Φανταστείτε τον Μικ Τζάγκερ να προσέρχεται όχι για συναυλία αλλά για να παρακολουθήσει ένα φεστιβάλ αφιερωμένο στην ιστορία του ροκ. Ας πούμε ότι έρχεται για μια συναυλία στην οποία θα παίζουν άλλοι, νεότεροι. Είναι ο αδιαφιλονίκητα πρώτος, ο Κιθ Ρίτσαρντς αν και μεγάλη μούρη είναι ασφαλώς ο μεγάλος δεύτερος. Μοιραία, για τους οπαδούς της ακαδημαϊκής ανάγνωσης της ιστορίας του ροκ, ο Μικ Τζάγκερ θα γίνει το αντικείμενο λατρείας –γι’ αυτόν θα έχουν προετοιμαστεί οι κάμερες και οι φωτογράφοι, σε αυτόν θα ορμήσουν αφιονισμένες οι φαν του μύθου του, θα τον πνίγουν στις αγκαλιές και στα φιλιά, θα θέλουν το αποτύπωμά του, τη μυρωδιά του στο σώμα τους.
Ο Βλαντίμιρ Πούτιν, ο πρόεδρος της Ρωσίας, θα μπορούσε να είναι το αντίστοιχο ενός ορθόδοξου Μικ Τζάγκερ, τουλάχιστον κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στο Αγιον Ορος το Σάββατο, 28 Μαΐου. Για τους έλληνες οπαδούς συνωμοσιολογικών θεωριών και της πίστης ότι είναι ο εκλεκτός του «ξανθού γένους» που θα βοηθήσει την ομόδοξη Ελλάδα να ξαναγίνει μεγάλη, αλλά και για πολλούς ακόμα: για όσους ανοιχτά ή πλαγίως έχουν επιφυλάξεις για την Ευρώπη (δεξιούς και αριστερούς), για όσους θα ήθελαν έναν εθνικό αναπροσανατολισμό προς Ανατολάς, για τους πάλαι ποτέ αλλά και νυν και αεί αντιιμπεριαλιστές που είδαν το φως το αληθινό στο φωτοστέφανο του προέδρου της Ρωσίας.

Για τον ίδιο, όμως, μάλλον πρέπει να ήταν μια επιχείρηση γοητείας, στο πλαίσιο μιας στρατηγικής επέκτασης μέσω της Ορθοδοξίας. Ενα λιθαράκι στο πλαίσιο μιας στρατηγικής δημιουργίας μιας μελλοντικής Ορθόδοξης Κοινοπολιτείας, με ηγετικό τον ρόλο της Ρωσίας και της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Τα ξεσπάσματα λατρείας

Η αφορμή ήταν μια τυπική επέτειος –η λιτή ανακοίνωση που εξέδωσε μετά το πέρας της επίσκεψης, χθες Κυριακή, η ρωσική προεδρία, είναι σαφής: «Ο Βλαντίμιρ Πούτιν επισκέφθηκε το Αγιον Ορος. Η επίσκεψη του ρώσου προέδρου έγινε επ’ ευκαιρία της επετείου των χιλίων χρόνων της ρωσικής μοναστικής παρουσίας στον Αθω». Τυπικά, δηλαδή, για τη ρωσική προεδρία ήταν μια απλή προσκυνηματική επίσκεψη, που σύμφωνα με την ανακοίνωση της προεδρίας επισημαίνει ότι οι ορθόδοξοι Ρώσοι έχουν παίξει ρόλο στο Ορος. (Στον επίσημο χαιρετισμό του, πάντως, ο Βλαντίμιρ Πούτιν επιδαψίλευσε τιμές και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και στην Εκκλησία της Ελλάδος. Η λιτότητα των διατυπώσεών του, ωστόσο, προφανώς δεν σημαίνει ούτε κατά διάνοια υποχώρηση έναντι των πάγιων ρωσικών βλέψεων, που συστηματικά εποφθαλμιούν ζωτικά κέντρα της Ορθοδοξίας τα οποία ανήκουν στη σφαίρα επιρροής του Οικουμενικού Πατριαρχείου.)
Στις Καρυές, το κέντρο του Αγίου Ορους, ο Βλαντίμιρ Πούτιν έφτασε λίγο μετά τις 2 το μεσημέρι. Βγήκε χωρίς γραβάτα από το θωρακισμένο Μερσεντές τζιπ, ενώ ήδη γύρω είχαν ακροβολιστεί οι εκπρόσωποι της ασφάλειάς του. Και πριν προλάβει να κάνει ένα βήμα, έπεσαν πάνω του οι θαυμαστές του. Κυρίως ιερείς και μοναχοί με κάποιο αξίωμα, αφού είχε γίνει πολύ συστηματικά η επιλογή όσων δικαιούνται να βρίσκονται στην τελετή. Οι ρασοφόροι έπνιξαν τον ρώσο πρόεδρο στα φιλιά.

Του φιλούσαν το χέρι, τον φιλούσαν στο πρόσωπο. Εκείνος προσπαθούσε να δείχνει χαλαρός και άνετος, ενώ οι ακροβολισμένοι άνδρες της ασφάλειας προσπαθούσαν να απωθήσουν όσους επιδίωκαν στενούς εναγκαλισμούς. Κάπως έτσι, ανάμεσα σε αυθόρμητα ξεσπάσματα λατρείας και σε μια προσπάθεια να τηρηθεί το τυπικό τελετουργικό της επίσκεψης αρχηγού κράτους (ο ρώσος πρόεδρος, π.χ., έπρεπε να ασπαστεί το Ευαγγέλιο που του έτεινε ο επιλεγόμενος στην αγιορείτικη σλανγκ Αγιος Πρώτος, δηλαδή ο πρωτοεπιστάτης του Ορους Παύλος), ο Πούτιν εισήλθε στο Πρωτάτο, το εκκλησάκι στο κέντρο των Καρυών, για να παρακολουθήσει τη δοξολογία.

Το νέο είδωλο του αντιδυτικισμού

Στον μικρό ναό ο ρώσος πρόεδρος ανέβηκε στον επισκοπικό θρόνο όπου έμεινε όρθιος, ενώ εξ ευωνύμων πλάι του όρθιοι στα στασίδια παρέμειναν οι κυβερνητικοί συνοδοί του: ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Μάρκος Μπόλαρης, ο υφυπουργός Εξωτερικών Γιάννης Αμανατίδης. Και οι τρεις σε άλλα είδωλα είχαν πιστέψει στα νιάτα τους, αλλά προχθές είχαν τη χαρά να βρίσκονται πλάι σε ένα νέο είδωλο. Στο κάτω κάτω, όπως δεν θα είχε σημασία για παλιούς ροκάδες αν ο σταρ είναι ο Ντέιβιντ Μπάουι, ο Μικ Τζάγκερ ή ο Αλις Κούπερ, σημασία έχει ο ηλεκτρισμός της μουσικής και το σταριλίκι, έτσι και για τους σύγχρονους λάτρεις του Πούτιν σημασία έχει ο αντιδυτικισμός.

Και ο Βλαντίμιρ Πούτιν είναι ο σταρ του αντιδυτικισμού.