Η μνήμη επιστρέφει με λαστιχένια πέδιλα, λεγόταν η έξοχη αυτοβιογραφία του Βασίλη Βασιλικού. Ενίοτε βέβαια η μνήμη είναι κοντή. Ακόμη κι όταν πρόκειται για νωπά γεγονότα. Σαν χθες ήταν που ο παλιός φίλος της στήλης Νίκος Φίλης θυσιάστηκε στον τελευταίο ανασχηματισμό –από τον Πρωθυπουργό του –για χάρη του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου.

Το θυμήθηκε αργά ο πρώην υπουργός Παιδείας και πήρε το όπλο του χθες. Μόνον που απάντησε σε… άλλον. Και ειδικότερα, στον Κυριάκο Μητσοτάκη και με αφορμή τη συνάντηση του προέδρου της ΝΔ με τον Αρχιεπίσκοπο. Αλιεύω από τη δήλωση Φίλη μία ενδεικτική παράγραφο: «Κατανοούμε τους λόγους της καιροσκοπικής μετακίνησης του κ. Μητσοτάκη. Επιχειρεί να προσεταιριστεί τον χώρο της Ακροδεξιάς. Ποντάρει στην περιβόητη «Δεξιά του Κυρίου», ακολουθώντας την πεπατημένη του παλαιοκομματισμού που χρόνια τώρα ψηφοθηρεί σε βάρος των πιστών. Ο κ. Μητσοτάκης αποκαλύπτεται ξένος προς κάθε ιδέα προόδου και προς τον πολιτικό φιλελευθερισμό, ζηλωτής μόνο του κοινωνικού δαρβινισμού, δηλαδή, του νεοφιλελευθερισμού». Πώς είπατε;