Οταν στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ο νεαρός Κώστας αναγκαζόταν να εγκαταλείψει την Αργεντινή, χώρα στην οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε, από το μυαλό του δεν περνούσε και η σκέψη πως θα επέστρεφε έπειτα από σχεδόν 40 χρόνια στη Λατινική Αμερική ως αναπληρωτής υπουργός Αμυνας της Ελλάδας.

Η χώρα μας ήταν μεν η πατρίδα του, όμως δεν την είχε δει ποτέ. Τα χρόνια εκείνα η Λατινική Αμερική έμοιαζε με πυριτιδαποθήκη έτοιμη να εκραγεί. Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα ήταν εδώ και χρόνια νεκρός, όμως η επαναστατική παρακαταθήκη που άφησε, η Κουβανέζικη Επανάσταση, αποτελούσε τον άλλοτε κρυφό και άλλοτε φανερό στόχο των λαών της περιοχής. Από την άλλη πλευρά, η απάντηση των ντόπιων ελίτ βρισκόταν στις παρεμβάσεις των στρατηγών. Τα πραξικοπήματα διαδέχονταν το ένα το άλλο. Μέσα σε αυτό το κλίμα διαμορφώθηκε η προσωπικότητα του Κώστα Ησυχου και δεν προκαλεί καμία εντύπωση το γεγονός ότι από πολύ μικρή ηλικία, από μαθητής γυμνασίου, εντάχθηκε στο ριζοσπαστικό μαθητικό κίνημα της Αργεντινής. Η δικτατορία του Βιντέλα ήταν η αιτία που οδήγησε την οικογένεια και τον ίδιο να αφήσουν τη χώρα όπου έζησαν για τρεις γενιές και να μεταναστεύσουν για ακόμη μία φορά. Η ήπειρος ίδια, όμως σε άλλο ημισφαίριο.

Ο προορισμός ήταν ο Καναδάς που, παρότι αποδείχθηκε φιλόξενος, δεν μπορούσε να συγκριθεί σε τίποτα με τη χώρα του τάνγκο. Ομως για τον Ησυχο το πολιτικό νερό είχε μπει στο αυλάκι και αυτό θα χάρασσε τη μετέπειτα πορεία του. Ηταν πλέον ένας συνειδητοποιημένος κομμουνιστής. Ως φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Γιορκ του Τορόντο εντάχθηκε στην Κομμουνιστική Νεολαία του Καναδά –ενέργεια αντιδημοφιλής για μια χώρα της Βόρειας Αμερικής την περίοδο της κορύφωσης του Ψυχρού Πολέμου.

