«Τα πάρτι, τέρμα!»

Όποιος πάσχει από αϋπνίες ή έχει μάθει να ξενυχτάει, καλύτερα να μην

επισκεφθεί τον Λευκό Οίκο. Εκεί, τα φώτα σβήνουν από τις δέκα το βράδυ. Η ζωή

έχει αλλάξει πολύ από τότε που ο ένοικος της «πρώτης κατοικίας» της Αμερικής

ήταν ο Μπιλ Κλίντον.

Από πολλά πράγματα μπορεί να καταλάβει κανείς πόσο είναι ο πρόεδρος Μπους

διαφορετικός από τον προκάτοχό του. Το ένα είναι ο τόπος όπου προτιμάει να

κάνει τις διακοπές του: το άνυδρο και ερημικό τοπίο του ράντσου του απέχει

έναν ολόκληρο πολιτισμό μακριά από το κουλτουριάρικο Μάρθας Βάινγιαρντ, όπου ο

Μπιλ και η Χίλαρι Κλίντον περνούσαν τα καλοκαίρια τους.

Το ίδιο αποκαλυπτική της χτυπητής διαφοράς ανάμεσα στις δύο προεδρίες είναι

μια λίστα που έδωσαν στη δημοσιότητα οι σύμβουλοι του Τζορτζ Μπους την

περασμένη Παρασκευή, στην οποία αναφέρονται τα ονόματα 160 φίλων, συγγενών και

υποστηρικτών που απήλαυσαν το προνόμιο της διανυκτέρευσης στον Λευκό Οίκο τους

πρώτους 20 μήνες της θητείας του προέδρου. Οι αίθουσες της προεδρικής

κατοικίας την εποχή του Κλίντον έμοιαζαν περισσότερο με τη χολιγουντιανή σάλα

απονομής των βραβείων Όσκαρ ή τουλάχιστον με κουλτουριάρικο πάρτι στο

Μανχάταν. Οι Κλίντον άνοιγαν τις πόρτες τους σε εκλεκτές διασημότητες, από

πανεπιστημιακούς και επιχειρηματίες, μέχρι πολιτικούς και κινηματογραφιστές.

Ο Μπους και σύζυγός του Λόρα έχουν φιλοξενήσει τον παίκτη του γκολφ Μπεν

Κρένσο, τον λαϊκό τραγουδιστή Λάρι Γκάτλιν και τον Κίνκι Φρίντμαν, έναν Τεξανό

μουσικό και συγγραφέα. Όσο για τα πάρτι του Μπους, το πολύ-πολύ κρατούν μέχρι

τις δέκα, είτε με φιλαράκια του από το Πανεπιστήμιο Γέιλ είτε με συμπατριώτες

του από το Τέξας. «Η μόνη διασημότητα που μπορεί να δει κανείς σήμερα στον

Λευκό Οίκο είναι όταν ανοίξει την τηλεόραση», λέει ένας φίλος του Μπους, εκτός

φυσικά από τον ένοικό του.

Στα σουαρέ του Κλίντον, οι αίθουσες του Λευκού Οίκου ήταν πλημμυρισμένες από

υψηλούς αξιωματούχους, διανοούμενους και διασημότητες, που ξενυχτούσαν μέχρι

τα άγρια μεσάνυχτα. Συχνά ο Μπιλ Κλίντον έπαιρνε τους καλεσμένους του στην

κουζίνα για να τσιμπήσουν κάτι και να συζητήσουν τα προβλήματα του κόσμου

μέχρι πρωίας.

Αντίθετα, το πρόγραμμα του προέδρου Μπους είναι πιο λιτό. Δείπνο στις επτά,

καφές στο μπαλκόνι Τρούμαν και κατάκλιση στις δέκα. Η προτίμησή του στις

μικρές συντροφιές είναι φανερή, γι’ αυτό αποφεύγει να καλεί πολύ κόσμο. Πολλοί

που έχουν δειπνήσει στον Λευκό Οίκο λένε πως, αν εξαιρέσει κανείς τους

σωματοφύλακες που είναι παρόντες, το δείπνο εκεί δεν ξεχωρίζει από το δείπνο

σε οποιοδήποτε εστιατόριο της Αμερικής.