Εξω δεν πάμε καλά, μα καθόλου καλά. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την ελληνική παρουσία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Βλέπετε η ιδέα των κυβερνητικών κεφαλών να εκλέγονται οι ευρωβουλευτές μπορεί να ήταν δημοκρατική, αλλά δεν ήταν καθόλου χρήσιμη. Αυτό αποδεικνύεται τώρα που ήρθε η ώρα να αξιολογηθούν με ευρωπαϊκά μέτρα τα ξεφτέρια που έστειλε στο Στρασβούργο ο κυρίαρχος ελληνικός λαός. Και εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι.

Αυτές τις ημέρες ολοκληρώθηκε η συγκρότηση των θεματικών ομάδων με τις οποίες λειτουργεί το Ευρωκοινοβούλιο. Σαν τις Κοινοβουλευτικές Επιτροπές της δικής μας Βουλής ένα πράγμα. Από αυτές τις επιτροπές περνάει το σύνολο του νομοθετικού έργου και συνεπώς η διάρθρωσή τους έχει σημασία. Σας πληροφορώ λοιπόν ότι από 22 προέδρους αυτών των επιτροπών και 86 αντιπρόεδρους, η ένδοξη ελληνική ομάδα κατάφερε να αποσπάσει μία μόνο θέση, και αυτή δευτερότερη: ο Κ. Χρυσόγονος του ΣΥΡΙΖΑ ανεδείχθη αντιπρόεδρος μιας επιτροπής που ασχολείται με την ανάπτυξη του Τρίτου Κόσμου. Σε κάθε σύναξη των προεδρείων θα τον τρώει η μοναξιά.

Οι υπόλοιποι φωστήρες δεν κρίθηκαν ικανοί για τέτοια αξιώματα. Ανθελληνισμός; Καθόλου. Απλώς δεν είχαν τα αντίστοιχα προσόντα –πάρτε τους έναν έναν και θα καταλάβετε. Αυτή η απουσία όλο και θα μας κοστίζει ως χώρα. Γιατί όταν είσαι πρόεδρος επιτροπής στο Στρασβούργο έχεις ορισμένα προνόμια: θέλουν να τα έχουν καλά μαζί σου τα στελέχη της Κομισιόν, έχεις λόγο στην ατζέντα των συζητήσεων, βρίσκεις πρόσβαση στα λόμπι, αναπτύσσεις σχέσεις με άλλους κ.λπ.

Αλλά ούτε στους δικούς τους πήγαν καλά οι ημέτεροι εκπρόσωποι. Οι πολιτικές ομάδες του Κοινοβουλίου, πλην της Αριστεράς, έχουν ορίσει τους συντονιστές που θα παρακολουθούν για λογαριασμό τους τη δουλειά των προαναφερθεισών επιτροπών. Μέχρι στιγμής κανείς δεν είναι Ελληνας…

Περίοδος κυνηγιού πρώην πασόκων

Μη λέμε μόνο για τον Τσίπρα ότι μαζεύει πρώην πασόκους. Το προσπαθεί και ο Σταύρος Θεοδωράκης –που δεν θα έπαιρνε παλαιούς πολιτικούς. Στις πρώτες επαφές έφαγε πόρτα: πρότεινε στους Αλ. Παπαδόπουλο, Αννα Διαμαντόπουλου και Γ. Φλωρίδη να μετάσχουν σε διάφορες ποταμίσιες ομάδες εργασίας αλλά, όπως λέει ένας εκ των τριών, «αν είναι να τουρκέψω θα γίνω αγάς». Του βγήκε όμως με τον πρώην ευρωβουλευτή του ΠαΣοΚ Σπύρο Δανέλη, που εκπονεί αυτή την περίοδο τις θέσεις του Ποταμιού για τη «βιώσιμη ανάπτυξη» –ειδικότης κτηθείσα εν τω Ευρωκοινοβουλίω. Οτι τον περιμένει και μια θέση υποψήφιου βουλευτή στο ψηφοδέλτιο του Ηρακλείου δεν το συζητώ.

