Αναζήτηση
Στο μικρό γήπεδο του Πρωτέα, στη Βούλα, ακόμη και τις πιο ζεστές ημέρες του καλοκαιριού υπάρχει ένα κορίτσι που είναι ντυμένο από την κορφή ώς τα νύχια. Και το «κυριολεκτικά» στη δική της περίπτωση επιβάλλεται να χρησιμοποιηθεί.
Εκεί, στο δεύτερο σπίτι της, όπως αποκαλεί το γήπεδο της ομάδας της, έγινε η πρώτη συνάντηση και οι σχετικές συστάσεις. Ομως η γνωριμία άρχισε με μια στιγμή αμηχανίας.
«Από εδώ η Σερίνα», μας σύστησε η ψυχή της ομάδας και για χρόνια άνθρωπος που ζει και αναπνέει στον χώρο του γυναικείου μπάσκετ, ο Μιχάλης Κυριακάκης. Ομως η κίνηση για την απαραίτητη, σε άλλες περιπτώσεις, χειραψία άφησε το χέρι μετέωρο και τη 16χρονη Σερίνα ένα, έστω και μικρό, βήμα πίσω.
«Με συγχωρείτε, αλλά δεν επιτρέπεται να αγγίξω άνδρα» εξήγησε προκειμένου να μη θεωρηθεί αγενής. Η βαθιά πίστη της στο Ισλάμ την κάνει να ακολουθεί όλους τους κανόνες της θρησκείας της. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, όλες τις εποχές του χρόνου, σε κάθε δραστηριότητά της, μια άσπρη μαντίλα καλύπτει το κεφάλι της, αφήνοντας σε κοινή θέα μόνο το παιδικό πρόσωπό της. Στους αγώνες και στις προπονήσεις, κάτω από τη φανέλα του Πρωτέα Βούλας, με τον οποίο κατέκτησε στην Πτολεμαΐδα το πανελλήνιο πρωτάθλημα νεανίδων, η μπλούζα είναι μακρυμάνικη για να αφήνει ακάλυπτα μόνο τα χέρια της ενώ και κάτω από το σορτς φοράει πάντα κολάν.
«Το νιώθω, το αισθάνομαι, γι’ αυτό και το κάνω. Δεν μου το επέβαλε κανείς! Εγώ επιθυμώ και το κάνω, διότι έτσι νιώθω καλά. Για παράδειγμα, έχω τρεις ξαδέλφες και καμία εξ αυτών δεν φοράει μαντίλα. Εγώ τη φοράω από μικρό παιδί και όπως σας είπα νιώθω πολύ βολικά», εξήγησε η Σερίνα Αμπντέλ Φατάχ, όπως είναι το πλήρες όνομα της Ιορδανής που βρίσκεται στην Ελλάδα από την ηλικία των πέντε ετών. Η κατάκτηση του πανελλήνιου πρωταθλήματος πριν από λίγες ημέρες είναι ένα σημαντικό επίτευγμα και μια εμπειρία για τη 16χρονη Σερίνα, όμως οι επιτυχίες στο μπάσκετ δεν αποτελούν αυτοσκοπό για τη δεύτερη σέντερ του Πρωτέα Βούλας.
Η συμμετοχή στην ομάδα, η παρέα και κυρίως η… πόρτα που της άνοιξε το μπάσκετ στην ελληνική κοινωνία είναι εκείνα που την κάνουν ευτυχισμένη με το άθλημα, που σχεδόν με το ζόρι ακολούθησε.
«Δεν ήθελα να παίξω μπάσκετ, αλλά με προέτρεψε η μητέρα μου. Και την ευγνωμονώ, γιατί στο μπάσκετ μπόρεσα να ξεπεράσω εύκολα κάθε ταμπού που μπορεί να είχα λόγω της μαντίλας. Με δέχθηκαν όπως ακριβώς είμαι. Σέβονται τα πιστεύω μου, τη θρησκεία μου, τα θέλω μου, και με έκαναν να νιώσω άνετα. Ισως αν δεν ερχόμουν στο μπάσκετ να μην μπορούσα να προσαρμοστώ στην ελληνική κοινωνία», περιγράφει η Σερίνα, για την οποία οι άνθρωποι της ομάδας μιλούν με τα καλύτερα λόγια και έχουν να αρκετά περιστατικά να διηγηθούν. Οπως ότι στην Πτολεμαΐδα η ομάδα είχε δύο τετράκλινα, ένα τρίκλινο και ένα δίκλινο για να μένει η Σερίνα με την αδελφή της, ή ότι στα γεύματα της ομάδας κανείς από το προπονητικό τιμ ή παράγοντας δεν παράγγελνε μπίρα, γιατί απαγορεύεται να υπάρχει αλκοόλ στο τραπέζι.
«Μια φορά, όταν η ομάδα είχε κάνει ένα ξέσπασμα και είχαμε αποκτήσει το momentum, οι αντίπαλοι κάλεσαν τάιμ-άουτ κι εγώ ύψωσα τα χέρια για να κάνω high-five με όλες τις κοπέλες.
Οταν ήρθε η σειρά της Σερίνας έμεινα με τα χεριά ψηλά», λέει χαμογελώντας ο προπονητής της ομάδας Γρηγόρης Τασιόπουλος, που εξιστόρησε ένα ακόμη συμβάν. «Σε αγώνα των κορασίδων, κάποια στιγμή μια αντίπαλος της έβγαλε τη μαντίλα. Αμέσως σταμάτησε και έφυγε για τα αποδυτήρια για τη φτιάξει και να τη φορέσει ξανά» περιέγραψε ο πρωταθλητής Ελλάδας με την ομάδα νεανίδων του Πρωτέα.
«Δεν το έκανε επίτηδες, πιστεύω» λέει για το περιστατικό η Σερίνα και προσθέτει: «Και γενικά κανείς δεν με έχει προσβάλει. Τώρα αν κάποιος από την εξέδρα έχει πει κάτι, δεν έπεσε στην αντίληψή μου».
Εύλογα προκύπτει η απορία και γίνεται η υποθετική ερώτηση: «Και αν βρεθείς σε έναν τελικό με την μπάλα στα χέρια στην τελευταία επίθεση αλλά κάποια κοπέλα στην προσπάθειά της να σε μαρκάρει σου βγάλει τη μαντίλα τι θα κάνεις; Θα πας να βάλεις το νικητήριο καλάθι ή θα σταματήσεις;».
Η απάντηση αφοπλιστική: «Δεν υπάρχει περίπτωση. Θα πάω στα αποδυτήρια για να φτιάξω τη μαντίλα μου. Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Ομως δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει αντίπαλος που θα κάνει κάτι τέτοιο. Ακόμη κι αν με αυτόν τον τρόπο αποτρέψει μια ήττα…».
