… της έκθεσης στις Γενικές Εξετάσεις της Ιταλίας, εφέτος, προκάλεσε θύελλα.

Όλως αιφνιδίως, οι εξεταστές επέλεξαν ένα χωρίο από σύγχρονο διανοητή (Ιταλό

πάντως) με χροιά ιδιόμορφα «ιδεολογική». Ιδού αυτό: «»Εργο της διανόησης είναι

να ενισχύει, απέναντι στη βία, τους όρους της ηθικής συμπεριφοράς. Απέναντι

στον πολιτικό, που υπηρετεί κρατικές επιταγές, ο διανοούμενος είναι ο

αφοσιωμένος εκφραστής της ηθικής συνείδησης. Η αντίθεση αυτή εκδηλώνεται

σταθερά στην αντιπαλότητα μεταξύ των διεκδικήσεων του πνεύματος και εκείνων

της πολιτικής και προσδιορίζει, λίγο πολύ, το ρήγμα που υπάρχει μεταξύ

διανοουμένων και πολιτικής. Νορμπέρτο Μπόμπιο, 1954″. Εξηγήστε αυτό το

ρήγμα…. Δώστε παραδείγματα….» κ.λπ.

… το σχολικό ιερατείο; ξέσπασαν οι κακεντρεχείς. Ότι παίζει στα δάχτυλα τη

φιλοσοφία; Ότι απορρίπτει (ως διανοούμενο και αυτό) τους πολιτικούς εν γένει,

άρα και την κυβερνώσα κεντροαριστερά; Οι καθηγητές υπεραπλουστεύουν, λένε οι

επικριτές τους. Και για να έχουμε καλό ρώτημα, πού την είδαν τη «ρήξη»

κουλτούρας – εξουσίας; Μήπως στα υμνολόγια που απήγγελλαν στρατιές

διανοουμένων προς διάφορους δικτάτορες; Και ποιοι επεξεργάστηκαν τα

ιδεολογήματα των καθεστώτων των λάγκερ και των γκούλαγκ αν όχι οι ευλύγιστοι

«πνευματικοί» άνθρωποι της εποχής; Αυτά και άλλα πολλά ακούστηκαν, και εν

τέλει ζητήθηκε η γνώμη και του ατυχούς Μπόμπιο. «Ειλικρινά ­ είπε ­ ούτε

θυμάμαι πότε τά ‘γραψα αυτά. Και ούτε τα βρίσκω πολύ πρωτότυπα. Μου φέρνει μια

αμηχανία να με παραθέτουν. Δεν είμαι κανένας Γκράμσι ούτε ο Λεοπάρντι….».

… κολυμπά ήδη στα βαθειά. Η περιστολή των οικογενειακών επιδομάτων αποτελεί

σαφή απόφαση της κυβέρνησης, δήλωσε η υπουργός Εργασίας Μαρτίν Ωμπρύ. Το ίδιο

και οι περικοπές των βοηθημάτων υγείας. Και οι εξαγγελίες περί κρατικών

παροχών; Το κοινωνικό κράτος; Και όμως, έτσι είναι το κοινωνικό κράτος,

εξήγησε η Ωμπρύ. Για να εξασφαλιστεί η ενίσχυση για τους χαμηλόμισθους, πρέπει

να μειωθεί η γενναιοδωρία προς τους πιο ευνοημένους. Οι περικοπές λοιπόν θα

είναι επιλεκτικές, κατά εισοδηματικές κατηγορίες, έτσι ώστε να μειωθεί το

ανοιγμα της περίφημης ψαλίδας. «Σύστημα θετικών διακρίσεων» το βάφτισε ο

Ζοσπέν. Μήπως τα συνδικάτα δεν ζητούσαν αναδιανομή εισοδημάτων; Όμως,

αλλοίμονο, αυτά είναι τώρα που αντιδρούν εντονώτερα.

… μεν σε μια δημοκρατία να μην έχουν όλοι το ίδιο εισόδημα, αλλά από το

κράτος αναμένεται να παρέχει την ίδια στήριξη ­ και χωρίς όρους ­ στους

πολίτες του, ιδίως όταν πρόκειται για θέματα όπως το επίδομα τέκνων ή η

περίθαλψη. Κι έπειτα, τα εισοδήματα δεν είναι πάντοτε σταθερά. Και, επιτέλους,

δεν είναι ολοι οι αριστεροί πένητες. Πολλοί θα θιγούν και δεν το βλέπουν

σωστό. Σε έντονο ύφος, ο Αλαίν Μπουκέ, πρόεδρος της ΚΟ του ΚΚ, διατύπωσε στην

Εθνοσυνέλευση τη διαφωνία του κόμματός του: «Ουδέποτε ­ είπε ­ είχαμε ταχθεί

εμείς υπέρ του πλαφόν στις κρατικές παροχές. Αν έχεις ένα παιδί πρέπει να

παίρνεις επίδομα για ένα παιδί, αν έχεις δύο, για δύο, χωρίς άλλες ρυθμίσεις».

«Κακή αρχή έκανε η κυβερνηση», παρατήρησε και ο Αλαίν Ντελέ, Γραμματέας της

αριστερής συνομοσπονδίας εργατών CFDT. Και η «Μοντ» διερωτάται αν, τελικά, το

μέτρο είναι πράγματι δημοκρατικό. «Ας προσέξει ο Ζοσπέν, υπάρχει πολλή δυσφορία….».