Αναζήτηση
Ενας εμφύλιος πόλεμος που έχει ξεφύγει από κάθε όριο δεοντολογίας μαίνεται ανάμεσα στους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων και στη συνδικαλιστική ηγεσία των ιδιωτικών εκπαιδευτικών.
Αιτία, το νομοσχέδιο του Νίκου Φίλη που συζητείται σήμερα στη Βουλή, το οποίο μεταξύ άλλων περιλαμβάνει άρθρο (Ν. 28) που εμποδίζει τις απολύσεις ιδιωτικών εκπαιδευτικών σε βαθμό που κατά τους σχολάρχες ουσιαστικά τους μονιμοποιεί όπως στο Δημόσιο ενώ κατά τους συνδικαλιστές επαναφέρει τη νομιμότητα.
Ο πόλεμος ανάμεσά τους έχει πλέον ενταθεί σε τέτοιο βαθμό που να γίνονται αναφορές σε Ναζί, να κατηγορούνται εφημερίδες και δημοσιογράφοι για όσα γράφουν και τα αίματα να έχουν ανάψει τόσο πολύ ώστε παραλίγο να σημειωθούν ακόμα και βιαιοπραγίες.
Επιπλέον, χθες, οι συνδικαλιστές των ιδιωτικών εκπαιδευτικών συναντήθηκαν με τους συναδέλφους τους στον δημόσιο τομέα (ΟΛΜΕ, ΔΟΕ) επιχειρώντας να συγκροτήσουν μέτωπο υπέρ του συγκεκριμένου νομοσχεδίου Φίλη, παρά το γεγονός ότι οι δημόσιοι εκπαιδευτικοί προετοιμάζουν άλλο μέτωπο εναντίον Φίλη για τα θέματα των δικών τους ανεπαρκών προσλήψεων, ενόψει της νέας σχολικής χρονιάς
ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ. Ας δούμε όμως τι προβλέπουν οι διατάξεις για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς που θα συζητηθούν σήμερα στη Βουλή για να κατανοήσουμε την αιτία της αντιπαράθεσης.
Στο εξής οι νεοπροσλαμβανόμενοι θα συνάπτουν σύµβαση ορισµένου χρόνου για δύο έτη. Κατά τη λήξη της διετίας ο σχολάρχης µπορεί να την καταγγείλει. Μετά την πάροδο της διετίας όμως η σύµβαση µετατρέπεται αυτοδικαίως σε αορίστου χρόνου και είναι δυνατόν να καταγγελθεί µόνο εάν ο εργοδότης επικαλείται –και αποδεικνύει επαρκώς –αιτιολογηµένη διαταραχή του εκπαιδευτικού κλίµατος στο σχολείο λόγω αδυναµίας συνεργασίας εργοδότη – εκπαιδευτικού ή υπάρξει κατάργηση σχολείου, τάξεων και τµηµάτων ή ο εκπαιδευτικός συμπληρώσει το 70ό έτος ηλικίας. Εξάλλου, για να απολυθεί ιδιωτικός εκπαιδευτικός θα πρέπει να συντρέχει κάποιος από τους εξής λόγους:
α) Σωµατική ή πνευµατική ανικανότητα που διαπιστώνεται από υγειονοµική επιτροπή του Δηµοσίου.
β) Συµπλήρωση του χρόνου υπηρεσίας που θεµελιώνει δικαίωµα προς λήψη πλήρους σύνταξης.
γ) Επιβολή της πειθαρχικής ποινής της απόλυσης από το πειθαρχικό συµβούλιο.
δ) Ανεπάρκεια ως προς την εκτέλεση των καθηκόντων τους, η οποία διαπιστώνεται από το υπηρεσιακό συµβούλιο και στηρίζεται σε τουλάχιστον δύο υπηρεσιακές εκθέσεις που αφορούν τουλάχιστον δύο συνεχόµενα διδακτικά έτη.
Υπέρ του νομοσχεδίου αυτού τάχθηκε προχθές ο πρώην υπουργός Παιδείας Απόστολος Κακλαμάνης, λέγοντας ότι ανάλογες διατάξεις είχε ο ίδιος θεσπίσει ως υπουργός του ΠΑΣΟΚ την περίοδο 1982-86 και κακώς τις κατάργησε η ΝΔ. Η οποία και τώρα είναι κάθετα εναντίον των ρυθμίσεων.
ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ. Οι σχολάρχες υποστηρίζουν ότι οι απολύσεις στα ιδιωτικά σχολεία δεν ήταν ποτέ αναιτιολόγητες ενώ ο εκπαιδευτικός, όπως κάθε εργαζόμενος, αν θεωρήσει ότι η απόλυσή του είναι παράνομη μπορεί να προσφύγει στη Δικαιοσύνη. Επίσης ισχυρίζονται ότι τα σχολεία ποτέ δεν απολύουν κάποιον παλαιό για να προσλάβουν έναν νεότερο και «φθηνότερο» καθώς η μισθολογική διαφορά είναι τέτοια που κανένα σχολείο δεν θα διακινδυνεύσει να διώξει έναν ικανό παλαιό εκπαιδευτικό για έναν «φθηνό» νέο και άπειρο.
