Το βουητό από τις γκάιντες του τελετουργικού ανακατεμένο με την οχλαγωγία από τους πανηγυρισμούς των γκολ των Ραούλ και Λούσιο ενοχλούσε απίστευτα τα αφτιά. Βλέμμα πλανώμενο στις πολύχρωμες εξέδρες που έκαναν κοντράστ στον γκρίζο ουρανό της Γλασκώβης που αντιστέκεται στις νύχτες του Μαΐου.

Ξαφνικά μια λάμψη, ένα εκτυφλωτικό φως έκανε το Χάμπτεν Παρκ να σωπάσει για μερικά δευτερόλεπτα, για να ακολουθήσει η έκρηξη χαράς και θαυμασμού. Ενα αυθόρμητο, παρατεταμένο χειροκρότημα για τον ακριβότερο ποδοσφαιριστή του κόσμου, τον Ζινεντίν Ζιντάν, αυτόν που εξόργισε όσο κανείς άλλος το ιστορικό αφεντικό της Γιουβέντους Τζιάνι Ανιέλι με τη φυγή του για τη Βασίλισσα. Ο Γάλλος κατάφερε να νικήσει τους νόμους της φυσικής ισορροπώντας στον αέρα το σώμα του για να πετύχει το ωραιότερο γκολ στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ. Ηταν το τέρμα με το οποίο η Ρεάλ Μαδρίτης νίκησε με 2-1 τη Λεβερκούζεν και κατέκτησε το 2002 τον ένατο τίτλο στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση.

Ο Ζιζού ξέρει από τελικούς. Εκτός από παίκτης τόσο της Γιουβέντους όσο και της Ρεάλ, έζησε την εμπειρία και ως βοηθός του Κάρλο Αντσελότι στη νίκη της Ρεάλ επί της Ατλέτικο πριν από δύο χρόνια στη Λισαβόνα.

Απόψε, ως προπονητής της Ρεάλ πλέον, επιστρέφει σε έναν ακόμα στο Τζουζέπε Μεάτσα του Μιλάνου, σε ένα στάδιο όπου αγωνιζόταν πάντοτε ως εχθρός στην πενταετία του στη Γιούβε. «Στους τελικούς ξέρω πώς νιώθει ένας παίκτης και ένας βοηθός προπονητή. Τώρα το γνωρίζω και ως προπονητής και το αντιμετωπίζω με ηρεμία, αποφασιστικότητα και υπομονή» λέει ο εμβληματικός Γάλλος, ο οποίος θέλει να γράψει Ιστορία και να γίνει μόλις ο έβδομος άνθρωπος που θα κατακτήσει το βαρύτιμο τρόπαιο τόσο ως παίκτης όσο και ως κόουτς.

Εχουν προηγηθεί ο Ισπανός Μιγκέλ Μουνιόθ, οι Ιταλοί Τζιοβάνι Τραπατόνι και Κάρλο Αντσελότι, ο σπουδαίος Γιόχαν Κρόιφ, ο Πεπ Γκουαρντιόλα και ο Ολλανδός Φρανκ Ράικαρντ.