Ξεκίνησε ένα καλοκαιρινό απόγευμα του 1963 για να πάει σινεμά και βρέθηκε πάνω σε μια μοτοσικλέτα με καλάθι να τρέχει μέσα στη Θεσσαλονίκη προκειμένου να προλάβει να εκδώσει δελτίο στον ΠΑΟΚ!

Ο λόγος για τον Κούλη Αποστολίδη, τον «επιστήμονα» του Δικεφάλου. Τότε, στα 17 του, στη μοτοσικλέτα του Νίκου Γκολέμα –παλιός παίκτης και προπονητής μετέπειτα της εφηβικής ομάδας του ΠΑΟΚ, ο οποίος χρησιμοποιούσε το τρίκυκλο στην επιχείρησή του (τζάμια, κρύσταλλα, καθρέφτες) –δεν μπορούσε να φανταστεί τι είδους ταξίδι ξεκινούσε. Ενα ταξίδι που από τις εργατικές κατοικίες της Αγίας Κυριακής στη Χαριλάου, περνούσε μέσα από την Τούμπα, άλλαζε ήπειρο και πήγαινε στις Ηνωμένες Πολιτείας της Αμερικής το 1965, για να επιστρέψει και πάλι στην Τούμπα το 1971 και να μείνει εκεί μέχρι το τέλος της καριέρας του το 1979 έπειτα από έναν τραυματισμό σε παιχνίδι με αντίπαλο τον ΠΑΣ στα Γιάννινα. Στην Ελλάδα ο Κούλης Αποστολίδης δεν φόρεσε άλλη φανέλα πέρα από αυτήν του ΠΑΟΚ και της Εθνικής Ελλάδας, παρά το ότι το 1974 στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας λίγο έλειψε να αλλάξει ρότα και να φύγει από τον Δικέφαλο του Βορρά.

Στα 68 του χρόνια, πλέον, έχοντας κατακτήσει δύο Κύπελλα (1971, 1974) και ένα Πρωτάθλημα (1976) με τη φανέλα του Δικεφάλου, θυμάται τις πιο σημαντικές ποδοσφαιρικές στιγμές της καριέρας του, αρχίζοντας από εκείνες στο Κολέγιο Ανατόλια.

«Η σχέση μου με το ποδόσφαιρο ξεκίνησε από τις αλάνες, στην Πλατεία Δικαστηρίων αρχικά και στη συνέχεια στο «Μαύρο γήπεδο» και τη «Μάνα του νερού» στις εργατικές κατοικίες της Αγίας Κυριακής. Οι πρώτες μου αναμνήσεις από οργανωμένο ποδόσφαιρο σε ομάδα ήταν με το Κολέγιο Ανατόλια. Στην 3η τάξη του γυμνασίου έπαιξα στη μεικτή του Κολεγίου και για μένα ήταν σημαντική εμπειρία. Παίζαμε παιχνίδια με αντιπάλους αντίστοιχες ομάδες άλλων κολεγίων, στην Αθήνα και την Κωνσταντινούπολη» θυμάται και συνεχίζει: «Στον ΠΑΟΚ βρέθηκα τυχαία. Είχαμε κανονίσει με έναν φίλο μου, τον Δούκα Ασίκη, που αγωνιζόταν τότε στη δεύτερη ομάδα του ΠΑΟΚ, να πάμε σινεμά. Στο σινεμά Σελήνη, απέναντι από την Αλυσίδα. Μου είπε λοιπόν να περάσω από την προπόνηση να τον πάρω και να κατηφορίσουμε μετά το τέλος της στο σινεμά. Πήγα στην προπόνηση και όταν ετοιμάστηκαν να παίξουν εσωτερικό δίτερμα η πρώτη με τη δεύτερη ομάδα, είδαν ότι η δεύτερη ομάδα δεν συμπλήρωνε 11άδα. Τότε ο φίλος μου είπε στον Γκολέμα να παίξω μαζί τους. Μου έδωσαν παπούτσια και έπαιξα. Κερδίσαμε την πρώτη ομάδα με 2-3 και εγώ πέτυχα τα δύο από τα τρία γκολ της ομάδας μου. Ο Γκολέμας με πήρε αμέσως με τη μηχανή του, μου έβγαλε φωτογραφίες σε ένα φωτογραφείο στην Κάτω Τούμπα και από κει με πήγε στα γραφεία του ΠΑΟΚ στη Βασιλίσσης Σοφίας τότε, όπου μαζί με τον Καπάντζα μού κάνανε δελτίο. Τότε ήταν δύσκολες εποχές και ο μόνος τρόπος για να φοιτήσω στο Ανατόλια ήταν μέσω υποτροφίας. Μοιραία διάβαζα πάρα πολύ και δεν ήξερα τις ομάδες και τους ποδοσφαιριστές. Οταν αγωνίστηκα σ’ εκείνο το εσωτερικό δίτερμα του ΠΑΟΚ, δεν είχα κανένα άγχος, αφού δεν γνώριζα με ποιους έπαιζα αντίπαλος. Δεν ήξερα ούτε τι γινόταν στο ελληνικό πρωτάθλημα ούτε τους ποδοσφαιριστές. Τους γνώρισα στη συνέχεια και στο ντεμπούτο μου με την πρώτη ομάδα, μερικούς μήνες μετά. Ηταν σε ένα παιχνίδι στη Νέα Σμύρνη με αντίπαλο τον Πανιώνιο. Είχα άγχος».