Μάλιστα, σε ανοικτή τους επιστολή, οι ιδιοκτήτες των σχολείων προσπάθησαν προ ημερών να πάρουν με το μέρος τους τούς νέους εκπαιδευτικούς. «Η ρύθμιση στρεβλώνει τους κανόνες εργασίας εξασφαλίζοντας «ισοβιότητα» στους παλαιούς, όσοι δηλαδή είναι ήδη διορισμένοι σε σχολείο, αδιακρίτως αν είναι καλοί ή κακοί εκπαιδευτικοί. Παράλληλα, όμως, μπλοκάρει τις θέσεις εργασίας και καθιστά εξαιρετικά δυσχερή την πρόσληψη και σταδιοδρομία νέων και ικανών εκπαιδευτικών στα ιδιωτικά σχολεία» ανέφεραν.
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ. Αμέσως η ΟΙΕΛΕ, η Ομοσπονδία των Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών, ανταπέδωσε, μιλώντας για κωμικοτραγική επιστολή και προσθέτοντας ειρωνικές αιχμές:
«Κύριοι του ΣΙΕΙΕ (σ.σ. ο Σύνδεσμος των Ιδιοκτητών Ιδιωτικών Σχολείων), η σεμνή τελετή λαμβάνει τέλος. Το πάρτι της φοροδιαφυγής, της μαύρης εργασίας, της αλλοίωσης του εκπαιδευτικού αγαθού τερματίζεται. Η κοινωνία, ο κόσμος της εκπαίδευσης, οι εκπαιδευτικοί σάς έχουν γυρίσει την πλάτη. Και με αυτά που θα δουν το φως της δημοσιότητας τις επόμενες ημέρες, ο μόνος ώμος που θα βρείτε εύκαιρο για να κλάψετε (εκτός από αυτόν του Αρβανιτόπουλου) θα είναι αυτός του αντικαταστάτη του κ. McGrew ως τοποτηρητή του ΔΝΤ στη χώρα…».
ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ. Τι είδε το φως της δημοσιότητας τις επόμενες ημέρες; Πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ της «Εφημερίδας των Συντακτών» στις 26 Αυγούστου, ότι «σοβαρές παραβάσεις δείχνουν οι έλεγχοι στα ιδιωτικά σχολεία». Στο ρεπορτάζ αναφερόταν μεταξύ άλλων ότι 27,3% των σχολείων κατέθεσαν ελλειμματικούς φακέλους σε ό,τι αφορά την πυροπροστασία και την αρχική οικοδομική άδεια και πάνω από το 80% των σχολείων βρέθηκαν με σοβαρές κτιριακές παραβάσεις.
Καθώς από τα παραπάνω προκύπτει ότι η ΟΙΕΛΕ γνώριζε ότι επίκειται το δημοσίευμα, οι σχολάρχες υποστήριξαν πως όποιος διαβάσει «θα αντιληφθεί ότι δεν πρόκειται για ρεπορτάζ, αλλά για καταχώριση της ΟΙΕΛΕ, η οποία «καθαρίζει λογαριασμούς» με ιδιωτικά σχολεία που έχει στοχοποιήσει». Και πρόσθεσαν ότι οι παραβάσεις που αναφέρονται αφορούν σε μικρές παρατηρήσεις οι οποίες τις περισσότερες φορές είναι πλασματικές.
Η αντεπίθεση των συνδικαλιστών της ΟΙΕΛΕ ήταν και πάλι άμεση. Αφού οι σχολάρχες τα έβαλαν με την «Εφημερίδα των Συντακτών», εκείνοι χτύπησαν την «Καθημερινή» –η οποία έχει υποστηρίξει τις θέσεις των σχολαρχών. Στην ιστοσελίδα της η ΟΙΕΛΕ έκανε λόγο για φρικτές ομοιότητες κάποιων ΜΜΕ από την εποχή της γερμανικής κατοχής μέχρι σήμερα.
«Κάποιες εφημερίδες που κυκλοφορούσαν και τότε και τώρα φαίνεται ότι ήταν πάντοτε ταγμένες στο πλευρό των συμφερόντων μιας ολιγάριθμης κοινωνικής ελίτ που για να διατηρήσει τα προνόμιά της δεν είχε κανένα πρόβλημα να συνεργαστεί τότε με τους Ναζί και τώρα με την τρόικα. Ανάμεσα στις εφημερίδες που στήριξαν τη χιτλερική Κατοχή στην Ελλάδα συγκαταλέγονται η «Καθημερινή» και άλλες» ανέφερε…
Χθες, οι σχολάρχες ανταπάντησαν ότι προσφυγή σε τέτοιου είδους επιχειρήματα είναι πέραν κάθε κανόνα πολιτικής ή συνδικαλιστικής αντιπαράθεσης και δεοντολογίας: «Αν λόγου χάριν διαπιστώναμε ότι Ο Ιδιωτικός Εκπαιδευτικός, επίσημο όργανο της ΟΙΕΛΕ, εξυμνούσε τον δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλο επί χούντας, τι συμπέρασμα θα έπρεπε να εξάγουμε;».
Είναι προφανές ότι η αντιπαράθεση έχει ξεφύγει εντελώς και μόνο κακό μπορεί να κάνει στην εκπαίδευση η συνέχισή της.
