Αναζήτηση
Αφαιρέθηκαν τελικά από το κείμενο του νομοσχεδίου που ψηφίσθηκε χθες από τη Βουλή οι διατάξεις που σχετίζονταν με τη φοροδιαφυγή, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες θεωρήθηκαν «κακογραμμένες» και «ημιτελείς».
Οι εν λόγω διατάξεις θα κατατεθούν εκ νέου σε έναν από τα επόμενα νομοσχέδια με τα προαπαιτούμενα που θα έλθουν στη Βουλή, ώστε να ισχύσουν από την 1η Ιανουαρίου 2016.
Σημειώνεται πως το νομοσχέδιο που κατατέθηκε το απόγευμα της Τρίτης στη Βουλή προέβλεπε πως στο άρθρο 1 παρ. 6 προστίθεται άρθρο 55 Α στον ν. 4174/2013, το οποίο ορίζει το αδίκημα της φοροδιαφυγής ως εξής.
«1. Αδίκημα φοροδιαφυγής διαπράττει όποιος, με πρόθεση: α) αποκρύπτει φορολογητέα ύλη ή β) παραπλανεί τα όργανα της φορολογικής διοίκησης σχετικά με φορολογητέα ύλη ή γ) δεν αποδίδει ή αποδίδει ανακριβώς εισπραχθέντα ή οφειλόμενο ΦΠΑ ή παρακρατούμενους ή επιρριπτόμενους φόρους, τέλη και εισφορές, με αποτέλεσμα την απόλαυση περιουσιακού οφέλους για τον ίδιο ή για τρίτους με αντίστοιχη ζημία του Δημοσίου, τουλάχιστον σε 10.000 ευρώ ανά φορολογία και ανά έτος, κατά παράβαση της φορολογικής νομοθεσίας».
Η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής στην έκθεση που συνέταξε κατέδειξε πόσο κακογραμμένη και νομικά ανεπαρκής είναι η συγκεκριμένη διάταξη. Συγκεκριμένα, έκανε τις εξής παρατηρήσεις:
* Μολονότι γίνεται μνεία σε «αδίκημα φοροδιαφυγής», δεν ορίζεται ποινή για τα αναφερόμενα είδη συμπεριφοράς. Συνεπώς, προκειμένου να υφίσταται ποινικός κανόνας είναι απαραίτητο να οριστούν πλαίσια ποινών.
* Η προτεινόμενη διάταξη συμπληρώνεται με γενική παραπομπή στις διατάξεις της φορολογικής νομοθεσίας. Θα ήταν σύμφωνο προς την αρχή της νομιμότητας να γίνει παραπομπή σε συγκεκριμένες διατάξεις, όπως, λ.χ., στο άρθρο 55 του ν. 4174/2013.
* Περαιτέρω, η φράση «παραπλανεί [ορθώς: παραπλανά] τα όργανα της φορολογικής διοίκησης» θα ήταν ορθότερο να συμπληρωθεί με τη φράση: «με την παράσταση ψευδών γεγονότων ως αληθινών ή με αθέμιτη παρασιώπηση ή απόκρυψη αληθινών γεγονότων».
* Ενόψει του ότι τα εγκλήματα φοροδιαφυγής πλήττουν το έννομο αγαθό της περιουσίας του ελληνικού Δημοσίου και, ειδικότερα, τις διάφορες κατηγορίες φορολογικών αξιώσεων αυτού είναι ενδεχομένως άνευ αντικειμένου η αναφορά σε περιουσιακό όφελος του φορολογουμένου και, αντιστοίχως, σε ζημία του Δημοσίου.
* Η λέξη «απόλαυση» θα ήταν νομοτεχνικώς ορθότερο να αντικατασταθεί από τη λέξη «πορισμό».
* Οι δικονομικές ρυθμίσεις που εισάγονται στις παρ. 2 και 3 του προτεινόμενου άρθρου 55 Α του ν. 4174/2013 αποκλίνουν ουσιωδώς από τις ισχύουσες στο άρθρο 21 του ν. 2523/1997, οπότε θα ήταν σκόπιμο να θεσπιστούν μεταβατικές διατάξεις, που θα ισχύουν από τον χρόνο ισχύος των προτεινόμενων ρυθμίσεων.
* Για λόγους συστηματικής ενότητας, θα ήταν ορθότερο είτε να τροποποιηθούν οι αντίστοιχες διατάξεις του ν. 2523/1997, είτε, από την έναρξη ισχύος του παρόντος, να προβλεφθεί η κατάργηση των άρθρων 17,18, 19, 21 του ν. 2523/1997.
* Για νομοτεχνικούς λόγους, θα ήταν ορθότερο, η προτεινόμενη παρ. 6να αποτελείται από δυο τμήματα: υπό στοιχείο α) το άρθρο 55 Α με τρεις παραγράφους, και υπό στοιχείο β) αυτοτελώς το κείμενο της παρ. 4, έτσι ώστε η έναρξη ισχύος των νέων ρυθμίσεων να μην ενσωματώνεται στο άρθρο 55.