Το 1980 παίρνει την απόφαση να αλλάξει ακόμη μία φορά τόπο διαμονής. Αυτή τη φορά στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στην Ελλάδα, χώρα καταγωγής της οικογένειάς του. Πιάνει δουλειά στην Ολυμπιακή Αεροπορία και σχεδόν αυτόματα αρχίζει τη συνδικαλιστική του δράση στο κίνημα των συμβασιούχων. Οσο για τον πολιτικό φορέα στον οποίο εντάσσεται, δεν θα μπορούσε να ήταν άλλος από την ΚΝΕ και το ΚΚΕ. Στον Περισσό, πέρα από τη συνδικαλιστική του δράση, είχε χρέωση και στις διεθνείς σχέσεις. Αλλωστε δεν υπήρχαν και πολλοί με τέτοια προσωπική εμπειρία στα ζητήματα της Λατινικής Αμερικής. Η διάσπαση του 1991 τον οδήγησε στον Συνασπισμό –υπήρξε από τα ιδρυτικά του στελέχη –πάντα στο πλευρό του Αριστερού Ρεύματος. Τα θέματα με τα οποία καταπιανόταν δεν άλλαξαν με τη μετακόμιση στην Κουμουνδούρου, καθώς τα ήξερε καλά. Με μόνιμη συμμετοχή στα καθοδηγητικά όργανα, συνέχισε να βρίσκεται στο τμήμα διεθνών σχέσεων και άμυνας, ενώ πρωτοστάτησε στη δημιουργία της Αυτόνομης Παρέμβασης, συνδικαλιστικής παράταξης του ΣΥΝ.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και στις αρχές του 2000, η Λατινική Αμερική θα βρεθεί στο επίκεντρο μιας πολιτικής ανανέωσης, καθώς τα μπολιβαριανά και αριστερά περονικά κινήματα κατακτούν την εξουσία σε μια σειρά από χώρες όπως η Βενεζουέλα, η Βολιβία, ο Ισημερινός, η Βραζιλία και η πρόσφατα χρεοκοπημένη Αργεντινή. Το πείραμα του «Σοσιαλισμού του 21ου αιώνα» όπως το ονόμασε ο βενεζουελάνος ηγέτης Ούγκο Τσάβες υπήρξε ο φάρος του αντινεοφιλελευθερισμού για όλον τον κόσμο. Ο αργεντινοτραφής Κώστας Ησυχος ήταν εκείνος που ανέλαβε τις επαφές με τα κυβερνητικά αριστερά κόμματα της αμερικανικής ηπείρου, με τα οποία διατηρεί ακόμη στενές σχέσεις. Ηταν επίσης εκείνος που οργάνωσε το ταξίδι που πραγματοποίησε ο Αλέξης Τσίπρας σε Αργεντινή και Βραζιλία τον Δεκέμβριο του 2012.

Παρότι πολιτικά ανήκει στην εσωκομματική μειοψηφία, ο Πρωθυπουργός τον περιβάλλει με ιδιαίτερη εμπιστοσύνη. Ετσι, μετά τον εκλογικό θρίαμβο της 25ης Ιανουαρίου όπου κέρδισε την τελευταία έδρα της Β’ Αθηνών, αποτέλεσε την επιλογή Τσίπρα για τη θέση του αναπληρωτή υπουργού Αμυνας. Εχοντας αναλάβει το πολύ δύσκολο έργο της διάσωσης της αμυντικής βιομηχανίας, στους δυόμισι μήνες που βρίσκεται σε αυτήν τη θέση έχει πραγματοποιήσει ουκ ολίγα ταξίδια προκειμένου να βρει συμβόλαια που θα δώσουν ανάσα ζωής σε αυτόν τον κομβικό για την άμυνα της χώρας κλάδο. Αυτός ήταν και σκοπός του πρόσφατου ταξιδιού του στη Βραζιλία.

Οι εμφανίσεις του στα μέσα ενημέρωσης είναι περιορισμένες, όμως η δημοσιοποίηση της είδησης πως ο γιος του υπουργού υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία στο Καστελλόριζο τον έκανε συμπαθή σε αρκετό κόσμο.

Οι εκτός πολιτικής ασχολίες του έχουν έντονη πολιτική χροιά. Οντας μεγαλωμένος στην Αργεντινή, δεν θα μπορούσε να μη λατρεύει το ποδόσφαιρο υποστηρίζοντας με πάθος την Ιντεπεντιέντε. Ομως, ως γνωστόν, το ποδόσφαιρο είναι κάτι παραπάνω από ένα παιχνίδι. Ετσι βρίσκεται πολύ κοντά στην ομάδα Hasta La Victoria Siempre που απαρτίζεται από παλαίμαχους ποδοσφαιριστές, όπως ο φίλος του Χουάν Ραμόν Ρότσα, και δίνουν φιλανθρωπικά παιχνίδια. Παράλληλα δραστηριοποιείται ενεργά με την αργεντίνικη παροικία στην Ελλάδα και είναι μέλος της Ελληνικής Επιτροπής Αλληλεγγύης για τους δολοφονημένους και εξαφανισμένους αγωνιστές ελληνικής καταγωγής από τις χούντες της Αργεντινής και της Χιλής.

Τελευταία Νέα