Αναζήτηση
Την ώρα που στο Κάιρο ολοκληρωνόταν η τριμερής συνάντηση κορυφής Αιγύπτου – Ελλάδας – Κύπρου για τα ενεργειακά (και όχι μόνο), η Τουρκία στον αντίποδα προχωρούσε στον άτυπο μεν, κρίσιμο δε προσδιορισμό των θαλάσσιων «κυριαρχικών της δικαιωμάτων» στις νοτιοδυτικές παρυφές της Ανατολικής Μεσογείου. Που σημαίνει: τη θαλάσσια ζώνη μεταξύ Κύπρου (στο ύψος του Ακάμα) μέχρι Καστελλόριζο. Και νοτιότερα, προς τη νοητή γραμμή όπου εφάπτονται οι βλέψεις του Καΐρου.
Και το Κάιρο ακριβώς (όπως τεκμαίρεται από απόλυτα διασταυρωμένες πληροφορίες) για πρώτη φορά «τα πισωγύρισε» ως προς το ζήτημα της ΑΟΖ με την Ελλάδα. Θέλοντας ν’ αποφύγει κλιμάκωση εντάσεων με την Αγκυρα, που αυτή τη στιγμή –όπως είπε και ο αιγύπτιος πρόεδρος στους ηγέτες Ελλάδος και Κύπρου –«διαδραματίζει εκ των πραγμάτων πρωταγωνιστικό ρόλο στο Συριακό. Του οποίου η έκβαση θ’ αποβεί εκ των πραγμάτων προσδιοριστικός παράγοντας «για τα περαιτέρω». Για τις περιφερειακές δηλαδή ανακατανομές ισχύος, επιρροών και περιφερειακών ρόλων.
Αλλά την ίδια ώρα –κι αυτό επενέργησε σαφώς στην αιγυπτιακή στάση –το Ισραήλ διαπραγματευόταν στην Κωνσταντινούπολη με την Τουρκία καίρια ζητήματα νομής (και διανομής) των ενεργειακών αποθεμάτων του. Τα οποία πλεονάζουν όπως έχει διακριβωθεί και απαιτούν πρόσφορους τρόπους (και δρόμους) διαθέσεώς των. Κάτι που θ’ αλλάξει άρδην το τοπίο από άποψη στρατηγικών ισοζυγίων στην περιοχή.
Ο αιγύπτιος πρόεδρος συνέστησεν ευσχήμως αποφυγή οξύνσεων στα ελληνοτουρκικά. Καθώς: Για την ανακήρυξη και οριοθέτηση Ελληνικής ΑΟΖ στις νοτιοανατολικές παρυφές των αιγαιωτικών πυλών (Καστελλόριζο) απαιτείται συναίνεση Αθήνας – Αγκυρας – Καΐρου – Λευκωσίας. Χωρίς την οποία θα προκληθούν μείζονες περιπλοκές. Τις οποίες ήδη προαγγέλλει ο Ερντογάν, που δημιουργεί ευρύτερα ζητήματα σε άλλες και πιο κρίσιμες αιγαιωτικές περιοχές. Οχι μόνο θέτοντας ζήτημα για τη Συνθήκη της Λωζάννης.
ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ.Αλλά την ίδια ώρα συμπίπτουν και οι ακόμη κρισιμότερες φάσεις επιλύσεως του Κυπριακού. Κάτι που είτε θετικά (με λύση) είτε αρνητικά (με κρίση) θα επενεργήσει αναλόγως σε ό,τι αφορά τις επιθυμίες της Αθήνας για υπέρβαση των πάγιων φοβικών συνδρόμων και ανακήρυξη ΑΟΖ. Τόσο προς Ανατολάς όσο και προς Δυσμάς. Δηλαδή στο Ιόνιο. Οπου επίσης σοβούν εκκρεμότητες και τείνουν να προκληθούν σοβαρά προβλήματα. Και όπου επίσης «βάζει το χεράκι της» η Αγκυρα μέσω αλβανικών βραχιόνων που εφρόντισε να εκθρέψει.
Οι κλιμακούμενες τουρκικές προκλήσεις και οι ενέργειες που επιχειρούνται στην περιοχή κατατείνουν στη διαμόρφωση κατάλληλων συνθηκών δημιουργίας γεωπολιτικών τετελεσμένων. Με την εκμετάλλευση των πάγιων στρατηγικών αδυναμιών της Κύπρου και ταυτόχρονα της καταστάσεως που καθηλώνει τις δυνατότητες της Ελλάδας. Αφενός ν’ αντιδράσει σε τέτοια τετελεσμένα. Και αφετέρου να ενεργήσει προάγοντας νόμιμα δικαιώματα μέσα στα εθνικά κυριαρχικά της όρια. Οπως είναι η ανακήρυξη και οριοθέτηση Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών.
Ηδη: Κι ενώ το Ισραήλ τείνει να καταλήξει στην κατασκευή αγωγών παροχετεύσεως του αερίου του προς την Τουρκία, η τελευταία προχωρά στην οριστική πόντιση καλωδίων «ηλεκτρικής ενοποιήσεως» με τα κατεχόμενα κυπριακά εδάφη! Εκ παραλλήλου με τους ήδη εν λειτουργία τεράστιους υποθαλάσσιους υδραγωγούς που την ενώνουν επίσης οριστικά με τον κυπριακό Βορρά. Δίνοντας το σινιάλο προς το Ισραήλ για έργα υδροδοτήσεως και του ιδίου! Κάτι που επίσης εθίγει (σύμφωνα με συναφείς εκθέσεις προς τη Λευκωσία) κατά τις τουρκο-ισραηλινές επαφές στην Κωνσταντινούπολη την περασμένη εβδομάδα.
ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΙΡΑΚ. Υπό το φως αυτών των εξελίξεων –που σημειωτέον προάγονται υπό το άγρυπνο βλέμμα της Ουάσιγκτον –το επόμενο διάστημα θα είναι καθαυτό κρίσιμο για τις παραπέρα διαμορφώσεις στην περιοχή. Και οι οποίες θα εξαρτηθούν από την έκβαση της αιματηρής αντιπαραθέσεως στη Συρία και στο Ιράκ. Την πρώτη ως προς την τελική κατάληξη του εμφυλίου και τις μη αναστρέψιμες διαμελιστικές δυναμικές που ήδη επενεργούν. Και στο Ιράκ με την κατάλυση του ισλαμικού χαλιφάτου ή μη. Και στην μια περίπτωση και στην άλλη, ο τουρκικός ρόλος είναι προφανής.
Στην πρώτη καθιδρύεται κι εμπεδώνεται ήδη ευρύ προγεφύρωμα με συναίνεση ΗΠΑ και Ρωσίας. Στη δεύτερη τα τουρκικά στρατεύματα ετοιμάζονται ήδη για τη Μοσούλη. Με το «έτσι θέλω», παρά τις αντιδράσεις της Βαγδάτης, αλλά με το «ναι» της αυτόνομης Κουρδικής Διοικήσεως του Μπαρζανί.
Αυτά μπορεί μεν να φαίνονται άσχετα προς τα «καθ’ ημάς». Πλην τα προσδιορίζουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Αλλά πάντοτε σε βαθμό απόλυτα καθοριστικό.
Κι άλλωστε όσα ευθέως διαπράττει στο Αιγαίο (και εις βάρος της Κύπρου) η Αγκυρα το τελευταίο διάστημα συνιστούν δείκτες αυτών που όλοι φοβούνται ότι μπορεί να επισυμβούν. Ως απευκταία μεν. Πλην εν δυνάμει προοίμια έως και θερμών υποτροπών.
