Ο Ρόι Χότζσον, ο 69χρονος προπονητής που έγινε το θέμα συζήτησης στην Αγγλία μετά την ταπεινωτική ήττα από την Ισλανδία και τον αποκλεισμό από μία ακόμα μεγάλη διοργάνωση, δεν υπήρξε ποτέ σπουδαίος ποδοσφαιριστής. Για την ακρίβεια, ήταν ένα ανερχόμενο ταλέντο στις ακαδημίες της Κρίσταλ Πάλας, ωστόσο ποτέ δεν κατάφερε να αγωνιστεί στην πρώτη ομάδα.

Ο Χότζσον έπαιξε βέβαια ποδόσφαιρο, στη θέση του αμυντικού, αλλά σε ερασιτεχνικές ομάδες. Ασφαλώς, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η προπονητική του καριέρα, η οποία άρχισε στη Σουηδία!

Ο 69χρονος από το Κρόιντον, μια μικρή περιοχή στο Νότιο Λονδίνο, είναι ένας γυρολόγος προπονητής, ο οποίος δούλεψε σε 16 ομάδες οκτώ διαφορετικών χωρών!

Στη Σουηδία μετακόμισε το 1976, όταν ανέλαβε τη Χάλμσταντ, στην οποία έμεινε πέντε χρόνια και στο διάστημα αυτό κατέκτησε δύο πρωταθλήματα. Για εκείνη την εποχή, οι τίτλοι της Χάλμσταντ αποτέλεσαν μια σημαντική έκπληξη στο σουηδικό ποδόσφαιρο. Στην ομάδα αυτή ο Χότζσον δίδαξε το 4-4-2 και ένας από τους καλύτερους μαθητές του ήταν ο Λαρς Λάγκερμπακ, ο σουηδός προπονητής που είναι στον πάγκο της Ισλανδίας και έστειλε πρόωρα την Αγγλία στο νησί. Γενικά, ο Χότζσον άλλαξε σε πολλά την αγωνιστική εικόνα του σουηδικού ποδοσφαίρου, που έως τότε ήταν επηρεασμένο από το γερμανικό στυλ.

Ειρωνεία! Ο Χότζσον στο παιχνίδι με τους Ισλανδούς αλλά και σε όλο το Euro δεν χρησιμοποίησε αυτό το σύστημα, ενώ αποφάσισε να πετάξει στα σκουπίδια το επιτυχημένο πλάνο της προκριματικής φάσης, κάνοντας πειράματα σαν να ήταν τουρνουά προετοιμασίας! Στο Euro της Γαλλίας φάνηκε απίστευτα μπερδεμένος και του έλειπε αυτό που όλοι οι προπονητές ζητούν από τους παίκτες. Το καθαρό μυαλό!

Ο Χότζσον δεν έμεινε χωρίς τίτλους στην προπονητική του καριέρα. Πήρε επίσης πέντε πρωταθλήματα με τη Μάλμε στη Σουηδία και άλλο ένα με την Κοπεγχάγη στη Δανία. Οδήγησε την Εθνική Ελβετίας στην τελική φάση του Μουντιάλ 1994 (αγωνίστηκε στις 16), κάτι που είχε να συμβεί από τη δεκαετία του ’60, ενώ έκανε σπουδαία δουλειά στη Φούλαμ, με την οποία έφτασε στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ το 2010.

Με την Ιντερ έφτασε στους διπλούς τελικούς του Κυπέλλου UEFA (1997), αλλά η απώλεια του τίτλου από τη Σάλκε, στη διαδικασία των πέναλτι στο Σαν Σίρο, είχε αποτέλεσμα τις έντονες αποδοκιμασίες των οπαδών της ιταλικής ομάδας, που πέταξαν αντικείμενο στον πάγκο!

Τα αποτελέσματά του δείχνουν πως μάλλον ήταν κατάλληλος μόνο για μικρομεσαίες ομάδες. Μετά την επιτυχία στη Φούλαμ ήρθε η αποτυχία στη Λίβερπουλ. Κατά την εξάμηνη παραμονή του στο Ανφιλντ επικρίθηκε έντονα για τις επιλογές του και απαντώντας χαρακτήρισε τον εαυτό του ως «έναν από τους πιο σεβαστούς προπονητές στην Ευρώπη». Λίγες ημέρες νωρίτερα, η Λίβερπουλ είχε αποκλειστεί από το Λιγκ Καπ, χάνοντας στο Ανφιλντ στα πέναλτι από τη Νόρθαμπτον, ομάδα της τέταρτης κατηγορίας.

Οσον αφορά την Αγγλία, οι επικριτές του ζητούσαν την αποπομπή του από την Εθνική μετά την αποτυχία στο Μουντιάλ της Βραζιλίας. «Δεν ήταν ο κατάλληλος τότε, δεν ήταν και τώρα» έγραψε χαρακτηριστικά η «Ντέιλι Μέιλ».