Ηταν η πιο υπεροπτική χειρονομία από τον πιο ταπεινό ποδοσφαιριστή. Γιατί ο Μέσι ανέβηκε στο κύμα της έπαρσης βγάζοντας και επιδεικνύοντας τη φανέλα τουστους οπαδούς της Ρεάλ; Γιατί θέλησε να αφήσει με αυτόν τον τρόπο το σημάδι του στο πιο εντυπωσιακό clasico των τελευταίων χρόνων;

Οι φίλοι της Ρεάλ Μαδρίτης αποφεύγουν τον ισοπεδωτικό εξισωτισμό αναγνωρίζοντας τα σπουδαία ταλέντα με ένα θερμό χειροκρότημα. Ακόμα κι αν αυτοί φορούν τη φανέλα της μεγάλης αντιπάλου, της Μπαρτσελόνα. Ο Μαραντόνα το 1983, ο Ροναλντίνιο το 2005, ο Ινιέστα το 2016, γνώρισαν την αποθέωση στον Καθεδρικό της πιο επιτυχημένης ομάδας του κόσμου.

Ο Μέσι; Ποτέ δεν απέσπασε χειροκρότημα. Ισως γιατί τους έχει πονέσει περισσότερο απ’ όλους σημειώνοντας τα πιο πολλά γκολ στα χρονικά των clasico και ξεπερνώντας ακόμα και τον μύθο του Ντι Στέφανο.

Το βράδυ της Κυριακής ο Αργεντινός πάτησε το χορτάρι του Σαντιάγο Μπερναμπέου έχοντας τεράστια βάρη στους ώμους του. Εξι clasico χωρίς γκολ, αποκλεισμός από το Τσάμπιονς Λιγκ, το τέλος της κυριαρχίας της Μπαρτσελόνα.

Αιμορραγώντας, με σπασμένα δόντια και με μώλωπες σε όλο το κορμί του, ο Μέσι ήταν Αγγλος στο ραντεβού του με την Ιστορία. Το νικητήριο γκολ που πέτυχε ήταν το πρώτο που δέχθηκε ποτέ η Ρεάλ στις καθυστερήσεις στο σπίτι της. Και έμελλε να είναι το νούμερο 500 του μεγαλύτερου εχθρού της.

Στο Σαντιάγο Μπερναμπέου σήμανε σιωπητήριο. Μερικά «κλαπ, κλαπ» από τους οπαδούς της Μπάρτσα. Από ένστικτο ο φωτογραφικός φακός του Πεπ Μοράτα της «Μούντο Ντεπορτίβο» έχει κολλήσει πάνω στον Μέσι. Αυτός βγάζει τη φανέλα του και τρέχει προς τους φανατικούς της Ρεάλ. Τους την επιδεικνύει κρατώντας τη με σεβασμό σαν να κρατά την Ιερά Σινδόνη.

Αυτοί που τον αποκαλούν «βλάκα» και «καθυστερημένο» δεν έχουν το κουράγιο ούτε τώρα να αναγνωρίσουν την ιδιοφυΐα του. Αυτός όμως ξέρει πως οι φωτογραφίες θα κυνηγούν για πάντα τους αντιπάλους του στην εξέδρα. Οπως το Χέρι του Θεού τους Αγγλους. Φαίνεται πως είναι ίδιον των Αργεντινών να γράφουν Ιστορία στα γήπεδα και με τον φωτογραφικό φακό.