Στους Ανεξάρτητους Ελληνες έχουν δέκα εκατομμύρια λόγους να τα κάνουν ρημαδιό, αλλά αυτό δεν αποτελεί εμπόδιο για ομόφωνες αποφάσεις από βουλευτές και στελέχη.

Το πνεύμα της ομοφωνίας διαπέρασε και το έκτακτο Συνέδριο που οργάνωσε ο Πάνος Καμμένος το Σαββατοκύριακο, προκειμένου να επικυρωθεί η αρχηγική θέση κατά της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, όποιος κι αν είναι υποψήφιος, και υπέρ της άμεσης προσφυγής σε εθνικές κάλπες.

Ο Παναγιώτης Μελάς αποτελεί τη μοναδική εξαίρεση σε αυτό το κλίμα ομοφωνίας και κομματικής ομοψυχίας, όχι γιατί καταψήφισε, αλλά επειδή δεν σήκωσε το χέρι την ώρα που ο προεδρεύων του Συνεδρίου, ο Παναγιώτης Σγουρίδης παρακαλώ, έθετε το κρίσιμο ερώτημα. Θεωρεί έτσι ότι νομιμοποιείται να πάρει προσεχώς τον δικό του δρόμο –τον οποίο έχει εν πολλοίς προαναγγείλει.

Στο επιτελείο Καμμένου δεν είναι ότι δεν βλέπουν όσα έρχονται, αλλά προτιμούν σε αυτή τη φάση να σπρώχνουν τη σκόνη κάτω από το χαλί. Στην πραγματικότητα, από τον Μελά αναμένουν πλέον την ανακοίνωση του αποχαιρετισμού και ευελπιστούν ότι δεν θα τον ακολουθήσουν κι άλλοι στην έξοδο –έστω κι αν ο πειραιώτης βουλευτής μετρά άλλους τρεις -τέσσερις στο κόμμα με τις δικές του ανησυχίες.

Το περίεργο είναι ότι ο Καμμένος στον εσωτερικό ανασχηματισμό που προηγήθηκε του Συνεδρίου, με στόχο την «αναζωογόνηση» του κόμματος, ανέθεσε στον Μελά τα καθήκοντα του τομεάρχη Υγείας.

Από τους παροικούντες στον Αγιο Σώστη, η κίνηση δεν ερμηνεύθηκε ως προσπάθεια του Καμμένου να καλοπιάσει τον αμφισβητία βουλευτή, αλλά ως ένδειξη ότι ο αρχηγός βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Και ως καλοί χριστιανοί που είναι, κάνουν τον σταυρό τους να μη γίνουν τα πράγματα χειρότερα…

Τα κόκαλα του Γκράμσι…

«Οταν το νέο πάει να γεννηθεί, το παλιό αρνείται να πεθάνει. Είναι η ώρα των τεράτων». Η φράση αυτή ανήκει στον Αντόνιο Γκράμσι, γραμματέα του ΚΚ Ιταλίας την εποχή του Μεσοπολέμου και θεωρητικό του επιστημονικού σοσιαλισμού.

Τον Γκράμσι, αν και μέλος της ΕΕ της Κομμουνιστικής Διεθνούς, τον επικαλούνται συχνά-πυκνά στελέχη από όλο το πολιτικό φάσμα. Από την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά μέχρι τη ΝΔ. Χθες, λοιπόν, ήταν η ώρα του προέδρου των ΑΝΕΛ Πάνου Καμμένου να χρησιμοποιήσει ένα χιλιοειπωμένο τσιτάτο, το οποίο βέβαια δεν αναφέρεται στα Μνημόνια, αλλά στην άνοδο του φασισμού ως αντίβαρο στην επερχόμενη σοσιαλιστική επανάσταση.

Γι’ αυτό σας λέω. Οσοι χθες το μεσημέρι, γύρω στις 4 μ.μ., αισθανθήκατε να κουνιέται για λίγα δευτερόλεπτα η γη κάτω από τα πόδια σας δεν ήταν σεισμός, αλλά τα κόκαλα του Αντόνιο Γκράμσι που έτριζαν.

…και ο Γοργοπόταμος

Αυτό το Συνέδριο των ΑΝΕΛ τα είχε όλα. Σημαντικές παρουσίες, σας αναφέρω ενδεικτικά τον γαλάζιο πρώην υφυπουργό Θανάση Γιαννόπουλο, τον πρόεδρο της ΟΛΜΕ Θέμη Κοτσιφάκη, τον χριστιανοκοινωνιστή Νίκο Νικολόπουλο…

Μαθήματα ιστορίας, τα οποία παρέδωσε ο πρόεδρος θυμίζοντας στο ακροατήριο πως χθες ήταν η «επέτειος μιας ιστορικής μέρας για την πατρίδα μας, μιας μέρας που θα πρέπει να την κατανοήσουμε όλοι», αναφερόμενος στην ημέρα που συναντήθηκαν και συμφώνησαν να ανατινάξουν τη γέφυρα του Γοργοποτάμου ο Αρης Βελουχιώτης κι ο Ναπολέων Ζέρβας…

Αλλά και προτάσεις για γεωπολιτική στροφή της χώρας, που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν επιτομή της realpolitik, τύπου «πιστεύουμε στη συμφωνία με την ομόδοξη Ρωσία και τον πρόεδρο Πούτιν».