«Κυρίως η απουσία εμπειρίας και πολιτικού σχεδιασμού»: αυτή είναι η διάγνωση του καθηγητή Καρδιολογίας Δημήτρη Κρεμαστινού για τα αίτια του εμφράγματος στο ΕΣΥ.

Ερωτώμενος για τις πρόσφατες ελλείψεις φαρμάκων στα δημόσια νοσοκομεία που ταλαιπώρησαν ευαίσθητες ομάδες ασθενών –όπως είναι οι καρκινοπαθείς και οι οροθετικοί –ο βουλευτής Δωδεκανήσου του ΠΑΣΟΚ και αντιπρόεδρος της Βουλής υπογραμμίζει ότι εν μέσω οικονομικής κρίσης είναι αναγκαίο να δοθεί ειδικό βάρος στο κοινωνικό κράτος και ιδιαίτερα στον τομέα της υγείας.

«Οταν ο υπουργός Υγείας είναι έμπειρος και ικανός, οφείλει να έχει εντοπίσει τις όποιες αδυναμίες του συστήματος και να έχει προβλέψει τους πιθανούς κινδύνους διασφαλίζοντας ότι δεν θα προκύψει πρόβλημα στην εξυπηρέτηση των πολιτών. Δυστυχώς, όμως, αυτό δεν συμβαίνει σήμερα» σημειώνει ο Δημήτρης Κρεμαστινός σε συνέντευξή του στα «ΝΕΑ».

Παρατηρεί μάλιστα πως σε πολλές περιπτώσεις δίδονται μεν προσωρινές λύσεις στα προβλήματα που προκύπτουν, αλλά ετεροχρονισμένα. «Σε ό,τι όμως αφορά τη θεραπεία σοβαρών παθήσεων, όπως είναι ο καρκίνος και το AIDS, μια πιθανή καθυστέρηση στην αγωγή σημαίνει ακόμη και απώλεια ζωών». Η συνέντευξη του Δημήτρη Κρεμαστινού ακολουθεί:

Ποιες είναι οι επιπτώσεις της αιφνιδιαστικής μεταφοράς των αποθεματικών των νοσοκομείων στην Τράπεζα της Ελλάδος στη λειτουργία του ΕΣΥ;

Οταν δεσμεύονται τα αποθεματικά των νοσοκομείων μπορεί να συμπεράνει κανείς ότι πρόκειται για μια λύση μεγάλης ανάγκης. Γίνεται όμως για δεύτερη φορά μέσα σε έναν χρόνο και από ό,τι θυμάμαι δεν έχει ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο στο παρελθόν.

Με την πολιτική αυτή επιλογή, η δυνατότητα κίνησης των λογαριασμών των νοσοκομείων περιορίζεται ασφυκτικά, συνεπώς δεν υπάρχει η ευχέρεια πληρωμής των προμηθευτών. Ετσι, η τροφοδοσία των νοσοκομείων με υλικά και φάρμακα γίνεται προβληματική.

Η πραγματικότητα αυτή μεταφράζεται σε δυσκολότερες ημέρες για την υγεία και κυρίως για τους ασθενείς.

Από το «πάρτι σπατάλης» έχουμε περάσει στην περίοδο υποχρηματοδότησης του ΕΣΥ. Τι καθημερινότητα διαμορφώνει αυτό για τον έλληνα ασθενή;

Η χρηματοδότηση των νοσοκομείων είναι το απαραίτητο στοιχείο για τη ζωή του ΕΣΥ. Οταν αυτή υποβαθμίζεται, τότε μοιραία υποβαθμίζεται και η ποιότητα των υπηρεσιών.

Υπό αυτές τις συνθήκες το κράτος δείχνει ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο βασικότερο αίτημα των πολιτών για δωρεάν και ποιοτικές υπηρεσίες υγείας.

Κατά το παρελθόν οι περικοπές ήταν ένα μέτρο εξυγίανσης υπό το πρίσμα του περιορισμού της σπατάλης. Πλέον, εγκυμονεί κινδύνους σε ό,τι αφορά τη λειτουργία των νοσοκομείων, με επιπτώσεις στη θεραπεία και κατά συνέπεια στη ζωή των ασθενών.

Πολλά νοσοκομεία παραμένουν ακόμη ακέφαλα, παρότι προχωρούν η αξιολόγηση και η τοποθέτηση νέων διοικητών. Θεωρείτε ότι έχουν προκληθεί προβλήματα από την περίοδο ακυβερνησίας του ΕΣΥ;

Πράγματι είναι παγκόσμια πρωτοτυπία να διοικούνται τα νοσοκομεία από έναν εργαζόμενο μέσα στο ίδιο νοσοκομείο, όπως συνέβη και συμβαίνει ακόμη με τους διευθυντές της ιατρικής υπηρεσίας που σήμερα διοικούν το ΕΣΥ.

Η επικίνδυνη απειρία της ηγεσίας του υπουργείου Υγείας οδήγησε σε λάθος λύση που πιθανόν να έχει –μεταξύ άλλων –και οικονομικές επιπτώσεις.

