Ο Ιωάννης Παπαπέτρου είχε αποφασίσει να γίνει επαγγελματίας. Και μάλιστα να αγωνιστεί στον Ολυμπιακό και όχι στον Παναθηναϊκό, την ομάδα του πατέρα του Αργύρη Παπαπέτρου, ο οποίος είχε φορέσει τα πράσινα επί εννέα ολόκληρα χρόνια (1985-1994).

Ετσι ήταν πάντα ο Ιωάννης. Ακουγε, μελετούσε, προσμετρούσε τα δεδομένα, αλλά εκείνος έπαιρνε την τελική απόφαση. Από τα 16 του, όταν αποφάσισε να ζήσει μόνος του στην Αμερική για να φοιτήσει στο λύκειο Air Academy στη Φλόριδα, υπήρξε ένας μεγάλος μικρός. Ωριμος και μυαλωμένος, σοβαρός και αποφασιστικός. Και με αυτή τη νοοτροπία συνεχίζει να πορεύεται διάγοντας την τρίτη σεζόν του στον Ολυμπιακό, που δείχνει να ανάγεται σε βασικό εξάρτημα των πρωταθλητών Ελλάδας, αλλά κυρίως να έχει την προοπτική να ξεπεράσει σημαντικούς παίκτες που αγωνίζονται στη θέση του σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, ακόμη και στο ΝΒΑ.

ΝΒΑ είπαμε; Δύο πασίγνωστες ομάδες, οι Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς και οι Ατλάντα Χοκς παρακολουθούν βήμα βήμα τη διαδρομή του. Ρωτούν, μαθαίνουν, ενημερώνονται για την πρόοδό του και όταν θα έλθει η κατάλληλη στιγμή (αν έλθει, διότι δεν έρχεται πάντα, είτε από συγκυρίες είτε από επιλογή) θα κινηθούν για το λεγόμενο recruitment. Πρόκειται για τη διαδικασία κατά την οποία ένας αθλητικός οργανισμός επιχειρεί να δελεάσει έναν αθλητή, ώστε να αποσπάσει την υπογραφή του. Τη δέσμευση, όπως λέγεται στον αμερικανικό αθλητισμό. Βέβαια, ο Παπαπέτρου δεν είναι εύκολος στόχος. Μετά την αποφοίτησή του από το λύκειο, δύο μεγάλα κολέγια, το ισχυρό Τέξας και το ακόμη πιο ξακουστό Κάνσας, έδωσαν μάχη για να τον κάνουν δικό τους.

Το πρώτο ραντεβού έγινε με το Κάνσας. Αφού ξεναγήθηκε στους χώρους του σχολείου, ο μέχρι και σήμερα πρώτος προπονητής Μπιλ Σελφ (για να καταλάβει κανείς τα μεγέθη, αμείβεται με 4 εκατ. δολάρια ετησίως) τον προσκάλεσε στην έπαυλή του, όπου δείπνησαν μαζί, του έδειξε την απίστευτη συλλογή από σπάνια μοντέλα αυτοκινήτων και εν συνεχεία ο ίδιος τον πήγε στο αεροδρόμιο για την πτήση της επιστροφής. Στο αυτοκίνητο έβαλε το χέρι του στον ώμο του Ιωάννη και γνωρίζοντας ότι ακολουθούσε το ραντεβού με το Τέξας του είπε: «Δεν πέρασες καλά μαζί μας; Χρειάζεται να πας στο Τέξας; Γιατί δεν υπογράφεις εδώ και τώρα;». Ο Ιωάννης τον ευχαρίστησε ευγενικά, αλλά σταθερός στις απόψεις και τις υποσχέσεις του όχι μόνο πήγε στο επόμενο ραντεβού, αλλά συμφώνησε να αγωνιστεί στο Τέξας.

Οσο για τη δύναμη του χαρακτήρα του; Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα από την υπογραφή του πενταετούς συμβολαίου ύψους 1,5 εκατ. ευρώ με τον Ολυμπιακό –ο πρόεδρος της ΚΑΕ Παναγιώτης Αγγελόπουλος τον ήθελε από όταν ακόμη αγωνιζόταν στους Τέξας Λόνγκχορνς –υπέστη διπλό κάταγμα στη μύτη, αργότερα κάταγμα περόνης, ενώ κτυπήθηκε από λοιμώδη μονοπυρήνωση και τον περασμένο Ιούλιο υπεβλήθη σε επέμβαση αφαίρεσης ακάνθου. Αλλο παιδί στην ηλικία του (στις 30 Μαρτίου θα κλείσει τα 22) θα τα είχε παρατήσει ή έστω θα είχε μείνει πάρα πολύ πίσω. Ο Ιωάννης όμως, συγκάτοικος του παίκτη – κομπιούτερ στις αποστολές και αρχηγού Βασίλη Σπανούλη, έχει τεράστια ψυχική δύναμη, που σε συνδυασμό με την αντίληψη του παιχνιδιού και τη μνημειώδη εργατικότητα τον οδηγούν με σίγουρα βήματα προς την καθιέρωση.

Τελευταία Νέα