O Μάρτιν Φορντ, συγγραφέας του βιβλίου «Εγερση των ρομπότ: Η τεχνολογία και η απειλή ενός άνεργου μέλλοντος», επισημαίνει ότι τα επαγγέλματα που κινδυνεύουν περισσότερο από την αυτοματοποίηση μέσα στα επόμενα 20 χρόνια είναι αυτά που εμπεριέχουν έναν βαθμό επανάληψης και προβλεψιμότητας. Για παράδειγμα οι ταμίες, οι υπάλληλοι fast food, οι γραμματείς κ.λπ. Στον αντίποδα, αυτοί που δεν κινδυνεύουν άμεσα να μείνουν άνεργοι από τα ρομπότ είναι οι γιατροί, οι επαγγελματίες όλων των παραϊατρικών επαγγελμάτων και των ανθρωπιστικών επιστημών, και οι αθλητές!

Καλό νέο αυτό για όσους έχουν ταλέντο και προσόντα. Αυτό στο οποίο δεν είναι και πολύ τυχεροί είναι τα σχέδια των διοικητικών Αρχών όλων των μεγάλων διοργανώσεων που βλέπουν ότι με τη βιομηχανοποίηση και εντατικοποίηση του αθλητικού θεάματος, θα δουν περισσότερο χορηγικό και τηλεοπτικό χρήμα στις τσέπες τους. Ποιος νοιάζεται αν, για να γίνει αυτό, θα χρειάζονται αθλητές – υπεράνθρωποι με μυϊκό σύστημα Φρανκενστάιν και δύναμη εργαστηριακού ταύρου; Η βιοεπιστήμη νοιάζεται! Και αν για παράδειγμα στη φετινή Ευρωλίγκα – μαραθώνιο οι τραυματισμοί σπάνε ρεκόρ, στο μέλλον θα έχουν γνώση οι φύλακες, οι οποίοι θα κατασκευάζουν αθλητές – μηχανές που θα σπρώχνονται, θα τρέχουν και θα πηδούν ασταμάτητα. Στο ΝΒΑ αυτό είναι ήδη πραγματικότητα. Και μάλιστα χωρίς η διαδικασία αυτή να θεωρείται ντόπινγκ.

Οι αθλητές υψηλών επιδόσεων δεν κινδυνεύουν από τα ρομπότ. Θα γίνουν οι ίδιοι.