Πού πάει η ελληνική διαιτησία;

Το συγκεκριμένο ερώτημα πλανάται στις τάξεις της. Κι αυτό, γιατί η έλευση του αρχιδιαιτητή από τη Σκωτία, του Χιου Ντάλας, με ελάχιστο ενθουσιασμό έγινε δεκτή από τους έλληνες διαιτητοπατέρες. Ή από τον ευρύτερο χώρο. Διότι υπάρχουν κάποια οξύμωρα. Εγινε μια κομβική αλλαγή στην πυραμίδα του συστήματος και την ίδια στιγμή μένουν ο πρόεδρος της ΚΕΔ κ. Καραμελίδης και ο κ. Καλύβας που είχε λόγο στους ορισμούς. Αν πήγαν τόσο καλά και τους εμπιστεύονται ξανά, γιατί να τους φορέσουν καπελάκι από τη Σκωτία; Προφανώς οι αρμόδιοι σε ΕΠΟ και Λίγκα δεν θα έχουν απάντηση.

Ο Ντάλας έρχεται γιατί η επιθυμία αρκετών είναι να βάλει έναν μανδύα αξιοπιστίας το ελληνικό ποδόσφαιρο. Να δείξουν κάποιοι πως κάτι κινείται και δεν κάνουν κουμάντο τα ίδια φθαρμένα πρόσωπα. Λέγεται πως ο Ντάλας έχει και τις συστάσεις του Ανχελ-Μαρία Βιγιάρ, του πανίσχυρου προέδρου της ισπανικής ομοσπονδίας ποδοσφαίρου, αλλά το ζητούμενο είναι πώς θα λειτουργήσει στον κακοφορμισμένο χώρο της εγχώριας Λίγκας. Θα έχει ενδιαφέρον αν αγνοήσει τα «θέλω» των ισχυρών, αν θα καταφέρει να τραβήξει κόκκινη γραμμή και να πει κάποιο «όχι» σε όσους τον πληρώνουν. Στους εργοδότες του, γιατί το μείζον είναι να λειτουργήσει όπως θέλει.

Πάντως, στους έλληνες διαιτητές υπάρχουν οφειλόμενα, ενώ ακούγεται πως μολονότι ορισμένοι θα ήθελαν πίνακες με 22 διαιτητές, πάμε για «μια από τα ίδια» και 30 άτομα. Μάλλον πιέζουν οι Ενώσεις… Το ωραίο είναι ότι την ίδια ώρα που εμείς φέρνουμε αλλοδαπό αρχιδιαιτητή με στόχο να διορθωθούν τα εγχώρια κακώς κείμενα του χώρου, κάνουμε ταυτόχρονα και εξαγωγή διαιτητάνθρωπου. Ο Κύρος Βασσάρας έχει στα χέρια του τη διαιτησία του ρουμανικού ποδοσφαίρου. Ναι μεν η Ρουμανία δεν διαθέτει κάποιο τοπ πρωτάθλημα, σίγουρα όμως αξιοποιεί ένα πρόσωπο που εδώ το απαξιώσαμε.

Συμπέρασμα: μετά τους αλλοδαπούς διαιτητές τη δεκαετία του ’70, να δούμε και τον ξένο αρχιδιαιτητή. Που μάλλον θα είναι ασπίδα και θα σώσει τους παράγοντες από την γκρίνια των παραγόντων.