Αναζήτηση
Με τους μισούς παναθηναϊκούς να πιστεύουν ότι ο Φερέιρα δικαιούται να κοιμάται ήσυχος τα βράδια και τους άλλους μισούς ότι κοιμάται στη δουλειά, η ερώτηση αν ο Πορτογάλος είναι καλός προπονητής αναζητεί εναγωνίως μία απάντηση. Μόνο που σωστή απάντηση σε λάθος ερώτηση δεν πρόκειται να δοθεί.
Ας υποθέσουμε ότι ο κατά πολλούς κορυφαίος τεχνικός στον κόσμο, ο Ζοζέ Μουρίνιο, ένα ωραίο πρωί ανακαλύπτει πως το πραγματικό όνομα του παππού του ήταν Ιωσήφ (Σήφης) Μουρινάκης και ότι το σόι του βαστάει από την Κρήτη. Θέλοντας λοιπόν να κάνει κάτι για την πατρίδα των προγόνων του, αναλαμβάνει τον ΟΦΗ που πάει για φούντο. Θα τον έσωζε, όπως τα κατάφερε πέρυσι «με τα ψέματα» ο Αναστόπουλος; Αμφιβάλλω. Και τότε, στη λάθος ερώτηση αν ο Μουρίνιο είναι καλός προπονητής η λάθος απάντηση θα ήταν ότι ο Αναστόπουλος αξίζει τη θέση του στη Ρεάλ!
Καλός και κακός προπονητής δεν υπάρχει. Υπάρχουν μόνο προπονητές που κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες μπορούν ή δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά. Γι’ αυτό και, σε αντίθεση με έναν γιατρό ο οποίος δεν γίνεται τη μία χρονιά να σώζει ασθενείς και την άλλη να τους στέλνει ταξίδι μακρινό, ένας προπονητής μπορεί κάλλιστα το 2009 να είναι από τα κορυφαία ονόματα στην Ευρώπη και τα επόμενα τρία χρόνια να ανοίγει τρύπες στο νερό. Οπως ο Φερέιρα, δηλαδή.
Η σωστή ερώτηση είναι αν ο Φερέιρα κάνει για τον Παναθηναϊκό – και για να απαντήσουμε σωστά, πρέπει να δούμε ποιοι είναι οι στόχοι ενός προπονητή και σε ποιους ο Πορτογάλος τα καταφέρνει.
n Να κατακτά τίτλους και προκρίσεις. Επί των ημερών του ο Παναθηναϊκός δεν έχει σηκώσει ούτε κούπα του τσαγιού, δεν έχει πλησιάσει σε τελικό Κυπέλλου και στην Ευρώπη τον έχουν γλεντήσει τρεις καφενέδες.
n Να παίζει η ομάδα του ελκυστικό ποδόσφαιρο. Σε επτά αγωνιστικές ο Παναθηναϊκός έχει πετύχει μόλις έξι γκολ – και μόνο δύο σε ροή αγώνα. Οι τελικές του προσπάθειες είναι λιγότερες από του Πλατανιά, του Λεβαδειακού, της Βέροιας, του Αρη ή του Πανιωνίου, και το σχέδιο ανάπτυξης είναι να τρέχουν με την μπάλα ο Σισοκό ή ο Κουίνσι σαν να τους κυνηγάνε αγριόσκυλα μέχρι να τη χάσουν. Στην ορχήστρα του Φερέιρα ο ένας μουσικός περιμένει από τον άλλον να σταματήσει να παίζει το όργανό του για να το παίξει εκείνος. Και κάπως έτσι η ομάδα το παίζει ομαδικά. Το όργανο.
n Να φτιάξει έστω μία ομάδα που δύσκολα θα δέχεται γκολ. Πριν από τη Λάτσιο ο Παναθηναϊκός είχε φάει πέντε στο πρωτάθλημα και έξι στην Ευρώπη – όλα μέσα από την περιοχή του από αμαρκάριστους αντιπάλους.
n Να επενδύσει τουλάχιστον στο μέλλον βγάζοντας νέα παιδιά. Ο Φερέιρα επιμένει στον Τοτσέ, που τον σκέφτεσαι να σκοράρει και σε πιάνει νευρικό γέλιο, στον Φορναρόλι που ήρθε να λύσει το πρόβλημα του γκολ έχοντας να δει δίχτυα από τον Απρίλη του 2011, στον Βιτόλο που την μπάλα θα τη δώσει στο πλάι ακόμη κι αν παίζουν οι δυο τους με τον Μαρίνο, ή στον Βελάσκες και στον Πίντο από τους οποίους ο μικρός Τριανταφυλλόπουλος έχει να ζηλέψει μόνο τις αποδοχές τους.
n Να διαχειριστεί έξυπνα το μπάτζετ της ομάδας. Το πόσο έξυπνα το κάνει ο Φερέιρα φαίνεται από το ότι πέντε φορές σε επτά αγώνες δεν νίκησε ομάδες δύο, τρεις και τέσσερις φορές φθηνότερες από τη δική του. Ή από το ότι ενώ το παραγωγικό πρόβλημα της ομάδας ήταν γνωστό από πέρυσι, πήγε και αγόρασε δύο στόπερ και έναν αμυντικό χαφ – και το ακριβότερο συμβόλαιο στην ομάδα το έχει κεντρικός αμυντικός, σε παγκόσμια αποκλειστικότητα.
n Να εμπνέει τους παίκτες και να τους δίνει κίνητρο. Το πόσο τους εμπνέει φαίνεται σε όλα τα ματς που βάζουν πρώτοι γκολ: ταμπουρώνονται για να το κρατήσουν. Οσο για το κίνητρο, μόνο με τη Μάδεργουελ σκίστηκαν. Προφανώς επειδή η πρόκριση θα τους πλήρωνε.
Αν ο προπονητής είναι αυτά, ο Πορτογάλος απέτυχε με όλους τους πιθανούς τρόπους.
