Τα κρυφά χαρτιά στο πόκερ της Κεντροαριστεράς

Από την πρώτη στιγμή οι υποψήφιοι αρχηγοί για τον νέο φορέα της Κεντροαριστεράς θέλησαν να κάνουν εμφανές το πολιτικό τους στίγμα. Ο καθένας εκ των διεκδικητών έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, δυνατά σημεία και αδυναμίες –αυτές τις τελευταίες, άλλωστε, προσπαθούν να καλύψουν όσο καλύτερα μπορούν, με τη βεβαιότητα ότι εκεί βρίσκεται το «κλειδί» για να ενισχύσουν το προσωπικό τους ακροατήριο. Με βάση τις δημοσκοπήσεις που μέχρι σήμερα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, εκείνοι που συγκεντρώνουν τις μεγαλύτερες πιθανότητες να περάσουν στον δεύτερο γύρο προετοιμάζουν τη στρατηγική τους σχεδόν από την πρώτη ημέρα που προέβαλαν ως υποψήφιοι στον κεντροαριστερό μαραθώνιο.

Ηταν ξεκάθαρο από την αρχή πως η Φώφη Γεννηματά έχει δυναμική σε ένα πιο παραδοσιακό και πασοκογενές ακροατήριο. Γνωρίζοντας πως εκεί βρίσκεται η βάση των ψηφοφόρων της, φρόντισε να καλλιεργήσει την υποστήριξη στο πρόσωπό της στα κάστρα της παράταξης. Επισκέφτηκε την Κρήτη, κάνοντας στοχευμένες ομιλίες σχετικά με την ιστορία του ΠΑΣΟΚ –η περιοχή θεωρείται ένα από τα παραδοσιακά προπύργια. Παράλληλα, το επιτελείο της στη Χαριλάου Τρικούπη γνωρίζει πως η, καμιά φορά, επικοινωνιακή εικόνα «παλαιού τύπου» που αποπνέει η πράσινη παράδοση θα μπορούσε να βλάψει την υποψηφιότητα της προέδρου. Εριξε, επομένως, το βάρος της καμπάνιας στη νέα γενιά, ενεργοποιώντας το φοιτητικό δίκτυο ανά τη χώρα, ενώ ο πολιτικός χώρος της Νέας Αλλαγής δίνει την ισορροπία μεταξύ παλιού και νέου που επεδίωκαν να πετύχουν. Η στρατηγική Γεννηματά επιβάλλει επίσης περιορισμένες εμφανίσεις, θέλοντας να περάσει την εικόνα μιας μετρημένης ηγεσίας, που «ζυγίζει τα λόγια της». Ακόμα και οι δημόσιες απαντήσεις της για την απουσία από τη Βουλή ήταν στοχευμένες, απέναντι σε αυτούς που θεωρούνται οι μεγαλύτεροί της αντίπαλοι.

Επικοινωνιακό Ποτάµι

Στη Σεβαστουπόλεως, από την άλλη, γνωρίζουν πως η επικοινωνιακή ευχέρεια του Σταύρου Θεοδωράκη είναι από τα μεγαλύτερα ατού του –φάνηκε, άλλωστε, και στο ντιμπέιτ της Πέμπτης. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, το επιτελείο του επενδύει στη σχέση του Θεοδωράκη με τις περιθωριοποιημένες ομάδες και στο φιλελεύθερο προφίλ του επικεφαλής, το οποίο και ο ίδιος φροντίζει, με κάθε ευκαιρία, να προβάλλει. Είναι χαρακτηριστικό πως μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου το τηλέφωνό του δεν σταμάτησε να χτυπάει, με μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας να του δίνουν συγχαρητήρια. Το σχεδόν ανύπαρκτο παρελθόν του στο ΠΑΣΟΚ τού δίνει τη δυνατότητα να ξεφύγει από την πεπατημένη, στοχεύοντας σε ένα πιο κεντρώο ακροατήριο. Ο φόβος, όμως, της απομόνωσης από τη βάση του ΠΑΣΟΚ είναι πάντα εκεί –γι’ αυτό και στις πιο πρόσφατες δηλώσεις του ο Θεοδωράκης «μαλάκωσε» την αυστηρότητα που επεδείκνυε στον όρο «Κεντροαριστερά», όπως και στον αυστηρό διαχωρισμό που κάνει μεταξύ παλαιού και νέου κομματικού συστήματος.

Ο διακριτικός δήμαρχος

Στον αντίποδα, ο Γιώργος Καμίνης «δεν το ‘χει» επικοινωνιακά, όπως αναγνωρίζουν και υποστηρικτές του. Ως καθηγητής Νομικής και άνθρωπος φύσει χαμηλών τόνων, επιλέγει να κινηθεί θεσμικά –μιλάει στοχευμένα, προσεγγίζοντας κάθε θέμα ξεχωριστά. Η ενωτική διάθεση που επιδιώκει να δώσει στην υποψηφιότητά του καθώς και η αποδοχή του από την ακαδημαϊκή ελίτ έχουν μέχρι στιγμής πετύχει τον σκοπό τους, προσφέροντάς του ανοίγματα τόσο στον χώρο του ΠΑΣΟΚ όσο και στο προοδευτικό Κέντρο –αν και στο στρατόπεδο του Μένουμε Ευρώπη δεν βρίσκει πάντα φίλους μετά τις δηλώσεις του περί «ηγεσίας» στην πρωτοβουλία για το Ναι στο δημοψήφισμα. Την ίδια στιγμή, επιδιώκει να γίνει ευρύτερα γνωστός πανελλαδικά, έτσι ώστε η παρουσία του να μην εξαρτάται μόνο από την Αττική. Το μεγάλο του πρόβλημα, λένε στελέχη του χώρου, είναι η υπέρ το δέον πραότητα που τον χαρακτηρίζει. Δεν σχολιάζει τους αντιπάλους του και τις αποφάσεις τους –με μοναδική εξαίρεση την πρόσφατη επίθεση στη Φώφη Γεννηματά, δημιουργώντας την πρώτη πολιτική του «γωνία» από την ανακήρυξη της υποψηφιότητάς του.

Ισορροπίες ευρωπαϊκού τύπου

Ο Νίκος Ανδρουλάκης επέλεξε να κρατήσει λεπτές ισορροπίες. Εχοντας τους προηγούμενους μήνες συγκεντρώσει υποστήριξη από όσους εξέφραζαν τη δυσαρέσκειά τους για τις επιλογές της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, δεν έχει ποτέ εξαπολύσει προσωπικά επιθέσεις στη Φώφη Γεννηματά.

Αντίθετα, επιλέγει κι εκείνος να προβάλλει την ενότητα της παράταξης, καθώς επικεντρώνεται στη δημιουργία ενός «ενιαίου ιστορικού αφηγήματος», υπερασπιζόμενος το παρελθόν του ΠΑΣΟΚ, κατακρίνοντας ωστόσο τις παλαιοκομματικές πρακτικές του παρελθόντος.