Ούτε ψύλλος δεν θα ήθελα να ήμουν στον κόρφο του Νίκου Φίλη, με τόσα ανοικτά μέτωπα στην παιδεία.

Δεν έφταναν τα χιλιάδες κενά στα σχολεία (που υποσχέθηκε πάντως χθες να καλυφθούν εντός Οκτωβρίου), δεν φτάνει το πέρα-δώθε με τον ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, δεν αρκεί ότι δεν υπάρχουν χρήματα για τίποτα, ο πρώην συνάδελφός μου έχει να παλέψει και με άλλα τέρατα.

Εχει, ας πούμε, να παλέψει με το ίδιο το γραφείο του, το οποίο είναι διαστάσεων αυτοκρατορικών, όπως είχε διαπιστώσει κι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας όταν πρωτομπήκε εκεί. Διαμορφωμένο επί Μαριέττας Γιαννάκου, καθώς το κτίριο ήταν ολυμπιακό ακίνητο, είναι μακράν το μεγαλύτερο υπουργικό γραφείο στη χώρα. Ηδη, μαθαίνω, ο Φίλης ζήτησε τεχνικές προτάσεις για τη διαίρεσή του σε μικρότερα ώστε να στεγαστούν κι άλλοι.

Εχει επίσης να παλέψει με τους ΑΝΕΛ, που επιθυμούσαν σφόδρα να βάλουν τη Σταυρούλα Ξουλίδου γενική γραμματέα του υπουργείου. Τελικά φαίνεται ότι η προσφιλής Σταυρούλα, καθηγήτρια θεολόγος στη Μέση Εκπαίδευση, πιθανότατα θα κληθεί –αν αποδεχθεί –να αναλάβει άλλο πόστο στην παιδεία, όπως λ.χ. ΙΕΠ, Ινστιτούτο Νεολαίας, ΙΚΥ κ.λπ.

Ακόμα, έχει να παλέψει με το νομοσχέδιο – κουρελού που του άφησε παρακαταθήκη ο προκάτοχός του Αριστείδης Μπαλτάς, καθώς σε λίγο καιρό πρέπει να γίνουν πρυτανικές εκλογές σε πέντε πανεπιστήμια.

Δεδομένου ότι ο νόμος Μπαλτά δεν έχει ακόμα ψηφιστεί, ο Φίλης εξετάζει το ενδεχόμενο να γίνουν οι εκλογές με μεικτό σύστημα, δηλαδή χωρίς συμμετοχή φοιτητών αλλά και χωρίς προεπιλογή τριών υποψηφίων από τα Συμβούλια των ΑΕΙ. Αυτό όμως προκαλεί αντιδράσεις στα Συμβούλια και ίσως υπάρξουν παραιτήσεις.

Και μέσα σε όλα αυτά, χθες που ήταν η Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών –και ο Φίλης θέλει πάνω από όλα να μην του σκάσει και τέτοιο μέτωπο –τους υποσχέθηκε ικανοποιητικές αποδοχές, όταν γίνει δυνατό. «Οι συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών μεταφράζονται σε συνθήκες εκπαίδευσης των παιδιών» είπε. Για να το ακούσει ο ίδιος;