Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η εθνική ομάδα προπονείται για τον προημιτελικό του Ευρωμπάσκετ με τους Ρώσους. Οι διεθνείς μας έχουν γίνει ξανά «ομάδα» και ο Κώστας Μίσσας είναι και πάλι ένας πιστός στρατιώτης, ένας τίμιος προπονητής. Βεβαίως, την ώρα που εσείς διαβάζετε, μπορεί τα πράγματα να έχουν αλλάξει. Είτε θα έχουμε «πάρει αυτό που αξίζουμε» με βάση την κακή εικόνα που δείξαμε στον όμιλο, είτε θα έχουμε προκριθεί στον τελικό, οπότε ο Θανάσης θα έχει γίνει Γιάννης, ο Μπουρούσης, Σακίλ Ο’ Νιλ και ο Μίσσας, Πατ Ράιλι. Το πρόβλημα είναι γνωστό και δεν αφορά μόνο την (όποια) Ομοσπονδία και την αδιαμφισβήτη ολιγωρία και τα λάθη της, αλλά κυρίως εμάς. Ισως κάποτε να μάθουμε έτσι «να λέμε πια τα σύκα: σύκα, και τη σκάφη: σκάφη» που έγραφε και ο Ρίτσος.