«Welcome to the jungle» τραγουδούσαν οι Guns n’ Roses πριν από περίπου τρεις δεκαετίες, χωρίς προφανώς να έχουν υπόψη τους το νέο πολιτικό σκηνικό που στήνεται στην Ελλάδα για το επόμενο διάστημα.Η επόμενη μέρα της ρουλέτας της δημοπρασίας μπορεί να ενισχύει το αφήγημα Τσίπρα για «στρίμωγμα» και «ξήλωμα» της τηλε-ολιγαρχίας αλλά ο βασιλιάς είναι γυμνός ή, μάλλον, η επανεκκίνηση της οικονομίας δεν είναι μια υπόθεση που περνάει από τη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και τα 246 εκατ. ευρώ που συγκεντρώθηκαν.
Το παρασκήνιο του ιδιότυπου τζογαρίσματος εξάλλου είχε μαρκαρίσματα, λαγούς, πείσμα, αν και η μάχη της νέας ραδιοτηλεοπτικής πασαρέλας τώρα αρχίζει αν δεν βρει τοίχο στην Κομισιόν.«Ηθικόν ακμαιότατον» για την κυβέρνηση λοιπόν; Θα μπορούσε κανείς να απαντήσει καταφατικά –η δημοπρασία ήταν επιτυχής και η κοινωνία έχει εθιστεί στην πολεμική στα συστημικά ΜΜΕ -, όμως κάτι άλλο υπάρχει στο βάθος. Πιο καίριο και πιο καθοριστικό. Η πραγματική οικονομία, το πρόγραμμα και το κάδρο της αγοράς. Το 2018 είναι πιο κοντά απ’ ό,τι νομίζουμε και όπως καλά καταλάβατε το χρέος και η διευθέτησή του δεν προβλέπεται, μετακινώντας όλο και πιο πίσω και σε δρόμο με αγκάθια το αφήγημα Τσίπρα. Το πρόγραμμα τελειώνει δίχως να λογαριάζει τη δική σου τη μελαγχολία.
Πολύ πιο άμεσα όμως, και βέβαια μιλάμε για το προσεχές δεκαήμερο, η κυβερνητική ατζέντα θα έχει τη Σύνοδο των Ηγετών του Νότου και την πατροπαράδοτη υποσχετική της ΔΕΘ. Στη δεύτερη η βαλίτσα του Πρωθυπουργού θα έχει παροχές, θα έχει ενέσεις μικρής αναδιανομής αλλά βασικά θα αποτελέσει μια καλή ευκαιρία μερικής επαναφοράς στο πεδίο που σήμερα η κυβέρνηση έχει χάσει έδαφος: αυτό της κοινωνίας. Στο μυαλό του Αλέξη Τσίπρα θα είναι και οι συμμαχίες κάτω από τη μύτη της Γερμανίας στο φόντο της λιτότητας και γι’ αυτό θα έλθουν στα μέρη μας οι Νότιοι.
Βελούδινα όμως ή αλλιώς: βαλς έξω και σκληρό ροκ μέσα. Κι αυτό αφού ο δυϊσμός της κυβερνητικής πρακτικής θέλει σύμπνοια ή υπακοή στο Βερολίνο και τζαρτζάρισμα των πολιτικών της αντιπάλων στο εσωτερικό.
Στη μάχη των δεξιοτήτων οι ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ έχουν μείνει μόνοι στο ρινγκ, την ίδια ώρα που ζητείται Κέντρο ή Το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ μοιάζουν χαμένοι στη μετάφραση της δικής τους κεντροαριστερής σύμπραξης. Η Ελιά είναι ένα δέντρο που ποτίζεται με συχνότητα θα λέγαμε και η εποχή δεν συγχωρεί ή δεν χωρά τους τρίτους δρόμους.