Αναζήτηση
Εχει, αναμφίβολα, ενδιαφέρον να μιλάς με άνθρωπο που δεν φοβάται να καταθέσει την άποψή του. Να πει λόγια όχι τετριμμένα, αλλά όπως τα νιώθει και βγαίνουν από μέσα του.
Ο Σάββας Παντελίδης, γνήσιο τέκνο των λαϊκών στρωμάτων του ποδοσφαίρου, τέτοιος είναι. Και μάλιστα, το πανθομολογούμενο πρόσωπο των ημερών. Ενας «μικρός ήρωας», καθόσον έσωσε τον κατά πολλούς υποβιβασμένο στην αρχή του χειμώνα Ηρακλή. Πώς τα κατάφερε και κυρίως πώς νιώθει; Ο Παντελίδης, κόουτς με θητεία σε ομάδες της άγονης γραμμής και πέρασμα ακόμη και από τον ταπεινό πάγκο του Μοσχάτου το 2005, λέει αρκετά σε συνέντευξή του στην «Ομάδα».
«Ηταν σωστή η απόφασή μου να αναλάβω τον Ηρακλή. Αισθάνομαι ευλογημένος που ήρθα. Να σου πω κάτι; Ο πιο κερδισμένος της όλης ιστορίας είμαι εγώ. Τώρα η επιτυχία πάει μακριά. Ηρθα σε ομάδα με απήχηση μεγάλη, σωθήκαμε, τα πράγματα πήγαν καλύτερα σε σύγκριση με όσα περιμέναμε. Ολα ήρθαν βολικά. Πέτυχα το τζακ ποτ»!
Την έβδομη αγωνιστική και είχε μόλις δύο βαθμούς, με ισάριθμες ισοπαλίες κόντρα σε ΑΕΚ και Λάρισα. Είχε φύγει ο Παπαδόπουλος, πήγε για ένα μικρό διάστημα ο Αμανατίδης, τα θέματα ήταν τεράστια, η απογοήτευση μεγάλη. Ηδη είχαν αρχίσει να συσσωρεύονται τα οικονομικά προβλήματα και μεγάλωνε η κόντρα της διοίκησης με τον κόσμο.
Απλό, υπάρχει εξήγηση: ήμουν έναν χρόνο εκτός με δική μου επιλογή, καθώς είχα ανοίξει δύο μαγαζιά και έπρεπε να τα υποστηρίξω. Αν δεν το έκανα, λάθος θα ήταν. Είδα την πρόταση ως πρόκληση. Ή θα με έπαιρνε και μένα ένα ενδεχόμενο ναυάγιο ή θα κέρδιζα δημοσιότητα μέσω μιας επιτυχίας. Επιπλέον, έβλεπα όλα τα ματς και κατέληγα στο συμπέρασμα ότι υπήρχαν πιθανότητες σωτηρίας για τον Ηρακλή. Δεν ήταν μεγάλες οι διαφορές με τις άλλες ομάδες. Εξάλλου, αν έμενα κι άλλο έξω, μπορεί να χανόμουν!
Ασφαλώς. Εξι μήνες απλήρωτοι οι παίκτες. Και αυτό παίζει ρόλο για μια ομάδα όπως είναι ο Ηρακλής. Γιατί μιλάμε για νέα παιδιά που δεν είχαν στο παρελθόν υψηλά συμβόλαια και πολλά χρήματα. Δεν μπορούσαμε να γευματίσουμε μετά την προπόνηση ή τα παιχνίδια. Αποστολές κάναμε με το πούλμαν, αν φυσικά γινόταν να αποφύγουμε το αεροπλάνο. Επιλέγαμε πτήσεις νυχτερινές με φθηνότερα εισιτήρια. Να πω κι άλλα; Από την εποχή που ήμουν στη Β’ Εθνική και τον Εθνικό είχα να ζήσω τέτοιες καταστάσεις. Ασε που δεν είχαμε τη στήριξη του κόσμου. Ναι μεν δεν μας ενοχλούσε, αλλά η κόντρα με τη διοίκηση φούσκωνε καθημερινά.
Οταν νικήσαμε στη Βέροια μετά τις γιορτές. Είχαμε τιμωρία με μείον τρεις βαθμούς, πήρα διαβεβαιώσεις ότι όλα θα λυθούν, αλλά πώς να πείσεις τους ποδοσφαιριστές; Τελικά, πήγαμε καλά, ήρθε η νίκη και βελτιώθηκε η κατάσταση.
Και μετά, στο φινάλε, προέκυψαν οι τέσσερις διαδοχικές νίκες.
Ακριβώς. Κάθε φορά έμπαινε στο ρεζερβουάρ και έξτρα βενζίνη. Στην Κέρκυρα, με τον Λεβαδειακό, με τον ΠΑΣ και με τον Παναιτωλικό. Συν τη βοήθεια φυσικά που πήραμε από τους νέους που ήρθαν τον Ιανουάριο. Τον Τζανετόπουλο, τον Δώνη, τον Γροντή, τον Μπαστακό. Παιδιά με κίνητρο να δείξουν και να αγωνιστούν και που δεν είχαν γευτεί τα πολλά προβλήματα.
Ποτέ. Οι ποδοσφαιριστές είναι μήνες απλήρωτοι. Το παλέψαμε όμως και μπράβο σε όλους. Βαθμολογία δεν κοιτούσα, κι αυτό το λέω με κάθε ειλικρίνεια. Δεν απογοητεύτηκα, έβλεπα πως ανεβάζουμε απόδοση, οπότε θα έρχονταν και τα αποτελέσματα. Θα γύριζε ο τροχός.
Του Ηρακλή; Δεν μπορώ να το γνωρίζω. Δεν εξαρτάται από μένα κι εγώ θέλω να μιλώ με βάση τα έργα και όχι τα λόγια. Σε ό,τι με αφορά, θα πάω σε κάποια άλλη ομάδα. Το κάρμα, η τύχη μου ήταν να εργαστώ στον Ηρακλή. Το είπαμε και πριν, ήταν κάτι το φοβερό το πώς εξελίχθηκε η ιστορία και μου βγήκαν όλα σε όλους τους τομείς.