Συγκίνηση στο τελευταίο «αντίο»

Περίσσεψε η συγκίνηση χθες στο νεκροταφείο Καλλιθέας κατά τον τελευταίο αποχαιρετισμό στον Δημήτρη Στεφάνου από τον πολιτικό κόσμο, τους φίλους και την οικογένειά του. Επικήδειους εκφώνησαν ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκος Μητσοτάκης, η Εύη Χριστοφιλοπούλου από το ΠαΣοΚ και κατόπιν επιθυμίας της οικογενείας του ο γραμματέας της Βουλής Θάνος Παπαϊωάννου. Ηταν άλλωστε εκεί και ο πρόεδρος του σώματος Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Από το ΠαΣοΚ ήταν πολλοί νυν, όπως ο Παύλος Γερουλάνος, αλλά και πρώην, όπως η Αννα Διαμαντόπουλου. Ο Γιάννης Ραγκούσης ήρθε από την Πάρο για να αποχαιρετίσει τον παλαιό συνεργάτη του. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος έφτασε από τους πρώτους, αλλά έφυγε νωρίς γιατί είχε συνάντηση με τον Μάθιου Νίμιτς και μόλις που αντάλλαξε μια τυπική χειραψία με τον Γ. Παπανδρέου, που έφτασε με κάποια καθυστέρηση.

Μια συνάντηση δεν φέρνει την άνοιξη

Πρώτα να περιγράψω τη σκηνή –έτσι όμως θα διαμορφωθεί σήμερα νωρίς το απόγευμα. Από τη μια πλευρά του τραπεζιού ο νεαρός, πλην επιδέξιος στις διαπραγματεύσεις, γραμματέας της ΔΗΜΑΡ Θανάσης Θεοχαρόπουλος, πλαισιωμένος από τον Κ. Αναγνωστάκη που κουμαντάρει την ΚΟ και τον Στέφανο Μανίκα, αριστοτέχνη στους ελιγμούς, ως μέλος της παλαιάς «ομάδας των λοχαγών» του ΠαΣοΚ. Από την άλλη ο «βαρύς» Δημ. Βίτσας, γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ και μαζί του οι Κ. Παυλάκης, Χρ. Στάικος και Στ. Λεωτσάκος –η αριθμητική υπεροχή ίσως επειδή αυτά θα συμβούν στα γραφεία της ΔΗΜΑΡ στη Βουλή.

Αντιλαμβάνεστε ότι περιγράφω τη σημερινή πρώτη και αναγνωριστική συνάντηση των δύο κομμάτων –μετά τις επιστολές που αντάλλαξαν πρόσφατα οι αρχηγοί τους –που μπορεί να αποβεί σημαντική, ίσως και ιστορική, για τις σχέσεις τους. Προαπαιτούμενα δεν υπάρχουν. Αν διαβάσει κανείς τα κείμενα των επιστολών όμως θα δει ότι πρέπει να λειάνουν πολλές γωνίες για να τα βρουν. Εντάξει στα περί απλής αναλογικής, Παιδείας, Υγείας και τα συναφή –πες ότι τα ταίριαξαν. Στα αλλά όμως οι αποκλίσεις βγάζουν μάτι. Η ΔΗΜΑΡ, π.χ., δεν δέχεται τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ περί αυτόματης κατάργησης των 400 μνημονιακών νόμων, έτσι μια κι έξω. Επίσης η επιστολή Κουβέλη ήταν σαφής για την «αδιαπραγμάτευτη» παραμονή της χώρας στο ευρώ, ενώ η απάντηση Τσίπρα δεν το ανέφερε αυτό το θέμα. Και για το χρέος οι δημαρίτες δεν ενθουσιάζονται με τις θεωρίες των συριζαίων για διαγραφή ενός μέρους του και πάντως είναι αντίθετοι σε μονομερείς ενέργειες.

Παρ’ όλα αυτά, η συνάντηση έχει τη σημασία της και ες αύριον τα νεότερα.

Τελευταία Νέα