Οποιος έχει τα γένια, έχει και τα χτένια, λέει η παροιμία. Μιλώ για τον αγαπητό μου Παναγιώτη Λαφαζάνη που την Παρασκευή υποστήριξε στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής ότι η 47σέλιδη πρόταση της κυβέρνησης προς τους θεσμούς είναι απόρροια συμβιβασμού που έχει προκύψει μέσα από συγκλίσεις και αμοιβαίες υποχωρήσεις, προκειμένου να βρεθεί μια θετική για την ελληνική πλευρά συμφωνία, και ότι εν πάση περιπτώσει –εφόσον αυτή υπάρξει –θα συζητηθεί στα κομματικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ, όπου και ο ίδιος θα εκφράσει την άποψή του.

Ακούγοντάς τον, μου έδωσε την εντύπωση ότι μπορεί και να μην πετάει τη σκούφια του για το ελληνικό Μνημόνιο, αλλά ότι κρατάει χαμηλά τους τόνους. Ή, για να το πω αλλιώς, όταν λες πως η πρόταση είναι προϊόν συμβιβασμού, αυτό που καταλαβαίνω είναι πως έχεις συμβιβαστεί κι εσύ μαζί της, δεν βγαίνεις μετά να δώσεις αντίθετη εικόνα.

Αυτό ακριβώς λοιπόν έκανε ο Παναγιώτης. Επειδή είδε τα δημοσιεύματα στον ηλεκτρονικό Τύπο να αμφισβητούν το αριστερό του DNA και να παίζουν ότι «συμφωνεί ο Λαφαζάνης με την ελληνική πρόταση», έσπευσε το Σάββατο να βγάλει ανακοίνωση.

Σε άπταιστη λαφαζανική χαρακτηρίζει «σκοπιμότητες και κακόγουστες εντυπωσιοθηρίες» τα δημοσιεύματα, διευκρινίζει ότι δεν εννοούσε πως έχει θετική γνώμη για το σύνολο της ελληνικής πρότασης, αλλά ότι θα εκφράσει τις απόψεις του, όπως και όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, για τη συνολική κυβερνητική πρόταση στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και στα αρμόδια όργανα του κόμματος.

Σύμφωνοι, δεν είπε ότι η ελληνική πρόταση είναι κάτι θετικό. Αλλά αν έχεις τα άντερα και παίζεις ως θεσμικός παράγοντας όπως ο Λαφαζάνης, δεν μπαίνεις στο παιχνίδι «είπα – ξείπα», και αυτό που στηρίζεις σε μια συνεδρίαση κάποιας κοινοβουλευτικής επιτροπής βγαίνεις και το υποστηρίζεις παντού. Δεν φοβάσαι τι θα δείξει το αριστερόμετρο!