Άνοιξε καινούργια σελίδα

Η μουρμούρα έχει σταματήσει ­ προς το παρόν. Μπορεί οι Νέοι Εργατικοί να μην

είναι και πολύ διαφορετικοί από τους Συντηρητικούς του Μέιτζορ, αλλά αυτή η

πλευρά του κόμματος κέρδισε τις εκλογές και, όπως πάνε τα πράγματα, θα

κερδίσει και τις επόμενες.

ΟΙ υπουργοί του μπορεί να ‘ναι άπειροι και γκαφατζήδες, ασφαλώς η κυβέρνηση

δεν μπόρεσε να εκπληρώσει τις προεκλογικές της υποσχέσεις για την υγεία, όπου

οι ουρές για να μπεις στο νοσοκομείο έγιναν ακόμη μεγαλύτερες, αλλά ο μεγάλος

θόλος της χιλιετηρίδας στο Γκρίνουιτς προχωρά και όλοι βεβαιώνουν ότι οι

εορτασμοί θα ‘ναι λαμπροί, κι ας μην ξέρει κανείς τι θα βάλουν μέσα στον έρμο

αυτό θόλο.

Ο Τόνι Μπλερ, μαζί με τους πανίσχυρους γραμματείς που ελέγχουν τις σχέσεις με

τον Τύπο και τα ΜΜΕ, έχουν βάλει τα δύο πόδια σ’ ένα παπούτσι, όχι μόνο στους

βουλευτές, αλλά και στους υπουργούς, που πριν κάνουν δηλώσεις θα πρέπει να

συμβουλευθούν τον Άλαστερ Κάμπελ, επικεφαλής στις σχέσεις με Τύπο και ΜΜΕ.

Αλλά ο Πρωθυπουργός μπόρεσε να αποδείξει ότι οι ικανότητές του δεν

περιορίζονται μόνο στον τομέα της Τεχνητής Πραγματικότητας, δημιουργώντας

δηλαδή μία ατμόσφαιρα μόνιμης ευφορίας και αισιοδοξίας, ξεγελώντας ακόμη και

τον δείκτη των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», που από 2.500 περίπου πριν από ένα χρόνο

ξεπερνά τώρα τις 6.000.

Η στερλίνα έχει ανεβεί σε ύψη τελείως αντιρεαλιστικά και οι μετοχές στο

Χρηματιστήριο συνεχίζουν την άνοδό τους.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΤΑΪΑΝΑ

Ο Πρωθυπουργός μπορεί να νιώθει άνετα χωρίς κοστούμι και γραβάτα, αλλά κατά

βάθος είναι συντηρητικός άνθρωπος. Είναι ακόμη πολύ προσεκτικός στις

συνεργασίες του και στα σχέδιά του για το μέλλον, ιδίως το δικό του μέλλον.

Πέρασε μία δύσκολη αλλά σύντομη κρίση της χώρας, τις ημέρες του θανάτου της

Νταϊάνα, τότε που για πρώτη φορά οι Βρετανοί έστρεψαν την οργή τους εναντίον

των Ανακτόρων και του κατεστημένου. Ο Μπλερ, τότε, έπαιξε το ρόλο του

μεσάζοντα ανάμεσα στον οργισμένο λαό και στη σαστισμένη βασίλισσα. Συνέστησε

υποχωρήσεις και η πιο συμβολική ήταν ότι την ημέρα της κηδείας η σημαία (και

όχι ο βασιλικός θυρεός) εκυμάτισε μεσίστια στα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ, για

πρώτη φορά στην ιστορία της αγγλικής μοναρχίας.

Αντίθετα, στην τελευταία κρίση με το Ιράκ, δεν έλαβε καμία πρωτοβουλία,

ακολουθώντας τα βήματα του Κλίντον, γιατί αυτή είναι η πάγια βρετανική

πολιτική και σαν συντηρητικό άτομο ακολούθησε την πεπατημένη.

ΤΟ ΙΡΛΑΝΔΙΚΟ

Αλλά μπόρεσε να δείξει ότι έχει μεγάλες διαπραγματευτικές ικανότητες με την

πρόσφατη συμφωνία όλων των κομμάτων στη Βόρεια Ιρλανδία να προχωρήσουν στα

χνάρια του σχεδίου Μίτσελ για μία ενιαία κυβέρνηση Προτεσταντών και Καθολικών.

Η τεχνική του ήταν να δώσει πολλές ελπίδες στον κόσμο, ώστε το Ιρλανδικό πήρε

τέτοια κινητικότητα, που καμία από τις δύο πλευρές δεν ετόλμησε να τορπιλίσει

την πρόοδο και να σβήσει μονοκοντυλιά τα όνειρα του κοσμάκη, που έχει

κουραστεί τόσες δεκαετίες με το μίσος, τους φόνους και τις παρελάσεις.

Η επιτυχία του ανέβασε τον Μπλερ στα μάτια όχι μόνο των Βρετανών και των

Ιρλανδών, αλλά και στο διεθνή χώρο.

Φρέσκος από την επιτυχία του αυτή, έγινε δεκτός στο Ισραήλ με θέρμη (ενώ

πρόσφατα ο υπουργός Εξωτερικών του, Ρόμπιν Κουκ, έφυγε κακήν κακώς) και

κατάφερε να πείσει Ισραηλινούς και Παλαιστινίους να καθίσουν στις αρχές Μαΐου

γύρω από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων στο Λονδίνο.

ΔΙΕΡΩΤΑΤΑΙ, λοιπόν, κανείς μήπως βλέπουμε μπροστά μας τη μεταμόρφωση του Μπλερ

από νεαρό και δραστήριο πολιτικό σε ηγετική φυσιογνωμία:

­ Λίγο πρόωρο, παρατηρεί ο γνωστός πολιτικός σχολιαστής Τ. Γουόλντερ. Όμως από

την εποχή του θανάτου της Νταϊάνα, ο πρωθυπουργός «φοράει» την εξουσία με

άνεση, οι μεγάλοι οικονομικοί οργανισμοί τον στηρίζουν και, όπως παρατηρήσαμε

και παραπάνω, το Σίτι αισιοδοξεί.

Οι απαισιόδοξοι λένε ότι μέχρι τις αρχές του 1999 «η φούσκα θα έχει σκάσει».

Αλλά η οικονομία δεν είναι το παν και στα θέματα διεθνούς πολιτικής. Το Φόρεϊν

Όφις είναι ένας οργανισμός με πείρα και φαντασία και μπορεί να τον καθοδηγήσει

με σταθερό χέρι.

Οι άλλοι πολιτικοί ­ ιδίως οι Συντηρητικοί ­ είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτοι.

Αυτό φάνηκε καθαρά από το γεγονός ότι ο Μπλερ απέδωσε στον ηττηθέντα Μέιτζορ

δημόσιο έπαινο γιατί εκείνος είχε ξεκινήσει την προσπάθεια στο Ιρλανδικό. Οι

οιωνοί είναι ακόμη ευνοϊκοί για τον Μπλερ και, με την ευκαιρία της βρετανικής

προεδρίας στην Ε.Ε., του δίνεται η ευκαιρία να αλωνίσει στον διεθνή στίβο.

Να, λοιπόν, μια ευκαιρία να αναλάβει το Κυπριακό, καλώντας ίσως τους Κληρίδη

και Ντενκτάς στο Λονδίνο.

Ακούω ότι ο στόχος που έχει θέσει είναι το Βραβείο Νόμπελ για την Ειρήνη και

δεν θα εκπλαγώ καθόλου αν το καταφέρει γιατί γνωρίζω ότι σ’ αυτά είναι «μανούλα»..