Τούτες τις μέρες, που και η κάθε στιγμή κρύβει επώδυνες ανατροπές του τρυφηλού βίου (κάποιων), δυσάρεστες εξελίξεις στη χαμοζωή (κάποιων άλλων, περισσοτέρων) το να ασχολείσαι με τα αθλητικά δρώμενα και να σχολιάζεις ειδήσεις περί ποδοσφαίρου, καλαθοσφαίρισης και λοιπών αθλημάτων είναι επιεικώς άτοπο!

Κι όμως, πλάι στις σχοινοτενείς ουρές των ΑΤΜ, που τυλίγουν μικρές ιστορίες και μεγάλα πάθη, ένα θέμα κυριαρχεί μετά το πολιτικό: τα αθλητικά! Οι μεταγραφές κρίνονται και σχολιάζονται, με την κάρτα ανάληψης στο χέρι να κραδαίνεται ωσάν σπάθη. Οι μαρινακικοί επιτίθενται στους αλαφουζικούς, με κίνδυνο να απολέσουν τη σειρά τους για το επίδομα βοηθείας των 60 ευρώ. Κεραυνοί και μύδροι κατά του Σλούκα και του Ομπράντοβιτς που τον «έκλεψε» από τον Πειραιά. Η επιστροφή της ΑΕΚ και του έτερου Καππαδόκη των παραγόντων μεγάλου εκτοπίσματος Μελισσανίδη προκαλεί ένταση και θέριεμα ανάμεσα στους «ψύχραιμους» Ελληνες που δοκιμάζουν τις αντοχές τους. Και στα βενζινάδικα τα ίδια. Τα ίδια και χειρότερα στις σειρές των σουπερμάρκετ που θυμίζουν εμπορικό σιδηροδρομικό σταθμό, με τα βαγόνια φορτωμένα μακαρόνι, ρύζι, γάλα, καπνιστό σολομό και μπρικ: οι καλές συνήθειες δύσκολα κόβονται!

ΣΤΑ ΕΝΥΔΡΕΙΑ. Η κατάσταση μοιάζει με την κοινωνία των ενυδρείων: τα ψάρια ζουν στον μικρόκοσμό τους, καβγαδίζουν, πλέουν ατάραχα στον βυθό τους απολαμβάνοντας το τεχνητό φως νέον, τρώνε όταν εξ ουρανού πέσει η τροφή και αδυνατούν να δουν και να συλλάβουν πως έξω από το γυάλινο τείχος που τα προστατεύει υπάρχει και άλλη ζωή, πιο δύσκολη. Ζωή με σαρκοφάγα ψάρια που το μεγάλο τρώει το μικρό, ζωή με καρδιοχτύπι, με αγκίστρια και δίχτυα, με φουρτούνες, με έλλειψη τροφής, αβυσσαλέους βυθούς με αδιαπέραστα ερέβη, με αξημέρωτα «αύριο» και ημιτελή «σήμερα».

Το ενυδρείο μάς βολεύει· είμαστε ασφαλείς δίχως να το νιώθουμε αφού αγνοούμε το σύμπαν που απλώνεται έξω από τα κρύσταλλα και τη σιλικόνη που τα συνδέει. Το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ μας κάνουν να κοκκινίζουμε σαν μπαρμπούνια· οι αγώνες ντέρμπι μας μετατρέπουν σε καρχαρίες, οι διαιτητές σε πιράνχας, οι αντίπαλοι οπαδοί σε ξιφίες και να ένα ποικιλόμορφο πλούσιο σε χρώματα και εικόνες ενυδρείο. Επίσης: οι προκλητικές ανομίες των παραγόντων απασχολούν τα μισά ψάρια, αυτά που δεν «σιτίζονται» από τα συγκεκριμένα δάχτυλα· τα άλλα μισά καταγίνονται με τις σκιές που με κόπο διακρίνουν ανάμεσα από τις φυσαλίδες που προκαλεί η αντλία οξυγόνου και προσπαθούν να εξηγήσουν την ύπαρξή τους.

ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ. Αυτά όλα όμως για ελάχιστα λεπτά, αφού η μνήμη των ιχθύων τόσο διαρκεί λένε οι αμφιβόλου κατάρτισης ειδήμονες (λες και μέτρησαν το IQ των ψαριών και έχουν άποψη). Μόλις τα λεπτά παρέλθουν όλα ξεκινούν από την αρχή. Αλίμονο όμως αν κάποια στιγμή αυτή η αντλία του οξυγόνου σταματήσει. Η ασφυξία είναι προδιαγεγραμμένη και ο θάνατος σε βορβορώδη, πλέον, ύδατα αναπότρεπτος. Και ένα ένα τα ψάρια ξεψυχούν με το όνομα του Ολυμπιακού στο στόμα τους.

Τελευταία Νέα