Το ντεμπούτο του Κούλη Αποστολίδη έγινε τον Δεκέμβριο του 1963 και από τότε ξεκίνησε μια μεγάλη καριέρα στο ελληνικό πρωτάθλημα που διεκόπη για πέντε χρόνια, όταν έφυγε για τις ΗΠΑ το 1965, για να σπουδάσει με υποτροφία και πάλι πληροφορική και διοίκηση επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο. «Εζησα μεγάλες στιγμές και στις ΗΠΑ. Στο κολεγιακό πρωτάθλημα, την πρώτη χρονιά, μπήκα στη μεικτή κολεγίων, την All America» θυμάται.

Το 1971 επιστρέφει στην Ελλάδα και στον ΠΑΟΚ. «Μια μεγάλη στιγμή για μένα αλλά και για τον ΠΑΟΚ ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος το 1972. Ηταν ο πρώτος τίτλος στην ιστορία της ομάδας και η απαρχή για την ανάπτυξή της. Εκείνος ο τίτλος είχε και κοινωνική προέκταση σε όλη την Βόρειο Ελλάδα, αφού για πρώτη φορά μια ομάδα έσπαγε το κατεστημένο της Αθήνας. Θυμάμαι ότι μετά τον αγώνα πήγαμε στον Διονυσίου, που ήταν φανατικός παοκτσής και μείναμε μέχρι το πρωί. Εκείνος ζήτησε συγγνώμη από όσους δεν ήταν παοκτσήδες. «Σήμερα είναι βραδιά ΠΑΟΚ», τους είπε. Οταν επιστρέψαμε στη Θεσσαλονίκη, όλος ο κόσμος ήταν στους δρόμους. Για να πάμε από το αεροδρόμιο στα γραφεία της ομάδας, χρειάστηκαν τρεις ώρες. Εξίσου σημαντικό ήταν και το δεύτερο Κύπελλο το 1974, αλλά και η κατάκτηση του Πρωταθλήματος την περίοδο 1975-76. Για όλες αυτές τις στιγμές θα μπορούσαμε να γράψουμε βιβλίο» συμπληρώνει ο Κούλης Αποστολίδης.
Το πέναλτι του τίτλου

Ο Κούλης Αποστολίδης ήταν ο παίκτης που με εύστοχη εκτέλεση, στη διαδικασία των πέναλτι, στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας του 1974 με αντίπαλο τον Ολυμπιακό στη Νέα Φιλαδέλφεια, χάρισε στον ΠΑΟΚ τον δεύτερο τίτλο της ιστορίας του. «Είχα ζητήσει να χτυπήσω τελευταίος. Είχε δημιουργηθεί ένα θέμα και αν το έχανα μπορεί και να έφευγα από την ομάδα. Οταν έρθει ο καιρός, θα μιλήσω για εκείνο το παιχνίδι. Είναι μεγάλη ιστορία».