Οι πραγματικές εικόνες άρχισαν να δημοσιεύονται σταδιακά, αρκετές ώρες μετά τον θρίαμβο της Μόσχας, από τα διεθνή πρακτορεία.

Την ώρα που οι Μπλε σήκωναν το πολυτιμότερο τρόπαιο του ποδοσφαίρου, την ώρα που φώναζαν ρυθμικά «President, president» στα αποδυτήρια προς τιμήν του προέδρου Μακρόν, η βία ξεσπούσε ξανά στους δρόμους του Παρισιού, της Λυών και  άλλων μεγάλων πόλεων της Γαλλίας. Δεν πρόκειται για συγκυριακό φαινόμενο. Ούτε για τη «νοοτροπία του όχλου» όπως ερμηνεύουν οι ψυχολόγοι παρόμοιες καταστάσεις. Το 2004 η Ελλάδα σηκώθηκε στο πόδι αλλά δεν έσπασε ούτε ποτήρι. Τέσσερα χρόνια μετά η Αθήνα διαλύθηκε ως προμήνυμα μιας βαθιάς κοινωνικής κρίσης, πολύ πριν ενσκήψει η οικονομική.

Είναι φανερό ότι η Γαλλία βιώνει μια βαθιά κοινωνική κρίση που κανένα Παγκόσμιο Κύπελλο δεν μπορεί να κρύψει. Η ανεργία αυξάνεται, τα φτωχά στρώματα των μεταναστών και των προαστίων παραμένουν στο κοινωνικό περιθώριο, η οικονομική μεταρρύθμιση χτυπάει πλέον ευθέως τη μεσαία τάξη. Και αν όλα αυτά κάτι μας θυμίζουν, δεν χρειάζεται κανείς να είναι μάντης για να καταλάβει τι μπορεί να ακολουθήσει.

Οι αθλητικές επιτυχίες πάντα λειτουργούσαν σαν σκιαγραφικό υγρό στο σώμα των κοινωνιών. Οι σπασμένες και λεηλατημένες βιτρίνες, τα αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα, τα οδοφράγματα και οι συγκρούσεις με την αστυνομία αργά το βράδυ του γαλλικού θριάμβου μπορεί να μην προβλήθηκαν πολύ λόγω της γενικότερης ανάγκης για μια ανάσα από την πραγματικότητα, όμως ήταν εκεί και έστειλαν ένα πολύ σοβαρό μήνυμα. Η παρουσία βαριά οπλισμένων αστυνομικών κατά μήκος της Σανζ Ελιζέ την επόμενη μέρα κατά την υποδοχή των θριαμβευτών μόνο υγιή κοινωνία δεν καταμαρτυρά. Οι αρθρογράφοι μέσα από το πολιτισμικό μωσαϊκό της εθνικής Γαλλίας «είδαν» το όνειρο της ενότητας του γαλλικού λαού να παίρνει σάρκα και οστά. Φευ! Οι ακριβοπληρωμένοι άσοι είναι τα παιδιά ενός κατώτερου θεού που κατόρθωσαν χάρη στο ταλέντο τους, να σπάσουν τα δεσμά της ανέχειας και των αποκλεισμών.

Είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας.

Και η ενότητα δεν είναι έννοια που μπορεί να υλοποιηθεί ως σύνθημα σε ένα γήπεδο. Μακάρι να ήταν έτσι.