναν από τον

στρατό, αλλά και από τα δεξιά τάγματα θανάτου που συνδέθηκαν με αυτόν. Οι

παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράχθηκαν από τους στρατιώτες και

τους παραστρατιωτικούς περιελάμβαναν «εκτελέσεις χωρίς δίκη, άλλες δολοφονίες,

εξαφανίσεις και βασανιστήρια… Ολόκληρα χωριά έγιναν στόχος των ενόπλων

δυνάμεων και οι κάτοικοί τους σφαγιάστηκαν», ανέφερε σε έκθεσή της η Διεθνής

Αμνηστία το 2001.

H εμπειρία

Εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια διοχετεύθηκαν προς ενίσχυση του στρατού του Ελ

Σαλβαδόρ και μια ομάδα 55 συμβούλων των Ειδικών Δυνάμεων, υπό τις εντολές του

Τζιμ Στιλ επί χρόνια, εκπαίδευε τάγματα της πρώτης γραμμής. Ήταν τα ίδια που

κατηγορήθηκαν στη συνέχεια για σημαντικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ανάμεσα στους περίπου 140.000 Αμερικανούς στο Ιράκ είναι και ο ίδιος ο Στιλ.

Εστάλη στο Ιράκ ακριβώς επειδή είχε την εμπειρία του βρώμικου πολέμου στο Ελ

Σαλβαδόρ, η οποία θεωρήθηκε πολύ σημαντική για την αντιμετώπιση της ιρακινής

εξέγερσης.

ΤΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ META ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Ορκίσθηκε η νέα κυβέρνηση αλλά έχει πολλά κενά…

ΟΡΚΙΣΤΗΚΕ χθες η νέα ιρακινή κυβέρνηση, αλλά πέντε υπουργεία και οι

θέσεις δύο αναπληρωτών πρωθυπουργών έμειναν κενές, υπογραμμίζοντας τις μεγάλες

δυσκολίες που υπάρχουν στην επίτευξη πολιτικής ομαλότητας στη χώρα.

Μπορεί να ορκίστηκε επιτέλους νέα κυβέρνηση στο Ιράκ, ύστερα από τρεις μήνες

πολιτικού αδιεξόδου που είχαν επικρατήσει μετά τις ιρακινές εκλογές της 30ής

Ιανουαρίου, αλλά ο Ιρακινός πρωθυπουργός Ιμπραήμ αλ-Τζααφάρι δεν μπόρεσε να

διορίσει τους μόνιμους υπουργούς Πετρελαίου, Άμυνας, Βιομηχανίας, Ηλεκτρισμού,

και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, καθώς και τους δύο από τους τέσσερις αναπληρωτές

πρωθυπουργούς της χώρας. H αδυναμία αυτή οφείλεται στις διαφωνίες που έχουν

δημιουργηθεί στο εσωτερικό της κυβέρνησης, για το ποια και πόσα υπουργεία

πρέπει να δοθούν στη σουνιτική μειονότητα που απείχε από τις εκλογές, αλλά που

όλοι συμφωνούν ότι πρέπει να εκπροσωπηθεί στη νέα κυβέρνηση, για να μην

ξεσπάσει εμφύλιος στη χώρα.

Λίγο νωρίτερα είχε κυκλοφορήσει εντόνως η φήμη ότι ο αμερικανοτραφής μηχανικός

στα πετρέλαια Ιμπραήμ αλ-Ουλούμ θα γινόταν ο νέος υπουργός Πετρελαίου της

χώρας, αλλά η είδηση διαψεύστηκε, έτσι παραμένει προσωρινός υπουργός

Πετρελαίου ο διαβόητος Αχμέντ Τσαλαμπί.

Συγκρούσεις

Στο μεταξύ, συνεχίστηκαν οι συγκρούσεις Αμερικανών στρατιωτών με αντάρτες στην

πόλη Ραμάντι, καθώς και κοντά στα σύνορα του Ιράκ με τη Συρία. Επίσης, τρεις

αστυνομικοί σκοτώθηκαν από αντάρτες που επέβαιναν σε αυτοκίνητο στην πόλη

Σαμάρα του Βόρειου Ιράκ, ενώ στην πόλη Κάιμε Αμερικανοί στρατιώτες σκότωσαν

εννέα αντάρτες κατά τη διάρκεια ανταλλαγής πυρών. Στο ίδιο περιστατικό

τραυματίστηκαν δύο ακόμη άτομα, μεταξύ των οποίων ένα εξάχρονο κορίτσι.

Νωρίς το πρωί βρέθηκε το πτώμα του Αμερικανού πιλότου ενός από τα δύο μαχητικά

αεροσκάφη F/Α-18 Hornet που συνετρίβησαν προχθές το βράδυ στο Ιράκ, αλλά

συνεχίζει να αγνοείται η τύχη του πιλότου του δεύτερου αεροσκάφους. Πάντως, ο

αμερικανικός στρατός στο Ιράκ επισημαίνει πως: «Δεν υπάρχουν ενδείξεις για

εχθρικά πυρά στην περιοχή την ώρα που χάθηκε η επαφή με τα δύο αεροσκάφη».