Κέρδισε τα δεκαπέντε λεπτά δημοσιότητας (και κάτι παραπάνω) χάρη στο πολυθρύλητο ταξίδι στην Τεχεράνη, το οποίο επιβεβαιώθηκε διά της μη διάψευσής του. Πριν προλάβει να ξεχαστεί, αναβαθμίστηκε από τη θέση του ειδικού συμβούλου του υπουργού Εξωτερικών στη θέση του γενικού γραμματέα Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Αναπτυξιακής Συνεργασίας του υπουργείου Εξωτερικών. Ως παιδί ο Γιώργος Τσίπρας δεν έπαιζε μπάλα με τον Αλέξη, αλλά με τον μεγαλύτερο αδελφό του. Τώρα, όμως, καλείται να παίξει μπάλα στη διπλωματία των επενδύσεων.
Ανθρωπος χαμηλών τόνων και ευγενής, έχει σοκαριστεί με τη διάσταση που έχει πάρει η συγγένειά του με τον Πρωθυπουργό. Γιώργος και Αλέξης Τσίπρας είναι πρώτα εξαδέλφια (από πατέρα). Ομως, παρά τις στενές οικογενειακές σχέσεις, ουδέποτε έπαιξαν μαζί μπάλα ως παιδιά λόγω της διαφοράς ηλικίας (ο Γιώργος είναι 48 χρόνων). Πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ δεν γνώριζαν καν τη συγγένεια και νόμιζαν ότι πρόκειται για συνωνυμία. Την πρώτη φορά που το θέμα της πρόσληψής του τέθηκε δημοσίως, ο Νίκος Κοτζιάς τον κάλυψε πλήρως. Υπερασπίστηκε την απόφασή του λέγοντας ότι είναι λάθος να κρίνεται ο άνθρωπος από τη συγγένεια και ότι προσέλαβε τον Γ. Τσίπρα ως ειδικό σύμβουλο στο γραφείο του επειδή «ήταν ο καλύτερος στον τομέα του και προερχόταν από τον ΣΥΡΙΖΑ» (ήταν μέχρι πρότινος συντονιστής του Τμήματος Εξωτερικής Πολιτικής του κόμματος).
Μηχανολόγος μηχανικός, πτυχιούχος του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου –όπως και ο Πρωθυπουργός -, μέχρι το 2012 εργαζόταν στον τομέα των τεχνικών έργων. Η κρίση τον άφησε άνεργο και τον έφερε πιο κοντά στα του ΣΥΡΙΖΑ. Οσοι τον ξέρουν από παλιά, τον θυμούνται πάντα στην Αριστερά όπου πάντα ασχολούνταν με τα διεθνή και τα εξωτερικά θέματα. Ως φοιτητής δεν ανήκε σε καμία οργάνωση. Την δεκαετία του ’80, ως φοιτητής, εντάχθηκε στις Αριστερές Συσπειρώσεις που βρίσκονταν πιο αριστερά από τον Ρήγα και την ΚΝΕ.
Αργότερα έγινε από τα πρώτα στελέχη της πολιτικής ομάδας Α/ Συνέχεια, τους μαοϊκούς που μετεξελίχθηκαν στην ΚΟΕ του Ρούντι Ρινάλντι. Αν και εσχάτως «δεν συμπορεύθηκε πολύ με τον Ρινάλντι» λένε πηγές της Κουμουνδούρου. Ο ίδιος δηλώνει ότι είναι ΣΥΡΙΖΑ από τότε που αυτός μετεξελίχθηκε σε έναν ευρύτερο σχηματισμό. Τακτικός αρθρογράφος στην εφημερίδα «Ο Δρόμος της Αριστεράς», ο νέος γενικός γραμματέας Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων του υπουργείου Εξωτερικών εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ στο Συνέδριο του 2013 και λίγο αργότερα έγινε συντονιστής του Τμήματος Εξωτερικής Πολιτικής, περίπου την ίδια περίοδο που ο σημερινός αναπληρωτής υπουργός Αμυνας Κώστας Ησυχος ήταν ο αρμόδιος τομεάρχης στην Πολιτική Γραμματεία του κόμματος.
