Ο διάλογος,η κριτική, η δημοκρατία εν τέλει ήταν και είναι έννοιες και αξίες ασύμβατες με το DNA του Σύριζα. Από την εποχή που ήταν ακόμα στην αντιπολίτευση – και πολύ περισσότερο σήμερα ως κυβέρνηση – δεν ανέχονται την κριτική, τη διαφορετική άποψη, την αντιπαράθεση. Όποιος δεν τους υμνεί, όποιος αμφισβητεί τις «επιτυχίες» τους είναι όχι απλώς εχθρός, αλλά στοχοποιείται, διαβάλλεται, συκοφαντείται με μεθόδους μάλιστα που παραπέμπουν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Ο έλεγχος των μέσων ενημέρωσης υπήρξε – και εξακολουθεί να είναι – ο διακαής πόθος του κ.Τσίπρα και της παρέας του Μαξίμου. Προσπάθησαν και προσπαθούν με κάθε είδους σκοτεινές μεθοδεύσεις και απειλές, να υποτάξουν την ενημέρωση, να χειραγωγήσουν εκδότες και δημοσιογράφους και όσοι δεν συμμορφώνονται με τις υποδείξεις τους στοχοποιούνται ως εχθροί του έθνους και λιθοβολούνται ως υπονομευτές της εθνικής προσπάθειας.

Χθες ο πρωθυπουργός σε μια ακόμα επίδειξη άγνοιας – και αδιαφορίας – των κανόνων της δημοκρατίας ανακάλυψε ένα ακόμα «μαύρο μέτωπο» που αποτελείται από ότι «σάπιο και διεφθαρμένο έχει να επιδείξει η χώρα» συμπεριλαμβάνοντας σε αυτό την αντιπολίτευση τα μέσα ενημέρωσης και τους εκδότες τους. Όχι φυσικά αυτά που τον λιβανίζουν και εκτελούν διατεταγμένες υπηρεσίες από τον ίδιο, αλλά όσα τολμούν(!) να μην υπακούν στα κελεύσματα του.

Φαλκίδευση των θεσμών

Θα μπορούσε αυτή η αναφορά να εκληφθεί και ως μαύρο χιούμορ, αν δεν συνιστούσε μια ευθεία και επαναλαμβανόμενη απειλή και δεν συνοδευόταν από μια διαρκή πρακτική φαλκίδευσης δημοκρατικών θεσμών. Γιατί είναι πέραν πάσης λογικής να παριστάνουν τους κατήγορους αυτοί που συγκρότησαν στις πλατείες της οργής ένα πραγματικό μαύρο και ισοπεδωτικό αντιμνημονιακό μέτωπο.

Αυτοί που διέσυραν και προπηλάκισαν με κάθε τρόπο πολιτικούς αντιπάλους,που εφάρμοσαν κυριολεκτικά τακτικές εξόντωσης τους, που στοχοποίησαν ακόμα και τους χθεσινούς συντρόφους τους, όταν τους εγκατέλειψαν μετά τις επιτόπιες κυβιστήσεις τους για να παραμείνουν στην εξουσία.

Δυστυχώς για τον κ. Τσίπρα και τα στελέχη του η εποχή της δήθεν αθωότητας και των αθρόων υποσχέσεων έχει παρέλθει προ πολλού. Εμετρήθηκαν, εζυγίσθηκαν και αποκαλύφθηκαν. Αυτοί στην πραγματικότητα εκπροσωπούν το παλιό και το απαξιωμένο πρόσωπο της χώρας. Για αυτό και φοβούνται τόσο πολύ μην χάσουν την εξουσία και βρεθούν αντιμέτωποι με τα λάθη και τις ευθύνες τους.

Καλλιεργούν την πόλωση και το διχασμό, συκοφαντούν χωρίς μέτρο, υπονομεύουν τους θεσμούς γιατί μόνο αυτό ξέρουν να κάνουν καλά. Μόνο που δεν πείθουν πια γιατί έχουν χάσει προ πολλού και το τελευταίο ίχνος από το περιβόητο ηθικό πλεονέκτημα που «πούλησαν» για χάρη της εξουσίας.