Το εντυπωσιακό στην περίπτωση του Βαγγέλη Μαρινάκη που παρέλαβε 5ο τον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2010 είναι ότι τον επανέφερε αμέσως στην κορυφή. Δεν πέρασε καν το στάδιο του προέδρου «πληρώνω, χάνω αλλά μαθαίνω».

Πήρε αυτόματα πρωτάθλημα και έφτασε μέχρι και το 7ο συνεχόμενο με χαρακτηριστική άνεση ενώ παράλληλα από την πρώτη στιγμή έφερε τον αγαπημένο του Ερνέστο Βαλβέρδε πίσω στον πάγκο (τον πήρε με το προσωπικό του αεροπλάνο). Αργότερα τον Ζαρντίμ, τον Μίτσελ, τον Περέιρα (η μοναδική αστοχία του σε προπονητή), τον Σίλβα και τον Μπέντο.

Επίσης επί Μαρινάκη καθιερώθηκαν τα «διπλά» στο Τσάμπιονς Λιγκ και όχι μόνο, με αποκορύφωμα την πρώτη νίκη του συλλόγου επί αγγλικού εδάφους (το 3-2 επί της Αρσεναλ).

Ομως εξίσου σημαντική (που δεν έχει να κάνει με τους τίτλους) είναι η συνεισφορά των δύο προέδρων σε θέματα που θωράκισαν τη γενικότερη λειτουργία της ομάδας.

Επί Σωκράτη Κόκκαλη για πρώτη φορά φτιάχτηκε το αθλητικό κέντρο της ομάδας στου Ρέντη (που ανακαίνισε και τελειοποίησε αργότερα ο Μαρινάκης) ενώ κομβικό ήταν το νέο Γ. Καραϊσκάκης που ολοκληρώθηκε το 2004 ενόψει Ολυμπιακών Αγώνων. Επίσης ο Κόκκαλης κάλυψε χρέη των παρελθουσών διοικήσεων προς το Δημόσιο, παίκτες κ.λπ. και γλίτωσε την ομάδα από περιπέτειες, ενώ ο Μαρινάκης κάλυψε όλα τα χρέη που παρέλαβε.