Παλαιά στελέχη του κόμματος τον περιγράφουν ως «ανοικτό και προσγειωμένο άνθρωπο που δεν είναι αιθεροβάμων». Κάποιοι άλλοι τον χαρακτηρίζουν ευπροσάρμοστο. Υπάρχουν και σύντροφοι που θεωρούν τις απόψεις του για τα εξωτερικά ιδιαίτερα «εθνοπατριωτικές» για την κοσμοθεωρία τους, αλλά τον σέβονται.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του (στο «Crash»), πάντως, δεν φάνηκε να συμμερίζεται τη σπουδή κάποιων συντρόφων να κλείσουν το μάτι για δάνεια από τη Ρωσία, με αφορμή τα ανοίγματα στη Μόσχα και στο Πεκίνο. Οπως το είχε θέσει, «από το σημείο αυτό μέχρι την αναζήτηση συμμάχων και βοήθειας εκτός ΕΕ υπάρχει μια απόσταση που όταν και αν τη διανύσει κανείς, θα έπρεπε να το κάνει με μεγάλη περίσκεψη και μόνο έπειτα από σοβαρό υπολογισμό. Από αυτή την άποψη δεν βοηθούν πάντα τοποθετήσεις που καλούν σε νέες βοήθειες, ειδικά όταν δεν είναι καν δεδομένο ότι το επιθυμεί και η άλλη πλευρά». Στην ίδια παρέμβαση, εξάλλου, χαρακτήριζε την τετράμηνη παράταση της δανειακής σύμβασης ως «έναν συμβιβασμό», ο οποίος όμως έγινε ώστε να ανοίξουν στη συνέχεια η συζήτηση και η διαπραγμάτευση για το χρέος που δεν είναι βιώσιμο.
Επικοινωνία με τον Πρωθυπουργό προφανώς έχει. Ηδη η εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό του φάνηκε από το γεγονός ότι ο Γ. Τσίπρας ταξίδεψε για την Τεχεράνη χωρίς να το μάθει κανένας, τουλάχιστον δημοσιογράφος, καθώς το ταξίδι ήταν γνωστό σε υπηρεσιακούς και όχι μόνο κύκλους. Ο δημοσιογραφικός μύθος θέλει το ταξίδι να έγινε για τη διερεύνηση δυνατοτήτων χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας από το Ιράν. Δεδομένου ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο ή απίθανο, τουλάχιστον όσο βρίσκονται σε ισχύ οι κυρώσεις κατά του Ιράν, φαίνεται ότι άλλος ήταν ο σκοπός του ταξιδιού. Για την ώρα, στη Βασιλίσσης Σοφίας κρατούν το στόμα τους κλειστό. Η αναβάθμιση, όμως, του Γ. Τσίπρα που έγινε και επισήμως με το ΦΕΚ της Μεγάλης Εβδομάδας υποδηλώνει ότι ατύπως είχε ήδη αναλάβει τον νέο ρόλο από το ταξίδι στο Ιράν. Αν η ευφορία που επικρατεί για τη συμφωνία – πλαίσιο για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν μεταφραστεί και σε άρση της διεθνούς απομόνωσης της Τεχεράνης, η «ειδική» αποστολή του Γ. Τσίπρα θα έχει δικαιωθεί πλήρως.
Ούτως ή άλλως, από τη νέα του θέση που επιβάλλει ταξίδια σε πιθανές και απίθανες χώρες, ευρωπαϊκές και μη, δεν θα χρειάζεται να κρύβεται. Εξάλλου, πιστεύει ότι η Ελλάδα πρέπει στην παρούσα φάση να αξιοποιήσει «οτιδήποτε ενισχύει τη διαπραγματευτική της θέση». Μένει να φανεί πώς ο ίδιος θα ασκήσει τα νέα του καθήκοντα, προφανώς σε απευθείας επαφή με το Μέγαρο Μαξίμου.
Αναζήτηση
