Τέσσερις γενιές πολιτικών έχει προσφέρει στη δημόσια ζωή της χώρας η οικογένεια Μητσοτάκη, η μακροβιότερη πολιτική οικογένεια του τόπου. Η ιστορία της ξεκινά τον 19ο αιώνα, συνεχίζεται τον 20ό και περνάει επιτυχώς στον 21ο. Ολα ξεκίνησαν από τον Κωστή Μητσοτάκη (1845-1898), ο οποίος ίδρυσε στην Κρήτη το Κόμμα των Ξυπόλητων. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος το μετονόμασε σε Κόμμα των Φιλελευθέρων. Ο γιος τού Κωστή, Κυριάκος Μητσοτάκης, ήταν βουλευτής Χανίων και ο δικός του γιος, ο –σημερινός –Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, μπήκε στη Βουλή το 1946 και σταμάτησε… οικειοθελώς το 2004! Για να ανοίξει στον γιο του Κυριάκο ο δρόμος που είχε ανοίξει ήδη για την κόρη του Ντόρα.

Στους ανιόντες του βρίσκουμε και τον Αριστομένη Μητσοτάκη, βουλευτή Χανίων και υπουργό του Παπαναστασίου στον Μεσοπόλεμο. Επίσης, ο Κ. Μητσοτάκης είναι εγγονός της αδελφής του Ελευθέριου Βενιζέλου και θείος του ήταν ο Σοφοκλής Βενιζέλος. Χώρια που υπήρξε, από την πλευρά της μητέρας του, και εγγονός του πολιτικού της Κρήτης Χαράλαμπου Πλουμιδάκη. Συμπέρασμα; Αν υπάρχει στο DNA των ανθρώπων γονίδιο που οδηγεί στην πολιτική, στο Μητσοτακέικο είναι πολύ δραστήριο.

Το αστείο είναι ότι στο επίσημο βιογραφικό του ο Κ. Μητσοτάκης αναφέρει ότι δεν είχε την πρόθεση να αναμειχθεί στην πολιτική. Δεν το απέφυγε γιατί «δεν υπήρχε κανείς να εκπροσωπήσει πολιτικά την οικογένεια» –ο πατέρας του και ο θείος του είχαν πεθάνει. Τη δική του μακροβιότητα ακολουθεί και η εφημερίδα στην οποία στήριξε την εκλογή του: ο «ΚΗΡΥΞ» των Χανίων συνεχίζει και σήμερα να εκδίδεται –μέχρι και σύνταξη δημοσιογράφου του έβγαλε, δεδομένου ότι είναι ο εκδότης της.

ΣΤΑ 28 ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ. Πρωτοβγήκε βουλευτής στα 28 του με την Εθνική Πολιτική Ενωση του Σοφοκλή Βενιζέλου στα Χανιά και το 1951, στα 32 του, έγινε υφυπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου. Οταν το Κέντρο θα επανέλθει στα πράγματα το 1963-64 υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου, θα πάρει το υπουργείο Οικονομικών και στις κυβερνήσεις Νόβα και Στεφανόπουλου, της Αποστασίας, θα είναι υπουργός Συντονισμού.

Το ίδιο αξίωμα πήρε το 1978 προσχωρώντας στη ΝΔ του Κ. Καραμανλή από το Κόμμα των Φιλελευθέρων με το οποίο κατάφερε να μπει στη Βουλή το 1977, καθώς ο ιδρυτής της ΝΔ δεν τον πήρε στο κόμμα του το 1974, όπως περίμενε. Εγινε υπουργός Εξωτερικών του Γεωργίου Ράλλη το 1980 και το 1984 –μετά την επέλαση του ΠαΣοΚ και την αδυναμία του Ευάγγελου Αβέρωφ να αναμετρηθεί με τον Ανδρέα Παπανδρέου –επιλέχθηκε από τη Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ ως αντι-Ανδρέας. Εχασε, ωστόσο, στην πρώτη αναμέτρησή τους το 1985.

Για να γίνει τελικά πρωθυπουργός, χρειάσθηκε να διοργανώσει τη σφοδρότερη –και όχι πάντα θεμιτή –επίθεση που έκανε ποτέ αξιωματική αντιπολίτευση σε κυβέρνηση, αλλά και τρεις συνεχόμενες αναμετρήσεις. Τα υψηλά ποσοστά του στις διαδοχικές εκλογές του «βρώμικου 1989» δεν του έδωσαν αυτοδυναμία και χρειάστηκε να ρίξει την τρικομματική κυβέρνηση Ζολώτα το 1990 για να πάρει τελικά τη θέση του άσπονδου αντιπάλου του. Τον οποίο εν τω μεταξύ είχε παραπέμψει στο Ειδικό Δικαστήριο μαζί με την τότε Αριστερά, με την όποια συνεργάσθηκε για τρεις μήνες στην κυβέρνηση Τζανετάκη.

ΠΥΡΡΕΙΟΣ ΝΙΚΗ. Η νίκη του 1990 ήταν πύρρειος για τον Κ. Μητσοτάκη καθώς η κοινοβουλευτική του υπέροχη ήταν μόλις μία έδρα. Αλλά όχι τυχαία. «Αυτή η έδρα μάς έδωσε την αυτοδυναμία» έλεγε ο ίδιος και εννοούσε την κόρη του –και διάδοχό του κατ’ ουσίαν –η όποια «έφερε την έδρα της Ευρυτανίας».

Πράγματι η Ντόρα Μπακογιάννη, διευθύντρια του πολιτικού γραφείου του πατέρα της ώς τότε και υπουργός Πολιτισμού στην κυβέρνησή του, διεκδίκησε το 1990 την έδρα που είχε πάρει το 1989 ο –δολοφονημένος από τη 17Ν –σύζυγός της Παύλος Μπακογιάννης. Εκτοτε η μισή βάση της οικογένειας μεταφέρθηκε στο Καρπενήσι, χωρίς να εγκαταλειφθούν τα Χανιά. Εκεί ωστόσο δεν εκλέγεται κάνεις Μητσοτάκης πλέον και την έδρα παίρνει με ευκολία –χάρη στο όνομα και τις άπειρες κουμπαριές των Μητσοτάκηδων –ο ανιψιός τους Κυριάκος Βιρβιδάκης.

Τελευταία Νέα