Αναζήτηση
Τον ασκό του Αιόλου άνοιξε ο χαρακτηρισμός που απέδωσε ο υφυπουργός Παιδείας Κώστας Ζουράρις σε όσους αποκαλούν δικτάτορα τον Φιντέλ Κάστρο.
Ο χαρακτηρισμός (σ.σ. μαλάκες), ο οποίος μάλιστα όπως υποστήριξε χθες (στον Real Fm) αποτελεί… επιστημονική λέξη, δεδομένου ότι αναφέρεται από τον Θουκυδίδη και έχει την έννοια του «μαλθακού», εκτός απο πολιτικούς ξεσήκωσε και ακαδημαϊκούς.
Ο πανεπιστημιακός Αντώνης Λιάκος, ο οποίος διετέλεσε και πρόεδρος της επιτροπής εθνικού διαλόγου για την παιδεία επί υπουργίας Νίκου Φίλη, επιτέθηκε με δριμύτητα στον υφυπουργό Παιδείας, αναρτώντας (στο facebook) κείμενο στο οποίο τονίζει ότι «η αρλουμπολογία δεν αντιμετωπίζεται με επιχειρήματα». Αλλά ο Αντώνης Λιάκος που πριν από λίγο καιρό είχε την ευθύνη χάραξης της κυβερνητικής πρότασης για τις μεταρρυθμίσεις στην παιδεία δεν περιορίστηκε στον Ζουράρι και κατέκρινε την κυβερνητική πολιτική σε πολιτισμό και παιδεία.
Χαρακτήρισε «ολική καταστροφή» το γεγονός ότι στον Ζουράρι έχει ανατεθεί η ευθύνη της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό, αλλά και στο δημοτικό σχολείο, και συνέχισε: «Δυστυχώς το φαινόμενο Ζουράρι δείχνει, μαζί με την κρίση στο υπουργείο Πολιτισμού, ότι υπάρχει ευρύτερο πρόβλημα. Η κυβέρνηση δεν έχει στρατηγική στα ζητήματα που αφορούν τον πολιτισμό και την παιδεία. Ο άξονας παιδείας – πολιτισμού δεν είναι δευτερεύων σε σχέση με τον άξονα της οικονομίας. Η αποτυχία εδώ θα πληρωθεί ακριβά και με συνέπειες σε βάθος χρόνου».
Ο Αντώνης Λιάκος ήταν εξάλλου ο πρώτος που αντέδρασε όταν ο Ζουράρις ανέλαβε το πόστο του: «Βάζεις έναν τέτοιο τύπο στο υπουργείο Παιδείας; Είμαστε καλά; Γρήγορα αποπομπή, πριν γίνει διεθνές θέμα», είχε γράψει τότε (επίσης στο facebook) και το αιτιολόγησε υποστηρίζοντας ότι η παρουσία Ζουράρι στο υπουργείο είναι ασύμμετρη με τις υποθέσεις που θα του δώσουν να χειριστεί. «Συμβολικά επισκιάζει και τον υπουργό», είχε πει.
ΠΑΛΙΟΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ. Η αντιπαράθεση Λιάκου – Ζουράρι κρατάει χρόνια και αναζωπυρώθηκε την εποχή που ο πρώτος ανέλαβε τον εθνικό διάλογο για την παιδεία. Τότε ο σημερινός υφυπουργός Παιδείας είχε ξεσπαθώσει εναντίον του, κατατάσσοντάς τον στους «βοσκηματώδεις της ασυνεχείας», δηλαδή στους επιστήμονες που υποστηρίζουν τη «βροντερή ηλιθιότητα, το σκωρ, τη βρωμώδη επιστημονολογικά άποψη της ασυνέχειας των Ελλήνων». Ενας λόγος για το τότε ξέσπασμα Ζουράρι εστιάζεται χρονικά σχεδόν μια δεκαετία πίσω, όταν ο Λιάκος είχε υποστηρίξει επιστημονικά το πολυσυζητημένο σχολικό βιβλίο της Μαρίας Ρεπούση, που αναφερόταν στον «συνωστισμό» στην προκυμαία της Σμύρνης.
Τότε μάλιστα ο Ζουράρις είχε αναφέρει σε συνέντευξή του αστειευόμενος ότι κάποιος του είχε πει πως θα ήταν καλό, «όταν η Ρεπούση μπει στη Βουλή, να την περιστοιχίσουν βουλευτές της Χρυσής Αυγής για να καταλάβει τι θα πει «συνωστισμός»…».
Βαθύτερος λόγος ωστόσο, είναι ότι ο Ζουράρις αποδίδει στον Λιάκο ότι έχει διατυπώσει μια θεωρία «περί ασυνέχειας του ελληνικού έθνους, ότι δεν υπάρχει έθνος και ότι το έθνος είναι κατασκευή των Βαυαρών μετά τη Γαλλική Επανάσταση και το κράτος έκανε τους Ελληνες… Αυτός ο Λιάκος, που είναι κλασικός πατριδοκλάστης, λέει ότι δεν υπάρχει πατρίδα, είναι κατασκευή, ιδεολόγημα μετά το 1830».
Χθες, πάντως, ο Αντώνης Λιάκος έγραψε ότι δεν έχει την πρόθεση να μπει σε διαδικασία αντιπαράθεσης με τον υφυπουργό, καθώς «η αρλουμπολογία δεν αντιμετωπίζεται με επιχειρήματα». Εντούτοις χαρακτήρισε παντελώς ανυπόστατα όσα είπε ο Ζουράρις (στο ραδιόφωνο του Aλφα) «τόσο ως προς την αποχώρησή μου από το υπουργείο λόγω των αντιδράσεων της ΟΛΜΕ όσο επίσης και όσα μου αποδίδει ως προς το θέμα συνέχεια – ασυνέχεια του έθνους. Παντελώς ανυπόστατα. Δεν μπαίνω σε συζήτηση για τα ζητήματα αυτά, τα γραπτά μου είναι δημόσια, δεν έχουν ανάγκη συνηγορίας».
ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ… Ο Κώστας Ζουράρις από την πλευρά του δεν σταματάει να μιλάει, ούτε δείχνει μετανιωμένος για όσα είπε. Χθες επέμεινε (στον Real Fm) ότι η λέξη που χρησιμοποίησε αρμόζει στο αξίωμά του, δεδομένου ότι είναι η γλώσσα του Αριστοφάνη και του Μολιέρου και επειδή όποιος χρησιμοποιώντας τον «αναγωγισμό» αποκαλεί το σύνολο της προσωπικότητας του Κάστρο με τη λέξη «δικτάτορας» παραγνωρίζει, μεταξύ άλλων, τον εγγραμματισμό και το σύστημα υγείας των Κουβανών.
