… των αριστερών που κυβερνούν κάπως δεξιά δεν είναι τίποτα μπροστά στο δράμα

που ζουν οι δεξιοί, έχοντας ξεμείνει και από συνθήματα. Στην Αγγλία

αναρωτιούνται: Ήταν αλήθεια τόσο κακοί; Τόσο απαράδεκτοι; «Και όμως, στη

18ετία των Τόρυς υπήρξαν πολλές επιτυχίες και μεταρρυθμίσεις που τελικά

ενσωματώθηκαν στην εθνική μας ζωή ­ γράφει στους «Τάιμς» ο Μάθιου Πάρρις. ­

Αλλά έγινε της μόδας να λένε όλοι στο κόμμα ότι έσκαψε μόνο του τον λάκκο του.

Τι λάθος! Η άνοδος του Μπλαιρ δεν ήταν θέμα Τόρυς, αλλά των ίδιων των

Εργατικών. Πρώτη φορά από το 1945, οι Άγγλοι μπορούσαν να ψηφίσουν ένα κόμμα

που να κηρύσσει την ελεύθερη αγορά και τον ανταγωνισμό και αυτό να μην είναι

οι Τόρυς». Ο λαός δεν νοιάζεται ποιος είναι κυβέρνηση, αρκεί να μην τον

τυραννά το «κράτος». Έτσι, η ώρα της αριστεράς ήρθε μόλις άρχισε και αυτή να

δηλώνει αντικρατιστική…

… από τους άμβωνες, από τα ταμπλόιντ, όλοι τώρα, γράφει ο Π., φωνάζουν στους

Τόρυς: «Τα κάνατε θάλασσα. Είσαστε γελοίοι». Και όμως, το ξέρουν, ότι κατά

βάθος άλλο είναι το αληθινό μήνυμα: «Καλά πήγατε, παιδιά. Εντάξει. Αλλά

συγγνώμη, τώρα είσαστε περιττοί». Μήνυμα χειρότερο δηλαδή. Δεν σου λένε ότι η

άλφα ή η βήτα πολιτική σου ήταν ελεεινή. Τη συνεχίζει άλλωστε ο νέος εκλεκτός

τους. Δεν σου ζητούν μ’ άλλα λόγια να διορθωθείς ώστε κάποτε να επιστρέψεις.

Σου λένε απλά: «Τέλος. Εσάς δεν σας έχουμε πια ανάγκη». Ο Ουίλλιαμ Χέηγκ

(φωτ.) εκφράζει υποτίθεται τη σκλήρυνση («Λικουντοποίηση» κατά τους «Τάιμς»)

που επιχειρούν αγωνιώντας μερικά δεξιά κόμματα. Πρακτικά, όμως, ο 36χρονος

νέος αρχηγός είναι σχεδόν άγνωστος. «Στο κόμμα δεν έχουν ιδέα τι σκοπεύει να

πράξει. Νομίζω ότι γι’ αυτό τον ψήφισαν». Όσο για τον Μπλαιρ, οι Άγγλοι

γνωρίζουν πλέον ποιος είναι, έχουν ησυχάσει. Και για φανταστείτε ­ γράφουν οι

«Τάιμς» ­ ο αριστερός που βγήκε τώρα πρωθυπουργός με δεξιές υποσχέσεις, να

ξαναβγεί το 2001 επειδή θα τις έχει τηρήσει….

… το ΚΚ «δεξιίζει» και αυτό αφ’ ότου πήρε τρεις υπουργικές θέσεις. Μερικοί

πρόβλεπαν θύελλα στον κυβερνητικό συνασπισμό μόλις ο Ζοσπέν έβαλε την υπογραφή

του στο περίφημο Σύμφωνο Σταθερότητας του Μάαστριχτ Νο 2. Τίποτα. Συγκρατημένη

η κριτική από μέρους των στελεχών. Ακόμη περισσότερο αυτή της «Ουμανιτέ».

Σπάνια κομμουνιστική εφημερίδα άφησε τους αναγνώστες της τόσο «ακαθοδήγητους»

(αλλά και τόσο πολύπλευρα πληροφορημένους). «Τα γράφουμε όλα, και ο κόσμος ας

κρίνει», δηλώνουν οι ιθύνοντες της ιστορικής «Ουμά». Υψηλά στελέχη όμως, όπως

ο Μαξίμ Γκρεμέτς, έχουν γίνει έξω φρενών. «Η «Ουμανιτέ»; Φρίκη. Έγινε

κυβερνητικό φύλλο». Ο Γραμματέας Ρομπέρ Υ φορτώνει όλες τις ευθύνες στη βάση.

«Μας λένε ότι στηρίζουμε τυφλά την κυβέρνηση. Όχι. Το κοινωνικό κίνημα τη

στηρίζει». Όπως τη στηρίζει και το Κίνημα Πολιτών, του πρώην άτακτου Ζαν-Πιερ Σεβενεμάν.

… πια «τόσο οργισμένος» ο Ζαν-Πιερ, σχολιάζει η «Μοντ». Αυτός ο τόσο

ευέξαπτος και νευρώδης κήνσορας (από τα αριστερά) του αριστερού χώρου και των

πρώην αδελφών του σοσιαλιστών ­ όπως και του ΚΚ ­ όχι μόνο δεν ξεσπάθωσε κατά

της συμφωνίας του Άμστερνταμ, αλλά διέκρινε και ότι «η κυβέρνηση χτυπά τον

μονεταρισμό που παράγει ανέργους». Με 1% της λαϊκής ψήφου και με 3 βουλευτές

στη Βουλή, ο Ζαν-Πιερ κρατά γερά τώρα το υπουργείο Εσωτερικών.