Στην πράξη, η αλλαγή των διοικητών θα μπορούσε να επιτευχθεί με έναν νόμο που θα επέτρεπε την προκήρυξη των θέσεων, στην οποία θα μπορούσαν να συμμετέχουν και οι εν ενεργεία διοικητές.

Ομως, η ηγεσία του υπουργείου Υγείας εφάρμοσε τον ισχύοντα νόμο που προβλέπει την προσωρινή ανάληψη των διοικητικών καθηκόντων από τον διευθυντή ιατρικής υπηρεσίας, στην περίπτωση που για κάποιον λόγο δεν υπάρχει διοίκηση.

Το αποτέλεσμα είναι ο ελέγχων και ο ελεγχόμενος να είναι το ίδιο πρόσωπο. Και αυτό διότι είναι δύσκολο ένας συνάδελφος να περικόψει τις δαπάνες του συναδέλφου του ή να επιβάλει διοικητική πειθαρχία.

Πρόκειται για μια ανεδαφική κίνηση.

Υπό το κράτος αυτών των αδυναμιών μπορεί να αντεπεξέλθει το ΕΣΥ στο κύμα νέων ασθενών –να καλύψει δηλαδή τις υγειονομικές ανάγκες των ανασφάλιστων και των προσφύγων;

Είναι προφανές ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν πρέπει να αποκλείονται από τη δημόσια ιατρική φροντίδα. Ωστόσο, δεν έχει γίνει καμία μελέτη, συνεπώς στην πράξη θα φανεί εάν το σύστημα μπορεί να αντεπεξέλθει στις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες.

Τα κλειστά κρεβάτια στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας είναι «σύμπτωμα» της κρίσης;

Η επιβάρυνση των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας κατά τη χειμερινή περίοδο οφείλεται στο ότι αδικαιολόγητα η εποχική γρίπη έλαβε μεγαλύτερες από τις προβλεπόμενες διαστάσεις. Και αυτό διότι κυρίως δεν ελήφθησαν τα μέτρα που λαμβάνονται προληπτικά κάθε χρόνο.

Οι Μονάδες κατακλύστηκαν και από ασθενείς με σοβαρές επιπλοκές από την γρίπη. Ετσι, το σύστημα κατέρρευσε.

Τα νεότερα στοιχεία δείχνουν όμως ότι η θνητότητα των ασθενών που βρίσκονταν διασωληνωμένοι σε κοινούς θαλάμους ή στους διαδρόμους ήταν περίπου διπλάσια από αυτή που καταγράφηκε στους ασθενείς που νοσηλεύτηκαν σε ΜΕΘ.

Το επικουρικό προσωπικό και οι προσλήψεις γιατρών μέσω του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ) προσφέρουν ανακούφιση στο υποστελεχωμένο ΕΣΥ;

Πρόκειται για μια πυροσβεστική προσπάθεια. Είναι καλύτερο να έχεις γιατρό από το να μην έχεις.

Είναι μια λύση ανάγκης, που όμως σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Τα δημόσια νοσοκομεία χρειάζονται μόνιμους γιατρούς που ενσωματώνονται στις μονάδες στις οποίες υπηρετούν και που υποβάλλονται σε μια διαδικασία συνεχούς εκπαίδευσης.

Ο προσωρινός γιατρός που υπηρετεί δεν επιλύει το πρόβλημα.

Υπό τις δεδομένες συνθήκες υπάρχει λύση και περιθώριο ανάπτυξης στον χώρο της Υγείας;

Ασφαλώς και υπάρχει. Είναι αναγκαίο να καταρτισθεί επιτέλους ο χάρτης της Υγείας –μια μελέτη που εκκρεμεί εδώ και χρόνια –βάσει του οποίου θα επανασχεδιαστεί ο ρόλος των υπαρχουσών δομών πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας φροντίδας υγείας.

Ανάλογα με τις δυνάμεις τους σε προσωπικό και εξοπλισμό θα πρέπει να επανακαθοριστεί ο ρόλος τους ανά τη χώρα. Τα μεγάλα νοσοκομεία στο κέντρο και στην περιφέρεια θα συνεχίσουν να έχουν κεντρικό ρόλο στην τριτοβάθμια φροντίδα υγείας –δηλαδή στη χειρουργικές πράξεις και στη νοσηλεία ασθενών.

Οσον αφορά τα μικρότερα νοσοκομεία, θα πρέπει να υπάρξουν συγχωνεύσεις και καθορισμός των ρόλων τους. Αυτά πρέπει κυρίως να αντιμετωπίζουν τα επείγοντα περιστατικά, καθώς τυχόν καθυστέρηση στη διάγνωση μπορεί να σημαίνει ακόμη και απώλεια ζωής.

Δεν μπορεί να υπάρχουν στον ίδιο νομό 3-4 μικρά νοσοκομεία που να υπολειτουργούν.

Τελευταία Νέα