Είναι ίδιον της φυλής να βλέπει εθνικές καταστροφές κάθε φορά που οι αντιπροσωπευτικές μας ομάδες αποτυγχάνουν. Η ψυχραιμία και η καθαρή ματιά στα γεγονότα τείνουν να εκλείψουν, τόσο στα Μέσα όσο και στο φίλαθλο κοινό. Αν θέλουμε να δούμε ψύχραιμα τα πράγματα, θα διαπιστώσουμε ότι καθ’ όλη τη διάρκεια των προκριματικών η εθνική ομάδα παρουσίασε αστάθεια και σκαμπανεβάσματα από παιχνίδι σε παιχνίδι. Κοίταξε στα μάτια το Βέλγιο και τη Βοσνία εκτός έδρας, αλλά δεν μπόρεσε να νικήσει την Εσθονία στο Φάληρο και σε ένα από τα πιο βατά κρίσιμα ματς της ιστορίας της δέχθηκε τρία γκολ στο πρώτο ημίχρονο. Η απόδοση ευθυνών είναι ακόμα μία πονεμένη ιστορία σε αυτή τη χώρα. Ο προπονητής είναι φυσικό να δέχεται τα περισσότερα πυρά, όμως με τον Σκίμπε έφτασε η ομάδα μία ανάσα από το Μουντιάλ. Ο Ρεχάγκελ είχε μάθει πολύ καλά στην Ελλάδα πώς είναι να σε θεωρούν τελειωμένο πριν προλάβεις να δείξεις το ελάχιστο δείγμα δουλειάς. Τέλος πάντων. Ο αποκλεισμός από το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι αποτυχία. Η Εθνική Ελλάδας όμως έχει εξαιρετικό υλικό και –κυρίως –πολύ ταλέντο στη γενιά που μπαίνει τώρα στις τάξεις της. Ο Σκίμπε έκανε λάθη, κυρίως στην ψυχολογική προετοιμασία των παικτών, αλλά είναι καλός προπονητής και αγαπητός στους παίκτες. Ας τον αφήσουμε να δουλέψει.