Η Σαλίνα είναι ένα κορίτσι από το Μπανγκλαντές που πρόκειται να τελειώσει το

σχολείο. Όμως για τη Σαλίνα δεν θα υπάρξουν αγωνίες για τα διαγωνίσματα, ούτε

εισαγωγικές για το Πανεπιστήμιο ούτε διπλώματα ούτε επαγγελματικά σχέδια. Ούτε

καν θα πάρει απολυτήριο. Η Σαλίνα είναι 13 χρόνων και πρόκειται να προστεθεί

στα 73 εκατομμύρια κορίτσια που δεν πάνε στο σχολείο.

Οι γονείς της Σαλίνα, όπως και εκατομμύρια άλλοι γονείς στον κόσμο, θεωρούν

ότι το να παρέχουν παιδεία στη Σαλίνα είναι χάσιμο χρόνου και χρήματος. Η

Σαλίνα ονειρευόταν να γίνει γιατρός, αλλά τώρα είναι αντιμέτωπη με μια ζωή

όπου θα καθαρίζει σπίτια την ημέρα και θα μελετάει τα μικρότερα παιδιά τη

νύχτα.

Από τη Σαλίνα και τα άλλα 73 εκατομμύρια κορίτσια όχι μόνο έχει αφαιρεθεί κάτι

που πολλοί από εμάς θεωρούν αυτονόητο, αλλά έχει αφαιρεθεί ένα θεμελιώδες

ανθρώπινο δικαίωμα, όπως αναφέρεται σε διάφορα διεθνή όργανα που οι

κυβερνήσεις τους έχουν υιοθετήσει ­ όπως είναι η Οικουμενική Διακήρυξη για τα

Ανθρώπινα Δικαιώματα και η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού: το δικαίωμα

στην παιδεία.

Γιατί, λοιπόν, τόσα εκατομμύρια κορίτσια δεν έχουν παιδεία; Σε πολλές

κοινωνίες οι γυναίκες συστηματικά τίθενται στο περιθώριο. Και όμως, όταν

επέρχεται η καταστροφή ­ είτε έρχεται σε μορφή ασθένειας είτε πολέμου είτε

κακουχίας ­ αυτές σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος. Τίποτα δεν απεικονίζει

περισσότερο αυτή την πραγματικότητα από την επίδραση του ιού του AIDS. Τα

κορίτσια συνήθως είναι αυτά που περιποιούνται το άρρωστο μέλος της οικογένειας

και βοηθούν στο νοικοκυριό.

Αφού δεν τους έχει επιτραπεί να πάνε στο σχολείο, δεν ενημερώνονται για το πώς

να προστατευθούν από τον ιό. Αφού δεν τους έχει παρασχεθεί παιδεία,

κινδυνεύουν να εξαναγκαστούν σε πρώιμες σεξουαλικές σχέσεις με μεγαλύτερους

άνδρες ή να κάνουν ζωή πόρνης και από εκεί να μολυνθούν. Μπορεί να πληρώσουν

με τη ζωή τους το γεγονός ότι δεν πήγαν στο σχολείο.

Αν πρόκειται να αλλάξουμε αυτή τη σκληρή και άδικη κατάσταση πραγμάτων, πρέπει

να κάνουμε περισσότερα από το να χτίζουμε σχολεία. Πρέπει να εξαλείψουμε τους

λόγους που οδηγούν τους γονείς να κρατούν τα κορίτσια μακριά από το σχολείο.

Και μιας και πάει το κορίτσι στο σχολείο, πρέπει να εργαστούμε ώστε να

εξασφαλίσουμε ότι το σχολείο τα προετοιμάζει για τη ζωή, μέσα από μαθήματα,

σχολικά βιβλία και τρόπους διδασκαλίας που δίνουν έμφαση στις επιδεξιότητες

που θα χρειαστούν στη ζωή τους. Το πρώτο βήμα όμως είναι οι κοινωνίες να

αναγνωρίσουν ότι η παιδεία των κοριτσιών δεν είναι θέμα επιλογής: είναι απαραίτητη.

Ο Κόφι Ανάν είναι γενικός γραμματέας του ΟΗΕ