ΑΠΟ ΤΗΝ επομένη των εκλογών στη γειτονική χώρα δεν είναι λίγοι αυτοί που

άρχισαν και συνεχίζουν τους πανηγυρισμούς. Κι όσοι εξακολουθούν να μιλάνε για

την πρόοδο που συντελέστηκε στην Αλβανία με το εκλογικό αποτέλεσμα, δεν

μπαίνουν στον κόπο να αναφερθούν στο λαό και στα οξύτατα προβλήματά του. Εμείς

οι κομμουνιστές ξεκινάμε πάντα από την εκτίμηση τι ωφελεί και τι βλάπτει το

λαό κάθε χώρας. Επ’ αυτού έχουμε τις εξής παρατηρήσεις:

Πρώτο. Το τι επιφυλάσσει η «επόμενη ημέρα» για το λαό της Αλβανίας δεν μπορεί

εύκολα να προδιαγραφεί. Οι δυνάμεις της άρχουσας τάξης και οι ξένοι

«προστάτες» τους προσπαθούν με όλα τα μέσα να τον κρατήσουν «μαντρωμένο».

Το κύριο είναι τι θα γίνει από δω και πέρα. Δεν θεωρούμε ότι κάποιοι θα

μπορέσουν να «κουμαντάρουν» εύκολα ένα λαό που ξεσηκώθηκε για να βρει το δίκιο

του. Αν τα πράγματα ήσαν εύκολα για την άρχουσα τάξη της Αλβανίας, δεν θα

κινητοποιούνταν όλοι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί των ευρωαμερικάνων

ιμπεριαλιστών με την «πολυεθνική δύναμη», με τη συμμετοχή και ελληνικών

δυνάμεων, με πρώτο στόχο να διαφεντέψουν το λαό. Δεύτερο. Ο λαός, όμως, όπως

φάνηκε από την εξέγερση του Μάρτη, αναζητεί το δρόμο του. Ένα δρόμο που

προσπαθεί να βρει διεξόδους, έξω από τις επιδιώξεις των κυρίαρχων δυνάμεων της

Αλβανίας. Γιατί δεν θεωρούμε ότι ο Φάτος Νάνο και ο Μπασκίν Φίνο μπορεί να

εκφράσουν τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων και του λαού, όπως φυσικά

και ο Μπερίσα. Οι δύο αυτοί πολιτικοί σχηματισμοί, έχοντας στηριχθεί και

στηριζόμενοι σήμερα από διαφορετικές δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τους

Αμερικανούς, προσανατολίζονται στο πώς θα προωθήσουν τις επιλογές των

υποστηρικτών τους, για να υποτάξουν μακροχρόνια το λαό στις δυνάμεις του

πολυεθνικού κεφαλαίου, της «νέας τάξης». Τρίτο. Οι παραπάνω στόχοι των

κυρίαρχων δυνάμεων μπορεί, κατά την άποψή τους, να επιβληθούν με την παραμονή

της πολυεθνικής δύναμης. Και πρέπει να τονίσουμε ότι η δραστηριότητα που

αναπτύχθηκε και η παρουσία της όλους αυτούς τους μήνες αποσκοπούσε, εκτός των

άλλων, και στον αφοπλισμό των εξεγερμένων. Το τι γράφτηκε, τι ειπώθηκε σε

ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, όχι λίγες φορές, δεν είχε καμία σχέση

με την πραγματικότητα. Ο αποπροσανατολισμός των λαών ήταν κύριος στόχος των

δυνάμεων που ελέγχουν την κατάσταση στη γειτονική χώρα. Κι αυτός ο στόχος

εξακολουθεί να είναι κυρίαρχος. Τέταρτο. Ο αλβανικός λαός καταψήφισε το

καθεστώς του προστατευόμενου από τους Αμερικανούς και τους ιμπεριαλιστές της

Ευρωπαϊκής Ένωσης Μπερίσα. Στόχος τους παραμένει το πώς θα μαντρώσουν το λαό.

Η υπερψήφιση των σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων εμφανίστηκε σαν το «μικρότερο

κακό», αλλά δεν είναι αυτό που πραγματικά θα λύσει τα συσσωρευμένα προβλήματά

του. Φαίνεται ότι οι λαϊκές δυνάμεις δεν είναι ακόμα έτοιμες για να εκφραστούν

με ριζοσπαστικό τρόπο και εκλογικά. Το κύριο, κατά τη γνώμη μας, είναι ο λαός

να συνεχίσει την πάλη του και να μην επιτρέψει να τον αποπροσανατολίσουν με

την καλλιέργεια ψεύτικων ελπίδων για μια αλλαγή στο απώτερο μέλλον.

Ο Σπύρος Χαλβατζής είναι μέλος του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